วันนี้มาทำงานด้วยอาการ เซ็งแต่เช้า จิตตก เบื่อกับระบบบ้าๆ มาอารมณ์ดีขึ้นหน่อย ก็ซักประวัติคุณยายท่านหนึ่งนี่แหล่ะ
เมื่อคุณยายเห็น ดิฉัน ก็เอามือฉันไปกุมไว้ แล้ว บอกว่า ดีใจที่ได้เจอ มาทุกครั้งไม่เจอเลย ลูกสาวท่านสมทบอีกว่า ยายชอบพูดถึงหมอโจ้บอกว่าทั้งสวยทั้งใจดี ( ชลัญก็ปลื้มซิค่ะ ) ก็เลยถามยาย วันนี้เป็นอะไรมา ยายบอกมารับยาเบาหวาน พอซักประวัติเสร็จ ดิฉันก็บอกน้องผู้ช่วยว่า " น้องช่วยพายายไปห้อง วัดสายตาหน่อย " ยายบอก ตายายไม่ได้เป็นอะไรหมอ ชลัญก็เลยบอกยายว่า เห็นลูกสาวยายบอกว่า ยายชมหนูว่า ทั้ง ใจดี ทั้ง สวย ใจดี นี่ชลัญรับได้ แต่สวยนี่ หนูว่า ยายมีปัญหาสายตา แล้ว แหล่ะ เป็นห่วงยายน่ะ ยายหัวเราะจนเหงือกบาน แล้วตีเราเพียะใหญ่ เฮ้อ ได้แหย่คนแก่ อารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ....
คราวนี้เขาไม่ได้ชมว่า " หมอคือมาสวยแท้ " เหมือนคราวก่อน แต่เขาชมว่าสวยจริงๆ น่ะ "คนถางทาง "
" หมอคือมาสวยแท้ "... เป็นกลยุทธ์...ของผู้ป่วย...เรา (P'Ple) ก็รู้ นะค่ะ... แต่..เราก็ พึงใจ+ชอบใจด้วย..P'Pleก็ชอบคาะ (การพูดเชิงบวก...ดีและถูกเสมอ)
เขาว่าสวยน้ำใจด้วยหรือเปล่าหนอ ...หมอใจดีนั้น คนไข้หายไปครึ่งแล้ว ก่อนรักษาด้วยซ้ำ