อนุทิน 106388
กาย
เขียนเมื่อตีหนึ่งแล้ว ต้องนอนแล้วล่ะนอนเอานิดหน่อยพรุ่งนี้ก็ต้องรับตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนอีกเด็กปิดแต่ครูไม่ปิด ทำงานกันแบบครูหุ่นยนต์ไม่ต้องพักครูสมัยนี้ขยันกันจังหูจังหัน ไอ้เราก็แบบครูจนๆเน๊าะรถยนต์ไม่มีปัญญาซื้อก็ได้แต่ขับมอเตอร์ไซต๋ไปลำพังคนเดียวก็ขับไปบนเส้นทางสายนี้มาเป็นปีที่เก้าแล้ว เส้นทางเหรอระเบิดก็สามครั้งแล้ว ยิงคนตายก็มีแบบที่ไม่เผาซ้ำและแบบเผาให้ด้วยก็มี กลัวน่ะกลัวอยู่แต่คนเราถึงที่ตายมันก็ต้องตายเรามีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบมันก็จำเป็นถึงแม้จะเสี่ยงอันตรายก็นะกลัวมากไปก็แค่นั่นปลงๆซะอยู่ที่นี่อะไรก็เกิดขึ้นได้ตลอดเวลานั่นแหละ
ความเห็น (3)
ขอเป็นกำลังให้ในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ เดินทางไปไหนใกล้ไกลระวังตัวด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะครูตาแว่น
- ดร.เปิ้น...ส่งกำลังใจมาให้..คุณครูกายนะคะ
- ครู คือผู้ให้...ที่แท้จริง...
