เพราะหน้า 29-32 ในหนังสือ "ดีที่สุดในสิ่งที่เป็น" ของหนุ่มเมืองจันทร์ แท้ๆ
ที่ทำให้ข้าพเจ้าตื่นฟื้นจากอารมณ์ลบจากที่ทำงานในช่วงเย็น...
อารมณ์ลบ ทำให้คิดอะไรไม่ออกจริงๆ..อย่าอยู่กับมันนาน
"..เราน่าจะตั้งคำถามใหม่
"แล้วเราเข้าใจเขาแล้วหรือยัง"
ทุกข์ของเราเกิดขึ้นเพราะ
เราเรียกร้องคนอื่นมากเกินไป
จนลืมเรียกร้อง "ตัวเอง"
...
..เก้าอี้สามตัว
ตัวแรก คือ เก้าอี้นักเขียน
ตัวที่สอง คือ เก้าอี้ตัวละคร
ตัวที่สาม คือ เก้าอี้คนอ่าน"
เพราะมันยาก
ที่จะลุกจากเก้าอี้มุมที่่เราเป็นเจ้าของ
ไปนั่งเก้าอี้มองจากมุมของคนอื่น
เราจึงตัดสินง่ายๆ แค่จากมุมที่เราอยู่
มือของคุณหมอบางเวลา ถือหนังสือเล่มนี้อยู่แล้วหรือครับนี่ ;)...
Thank you for good dream.
.....Sometimes the blues is just a passing bird And why can't that always be Tossing aside from your birches crown Just enough dark to see How you're the light over me ...
บทเรียนอันแสน...ชัด...คม...กระชับ!
คงจะใช้เวลาถอด...ประมาณเวลามิได้เป็นแน่แท้ :)
(แอบ)...ครวญ...สอบซ่อมยังไม่ทันแล้ว(เสร็จ)
ชุดใหญ่ มาใหม่ (เร็ว)... ดีจัง :)
(แอบตื่นเต้น)...ข้าพเจ้า...จักได้....ไม่มีเวลาสำหรับความเกียจคร้าน
ขอบพระคุณอาจารย์หมอปัทมาอย่างแรงเลยค่ะ สาธุ
(ก่อนที่ไฟ...จะรา เหล็กกล้า...ด้านซะก่อน อิอิ สู้ๆค่า)
ขอบคุณค่ะ ซื้อมาแล้ววางไว้บนโต๊ะ แค่เห็นปกก็ช่วยเตือนสติ ได้อย่างดี
- ดีจังเลยค่ะ....โดยเฉพราะ....
.... ทุกข์ของเราเกิดขึ้นเพราะ
เราเรียกร้องคนอื่นมากเกินไป
- ขอบคุณ อจ.หมอ ป. มากค่ะ....ที่แบ่งปัน...เรื่องราวดีๆๆ