"ลุง..ผมขออนุญาตไปตกปลาที่ปากน้ำหน่อยนะ"
"โอเค แล้วจะกลับเมื่อไหร่ล่ะ"
เป็นบทสนทนาระหว่างฉันกับลุงจ้อย คนสวนเมื่อเช้านี้ ลุงจ้อยแม้พื้นเพจะเป็นชาวสวน แต่ฝีมือตกปลาของแก เด็ดสะหระตี่ หาตัวจับได้ยาก เป็นคนทำบาปขึ้น เคยห้ามไปหลายครั้งแล้ว ว่าไม่ดีนะ แต่ลุงจ้อยยังติดใจทำสิ่งที่แกชอบ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อดี ...คงต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรม
สี่ชั่วโมงเต็มที่ลุงจ้อยหายจ้อยไปเที่ยวทะเลระยอง ขากลับซื้อก๋วยเตี๋ยวแกงส้มป้าลำดวล อาหารดังหน้าวัดปากน้ำ มาฝากฉันหนึ่งชาม เป็นความดีของลุงจ้อยอย่างหนึ่งที่รู้ว่า ฉันชอบกินก๋วยเตี๋ยวแกงส้ม เป็นอาหารสุขภาพ ไม่มีไขมัน ...ลุงจ้อยคุยต่อให้ฟังว่า ไปวันนี้เสียเที่ยวไม่ได้ปลากลับมาสักตัว สำหรับฉันนึกในใจว่า ดีแล้วที่วันนี้ลุงจ้อยไม่ได้สะสมบาปเพิ่ม แกบอกว่า ไปไกลถึงพระรูปกรมหลวงชุมพรฯ....อ้าว อยู่ที่ไหนล่ะ ระยองมีด้วยหรือ .... แม้ฉันจะเป็นคนท้องถิ่น ก็ไม่ได้หมายความว่า จะต้องรู้ ต้องทราบอะไรไปหมด เป็นข้อมูลใหม่ที่ฉันต้องหาโอกาสไปสักการะแน่นอน...
ไม่มีความเห็น