อนุทิน 108814

การสอบถาม และแลกเปลี่ยนประสบการณ์การระลึกรู้ของผู้ป่วยกลุ่มHM กลุ่มที่ 8 ผ่านไปเป็นครั้งที่ 2 ผู้ป่วยเขียนความรู้สึกที่เกิดขึ้นขณะร่วมกิจกรรมลงในหัวใจกระดาษ สิ่งที่สะท้อนให้เห็นจิตใจของผู้ให้ที่มีอยู่ในตัวผู้ป่วย  ทำให้มองเห็นกระบวนการพัฒนาผู้ป่วยจากการเป็นผู้รับ....ไปสู่ผู้ให้

ความคิดเริ่มชัดเจนและมั่นใจว่าเราจะสามารถมีอาสาสมัครผู้ป่วยผู้มีไมตรีจิต มีความกรุณา  แม้ในขณะที่พวกเขาต้องเผชิญกับสภาวะของโรคที่กำลังเกิดขึ้น...รู้สึกเป็นสุขใจขึ้นมาเงียบๆเมื่อผู้ป่วยทุกคนสรุปผลความพึงพอใจออกมาทางสีหน้า กล้ามเนื้อที่เครียดได้ผ่อนคลาย และดวงตามีความหวัง พวกเขาเริ่มสนทนากันได้ และเปิดตัวออกมาทีละน้อยๆ ด้วยความรู้สึกเอื้ออาทรต่อกัน เราสังเกตเห็ฯนจากกิจกรรมที่ให้พวกเขาร่วมกันคิดร่วมกันทำ

สิ่งที่ผู้ป่วยทุกคนควรทำต่อไปคือการให้กำลัง"คุณทำได้, น้องทำได้หนูทำได้นะ "กับความรู้สึกเช่นนั้น ฉันรับรู้ความรู้สึกเมื่อเราพาพวกเขาให้จับมือกันมั่นด้วยลมหายใจเดียวกัน กระแสความรู้สึกถ่ายโอนผ่านมือคนแล้วคนเล่า และวนกลับมาอย่างมั่นคง

ความรู้สึกเช่นนี้ฉันเองหาคำบรรยายไม่ถูกใจ เมื่อสองเดือนที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่....ได้มาตรวจเยี่ยมโครงการของเราและฉันได้รับเกียรติจากหัวหน้านักสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ให้พูดเรื่องงานที่ฉันทำ เมื่อจบคำเล่าให้ฟัง ได้มีการซักถามเกี่ยวกับการทำงานนี้ และหัวหน้าประเมินงานระดับเขตได้กรุณาสนทนากับฉัน ....พวกเรามีความสุขที่งานของเราประสบผลดีต่อผู้ป่วย แม้ว่าคำชื่นชมนั้นจะทำให้พวกเรารู้สึกดีมาก แต่ไม่เท่ากับความสุขที่พวกเราเห็นผู้ป่วยมีความสุข ...และไม่นาน จนท.ระดับเขตท่านหนึ่ง...ได้ส่งอีเมล์มาและขอให้ฉันเขียนบทความเกี่ยวกับการทำงานโครงการนี่ ...ฉันรู้สึกว่ามันมากเกินกว่าจะสรุปให้งานทั้งโครงการไปรวมอยู่ในกระดาษเอ4 เพียงแผ่นเดียว

ฉันไม่อาจเขียนอะไรได้โดยปราศจากการพูดถึงที่มา ที่ไป และไม่อาจทำให้ใครเข้าใจได้มากไปกว่า"คุณต้องเข้าไปอยู่ในจิตใจของผู้ป่วยก่อน"ฉันจึงไม่ได้เขียนบทความนั้นส่งไป

และฉันรู้สึกขอบคุณรพ.ที่เปิดพื้นที่ให้ฉันได้เรียนรู้ชีวิต ได้ฝึกหัดการให้ด้วยจิตวิญญาณ และได้ฝึกรับอย่างเข้าใจ ได้เพียรเรียนรู้ศักยภาพของมนุษย์ และที่สำคัญฉันเองได้ใช้สัมผัสคำว่า"มนุษย์ที่สมบรูณ์ อย่างแท้จริง" จึงเป็นชีวิตที่ไม่มีในสถาบันใด นอกจากสถาบันเล็กๆในจิตใจของฉันและเพื่อนในสังคมแห่งการให้ที่หล่อหลอมให้เกิดความดีงามนี้ขึ้น..ขอบคุณทุกท่านที่เปิดพื้นที่ให้ฉันได้เรียนรู้ตลอดเวลา..ขอบคุณ