อนุทิน 108101

เมื่อวานช่วงเย็นว่าง ขับรถตระเวนเที่ยวไปเรื่อยๆ  ฉันเลือกเส้นทางเล็กๆออกท้องทุ่งท้องนาเพื่อหาโลเคชั่นดีๆ เพื่อถ่ายรูป  ไม่นานนักถึงพื้นที่อำเภอบ้านค่าย มีทุ่งกว้างให้ได้พักสายตา พบแล้วจุดนี้เหมาะแก่การเก็บตะวัน จอดรถทันที แต่ตะวันยังสูงอยู่  ทำอะไรดีล่ะ นึกขึ้นได้ก่อนมาที่นี่ ฉันแวะซื้อข้าวเหนียวร้อนๆห้าบาท กับไก่ต้มน้ำปลามาซีกหนึ่งจากตลาดนัดนาตาขวัญ...จัดการกับมันเสียเลยคงดี จะได้ฆ่าเวลาระหว่างรอตะวัน อร่อยดีเว้ย..มื้อเย็นกลางทุ่งนา ไลฟ์สไตล์แบบนี้เกิดขึ้นกับฉันไม่บ่อยนัก ต่อด้วยดื่มน้ำที่เหลืออยู่ในรถครึ่งขวด เป็นอันจบข่าว....

จากนั้นก็ยกกล้องเก็บตะวัน  ดีมั่งไม่ดีมั่ง ระหว่างที่กำลังกดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ มีหญิงวัยชราขี่จักรยานผ่านมา เธอหยุดรถ แล้วจูงจักรยานเข้ามาคุยด้วย  ไม่ยอมให้เธอเอ่ยปากพูดก่อน ฉันยิงคำถามใส่เธอทันที

“เจ๊ อยู่แถวนี้เหรอะ”

  “ใช่"  

“ตรงนี้เขาเรียกอะไรล่ะเจ๊”  

“ตาขัน..ลุงมาหาซื้อที่ใช่ไหม” 

“เปล่า ลุงมาถ่ายรูป” 

“ถ่ายทำไม”

ถามแบบนี้ ฉันคิดทันที ว่าเลี่ยงตอบดีกว่า พูดตรงๆว่า “ชอบ” คงไม่ได้ เดี๋ยวจะเจอลูกหลานคำถามตามมาอีกเป็นพรวน

“ลุงว่าง ไม่รู้ทำอะไร เลยมาถ่ายรูปเล่น” เป็นคำตอบที่ออกไปจากปากฉัน

จากนั้นเธอก็จูงจักรยานไปคุยกับคนงานที่ยังง่วนอยู่กับการถมดินแปลงหนึ่งในบริเวณนั้น  “ลุงเขาบอกว่า เขาว่าง ไม่รู้ทำอะไรเลยมาถ่ายรูปเล่น แปลกดีฮิ” เป็นเสียงที่ฉันแอบได้ยินค่อนข้างชัดเจน แม้ว่าจุดที่เจ๊คนนี้แวะคุยกับคนงานจะห่างจากจุดที่ฉันยืนอยู่พอสมควร 

ดีใจที่อย่างน้อยก่อนสิ้นแสงตะวัน  ฉันได้สร้างพฤติกรรมแปลกประหลาดในสายตาคนอื่น ให้เขานำไปเม๊าท์ต่อกันได้