| อนุทิน ... ๒๔๗๐ |
"๕ เมษายน ๒๕๕๕ ส่งเกรดแก้ I วันสุดท้าย"
ระหว่างการเฝ้ารอชิ้นงานนักศึกษาจะนำมาส่งเพื่อแก้เกรดก่อนเวลา ๑๕.๓๐ น. เราใช้เวลาพิจารณาการทำงาน ความรับผิดชอบ และการตรงต่อเวลาของเด็ก แล้เราจะพบว่า ไ่ม่เท่ากัน หลายคนมีวินัย หลายคนทำตามอำเภอใจ สิ่งที่เราจะให้เขา คือ คำสอนที่เกิดจากการกระทำ ไม่ใช่ คำพูด เพราะคำพูดย่อมไม่มีน้ำหนักมากเท่ากับสิ่งที่เราทำ
วัยรุ่นเป็นวันแสวงหาอะไรบางอย่างให้กับชีวิต คำพูดของผู้อาวุโสอาจจะเป็นแค่คำบ่นของคนแก่ การถูกกระทำจากผลความผิดพลาดที่เขาทำ จะทำให้เขาจำและเรียนรู้ได้ดีที่สุด
ดังนั้น เกรดที่ทำย่อมออกมาตามที่เขาทำเช่นกัน ว่ากันไปตามเนื้อผ้า ว่ากันด้วยเหตุผลที่สมควรได้ ไม่ใช่ ความเห็นใจพร่ำเพรื่อโดยไร้การสอนสั่ง เพียงเพราะต้องการให้สังคมเห็นตนเองเป็นคนใจดี มีเมตตา เท่านั้น
เช่นนั้น ไม่ควรมาเป็นครูผู้สอนสั่งศิษย์ เพราะนั่นคงไม่ได้ทำเพื่อลูกศิษย์โดยแท้จริงมากไปกว่าตัวเองเท่านั้น บาปกรรมเปล่า ๆ
ไม่มีความเห็น