^_^ วันอาทิตย์ ที่ 3 มิถุนายน 2555 เริ่มต้นเขียนอนุทินวันแรก ด้วยความรู้สึกรัก GotoKnow ขอบพระคุณในความเสียสละของครอบครัวปิยะวัฒน์และทีมงานทุกคน และ ขอบพระคุณพี่โอ๋ อโณ อย่างที่สุด ที่เป็นแรงบันดาลใจให้เริ่มลงมือทำ"ในสิ่งที่ทำให้ใจเป็นสุข"เสมอมา ระลึกถึง คิดถึงพี่ๆน้องๆทุกคน ที่เติบโตมาด้วยกันใน GotoKnow พื้นที่ออนไลน์ที่มีหัวใจ มีความรัก และมีความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง..ปรากฏอยู่เสมอ
ขอบพระคุณมากๆนะคะ ^_^
ครูอ้อยก็คิดถึงค่ะ
ดีใจที่จะได้อ่านเนื้อหาดีๆ จากพี่ดอกไม้ทะเลอีกครั้งครับ
ครูอ้อย
แซ่เฮ พี่ครูอ้อยคะ ระลึกถึงพี่และครอบครัวเช่นกันค่ะ
ไม่ได้เข้ามาเสียนาน ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายค่ะพี่
^_^
ดร.
ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ สวัสดีด้วยความระลึกถึงยิ่ง เช่นเดียวกันค่ะ
อ.ธวัชชัย
ต้องขอบพระคุณพี่โอ๋ที่ทำให้พี่รีบเข้าไปที่อนุทินด้วยความห่วงใย
และทำให้คิดถึง GotoKnow ขึ้นมาจับใจ
พื้นที่ที่ทำให้เรารู้สึก"สนิทใจ"ที่จะสื่อสารนี่ดีจังค่ะ ^_^
ขอบพระคุณทุกท่านที่ทำให้ GotoKnow เติบโตและเดินหน้าต่อไปได้นะคะ
ภูสุภา ไชโย้..น้องมา!!!
พี่อยากเขียนบันทึกแล้วหงะ แต่งานยุ่งสวดยวด
เลยกระโดดตามพี่โอ๋เข้ามาแปะอนุทินก่อน ^_^ น้องแวะมา พี่ดีใจมาก
แบบรื่นเริงเหมือนตอนสาวๆกันไม่มีผิด อิอิ ^_^
น้องอ่านไรเหรอ..คลิกตามทันที เปิดดิกออนไลน์พร้อม ปฏิบัติการได้
ฮานเฮอนค่อยว่ากัน... ha... !
...พี่ไปทำ ปะ-กัน ก่อนนะ ตั้งใจจะไม่บ่นเรื่องนี้แล้วเชียว
จนกระทั่งต้องเป็น One woman stand alone ..
เลยกะว่าเสร็จแล้วจะมาบ่นสักสิบห้าบันทึก เอาให้หายเซ็งไปเลย อิอิ
..คิดถึงน้าน้อง..^_^
ดีใจที่สุดเหมือนกันค่ะ ที่น้องแอมแปร์กลับมาเขียนในอนุทินก็ยังดี อยากย้ำอีกทีว่า น้องแอมแปร์เป็นคนที่มีความคิดที่น่าทึ่งมากๆ เพราะความที่มีครอบครัวที่น่ารักมากทั้งคุณพ่อคุณแม่ ไม่ว่าจะคิดอ่านอะไรที่ไหน พี่โอ๋ก็ว่าเป็นประโยชน์แน่นอนอยู่แล้ว ถ้ายิ่งเก็บไว้ได้ใน GotoKnow ด้วยก็จะยิ่งดีใหญ่ค่ะ พี่โอ๋เชื่ออย่างนั้น ขอบคุณนะคะที่กลับมาบ้านเรา
^_^ ดีใจที่สุดเลยค่ะพี่โอ๋
ที่ได้กลับมา"บ้านของเรา"
และพบพี่ๆน้องๆในครอบครัวอีกครั้ง หลังจากหายไปเกือบห้าปี
...แอมแปร์เริ่มต้นกล้าโพสต์สื่อสารครั้งแรกที่นี่
ก็เพราะกำลังใจจากพี่โอ๋ และตั้งใจกลับมาอีกครั้ง เพราะโพสต์ fb
พี่โอ๋ที่ลิงก์กลับมาในบันทึก G2K
ทำให้แอมแปร์อยากเขียนบันทึกขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ..
แต่ด้วยเวลายังมีจำกัด จึงเริ่มด้วยอนุทิน เพื่อจะฝึกเขียนแบบสั้นๆ
ประมาณสี่หน้ากระดาษ A4 ..คือขนาดกำลังดี ..เท่าเรื่องสั้นขนาดยาว
อิอิ...
..ขอบพระคุณที่พี่โอ๋แวะมาทักทายอย่างน่ารักเช่นเคยนะคะ
และเพราะมีพี่ที่น่ารักที่สุดอย่างพี่โอ๋ ทำให้การกลับมาใน G2K
....เป็นความรู้สึกเดียวกันกับ การ"กลับบ้าน" ที่แสนอบอุ่นของเรา
จริงๆค่ะ... ^_^
มาทวงบันทึก เมื่อไหร่จะเขียน...พี่แอมป์
แฮ่ม