อนุทิน 108530

...ได้อ่านบันทึกของพระคุณเจ้าจาตุรงค์ หลังจากที่ได้พบกับอารมณ์อันขุ่นมัวเนื่องจากไม่เห็นด้วยกับแนวคิดที่ไม่ตรงกับตัวเอง... จึงหลุดคำพูดออกไปค่อนข้างห้วนๆเสียงดัง จนคนที่เสนอแนวคิดนั้นเงียบไป ...ขณะที่เดินจากมาเพื่อเข้าห้องน้ำก็หวนคิดถึงคำพูดของตนเองที่หลุดออกไปรู้สึกตัวว่าไม่เพราะ ไม่ชวนฟังและมีอารมณ์นิดๆ จึงคิดว่าจะกลับไปพูดใหม่ ... พอกลับมาพูดใหม่ก็ใช้คำพูดเดิมๆแต่ไม่ใส่อารมณ์เหมือนก่อน พร้อมรับฟังแนวคิดนั้นและให่เหตุผลว่าจะได้ประโยชน์มากน้อยแค่ไหนในทางปฎิบัติ บรรยากาศเปลี่ยนไป ทุกคนดูมีท่าทีดีกว่าก่อนหน้านั้นอย่างมาก ... ตัวผมเองก็ตามเก็บอารมณ์ที่เน่าเสียนั้นกลับมาได้และก็ทิ้งมันไป... สาธุ....