อาทิตย์สุดท้ายของภาคเรียนนี้ วิถีชีวิตวุ่นวาย รัดตัว แทบไม่มีเวลานั่งทบทวนเงียบๆ หรือเขียนไดอารี่อย่างผ่อนคลาย สบายๆ เหมือนเก่า ด้วยหน้าที่ในช่วงเวลาทำงาน ภารกิจส่วนตัวในช่วงเลิกงาน ยอมรับว่าไม่ใช่คนมีความสามารถ และไม่ชอบเวลา ทำอะไรที่ต้องเร่งรีบ หรือภายใต้เงื่อนไขของเวลาที่มีอย่างจำกัด ทำให้เครียด กังวล แถมเกิดความผิดพลาดได้ง่าย .. สติ ๆ
ความรู้สึกรักและผูกพันกับเด็กน้อย ทำให้เกิดความรู้สึกเศร้า อาลัย อาวรณ์ เมื่อยามรับรู้ข่าว ว่า เด็กๆ หลายคนต้องโยกย้ายตามพ่อแม่ไปเรียนที่อื่น เทอมหน้าไม่ได้เจอกันแล้ว เมื่อวานฝนตกตั้งแต่เช้าตรู่ พอเย็นไปส่งเด็กนักเรียนตามบ้าน ฝนก็ยังกระหน่ำ ทำให้รถติดซะ เป็นวันแรกที่ในรถตู้จึงนั่งกันเงียบเชียบผิดปกติ เย็นนี้ก็ต้องไปงานเลี้ยงปิดเทอม จริงๆ ไม่ชอบอารมณ์นี้เลย
ปิดได้ก็เปิดได้นะคะ....ทำใจค่ะ ทำใจ ให้กำลังใจนะคะคุณน้อง Poo
เปิดได้ก็ปิดได้ จริงๆ ค่ะ แต่เด็กน้อยที่ต้องเดินทางไปไกลแล้ว
แอบคิดถึง ผูกพัน บางทีก็รู้สึกว่า ไม่น่าเอาใจไปยึดติด อย่างนั้น
ขอบคุณภาพนี้ทำให้ได้คิดถึง สถานที่หนึ่งในทรงจำ ค่ะพี่หมอฟัน