คุยกับตนเอง
ความสำเร็จมักนำมา ซึ่งการสั่งสม "ตัวกู"...
ตัวกูหรือตัวตน เมื่อโตมากเท่าไร ชาติภพก็มากตามไปด้วย
สลายออกซึ่งตัวกู ให้หายไปได้ เหลือเพียงความว่าง อันเป็นสภาวะที่ดำรงอยู่กับ "สติ" แห่งความเป็นปัจจุบัณขณะ เมื่อนั้น ผู้คนจะลุกขึ้นมาช่วยโลกด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยศานติ ...
แล้วเมื่อไรผู้คนจะลุกขึ้นมา "สลายตัวกู"...
เพราะนับวันยิ่งหนาแน่น ฤาว่าคงรอธรรมชาติให้เกิดสภาวะโลกแตกดับก่อน แล้วสร้างชีวิตอันมาจากเมล็ดพันธุ์ใหม่ขึ้นมา อันเป็นสรรพชีวิตที่เปี่ยมด้วยเมตตา
ไม่มีความเห็น