| อนุทิน ... ๒๔๗๕ |
"ตะวันยังคง...ตกดินเสมอ"
...
เมื่อตะวันตกดินอย่างคุ้นเคย
ความรู้สึกล่วงเลยมีให้เห็น
แสงน้อยน้อยคล้อยต่ำอย่างที่เป็น
ความมืดดำลำเค็ญยังเป็นจริง
สีของแสงเปลี่ยนไปตามเวลา
ลมหายใจแห่งศรัทธาดั่งไฟผิง
จักโชกโชนลุกไล่ให้อุ่นอิง
ให้หัวใจได้พักพิง ใจพิงใจ
...
(แม่ลาน้อย, แม่ฮ่องสอน)
ฟ้าใสจรดภูสูง แสงท้ายวันลับดับหาย ขึ้นใหม่...ใจศรัทธา
ขอบคุณมากครับ คุณหมอ ทพญ.ธิรัมภา ;)...
ตะวันลับเหลี่ยมภูผา
เมฆาน้อยคล้อยเคลื่อน
ธรรมชาติคอยย้ำเตือน
ความเป็นเพื่อนมิเลือนลาง
... งดงามมากๆ จนอยากบินได้เจ้า :)
"ภาพหลอกตา ศรัทธาหลอกใจ" ครับ คุณ Poo ;)...