| อนุทิน ... ๒๔๑๑ |
"เหนื่อยจึงพัก...หนักจึงพอ"
...
เราเฝ้าเติมแรงใจและไฟฝัน
เราเปี่ยมด้วยพลังไร้กังขา
เราเชื่อมโยงสายใยด้วยศรัทธา
เราเกิดมาทำหน้าที่ที่พึงทำ
ก้าวที่เหนื่อยเมื่อยล้าจึงหยุดพัก
งานที่หนักประจักษ์ใจใช่บ่นพร่ำ
เมื่อมีแรงแต่งต่อก่อลำนำ
ทุกถ้อยคำล้ำค่าคราลงมือ
...
(เขียนด้วยสายตาครูมองศิษย์)
เหนื่อยนัก ก็พักก่อน กินหวานเย็นก่อนน๊า
ผมบอกแล้ว ย้ายมาอยู่เชียงใหม่ พี่หนูรี อ่ะ
น่ากินสุด ๆ ;(...
น้ำลายยืดเลยพี่ 555