อนุทิน 108021

ขอบคุณนพ.............แม้จะอยู่ในระหว่างให้คีโมรักษามะเร็งลำไส้ ก็ยังให้ความเอาใจใส่ผู้ร่วมงาน งานสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ ประโยคเด่นที่นิยมขับคือ ก็ครูต้อยบอก น้องจรัล แซวสนุกได้ทุกวัน อิอิ และน้องแหม่ม บอกขออนุญาตอ้างอิงพร้อมทั้งยกมือขอโทษ เธอน่ารักอย่างนี้ทุกครั้งเลย "ห้องต้องโพ..... ครูต้อยบอก" จึงกลายเป็นคำฮิตติดปาก เป็นประโยคที่น้องๆจะนำมากล่าวเมื่อนึกอะไรไม่ออก และทมุกคนก็จะยิ้มบ้าง หัวเราะบ้างอย่างมีความสุข เราต่างพากันทำสมาธิและส่งกระแสความรู้สึกดีๆขอให้หมอหายโดยเร็ว

ธรรมชาติในตัวคนแต่ละคนต่างกัน โดยเฉพาะจิต การควบคุมความคิด และอะไรๆหลายอย่าง หากเราทำความเข้าใจ และมีสติ เราจะเข้าใจ เข้าใจแล้วปล่อยวาง ไม่ขุ่น ไม่เคืองแต่เป็นความรู้สึกถึงไมตรีจิต มิตรภาพที่ก่อขึ้นเล็กๆ เบาบาง และทีวความหนาแน่นขึ้นเมื่อได้ลปรรกัน

วัยวุฒิ และวุฒิภาวะ ต้องไปด้วยกัน บ่อยครั้งเราพบว่ามันไม่ยอมเดินไปทางเดียวกัน และที่สำคัญระดับของมันไม่เท่ากัน

บางคนยังควบคุมอารมรณ์ ความคิด ความรู้สึกของตังวเองไม่ได้ แต่เราต้องรู้ตัวและควบคุมตัวเองได้ ก็พอแล้ว

ด้วยเหตุและผล เมื่อเข้าใจแล้วการอภัยจึงเกิดขึ้น ไม่ยึดตัวกู ความคิดกู ของกู อัตตาค่อยๆเบาบางลง ไม่ต้องคิดไปสอนใคร สอนตัวเองนี่แหละดีนัก