อนุทิน 105741

ช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมา...17 -18 มี.ค.55

นอกจากพยายามเริงร่าไปร่วมงานบวช และงานแต่งงาน จำนวน 3-4 งาน ...ที่ไม่อาจปฏิเสธได้

สภาพของผมก็ไม่ต่างกับหมาที่มีบาดแผล และเยียวยาตนเองด้วยเลียแผลอย่างเงียบ ๆ

นอนซม..และก่ายหน้าผาก...ฟุ้งซ้าน กับเหตุการณ์ที่เกิด และยังไม่เกิดขึ้น

และพยายามตัดสินใจปฏิเสธสิ่งที่รักจะทำ...งานหนึ่งที่มีสำคัญ...ที่เปี่ยมด้วยการเดินทาง...การเรียนรู้....และมิตรภาพ

แต่ที่แน่ ๆ โกธรตัวเอง ๆ ๆ ๆ ๆ

เลียแผลตนเอง พร้อมกับการอ่านหนังสืออย่างบ้าคลั่ง

จนเจอคำพูดหนึ่งในหนังสือ "ความโกรธ" ของท่านอาจารย์ติช นัท ฮันท์

ท่านกล่าวไว้อย่างงดงาม และลึกซึ้ง ทำให้อาการบ้าของผมลดดีกรีลงบ้าง

"...เวลาที่เธอโมโห ขอให้กลับมาหาตัวเอง

ดูแลความโกรธให้ดี และหากมีคนทำให้เธอเป็นทุกข์

ก็จงหันมาดูแลความความทุกข์ ความโกรธตนเอง

อย่าพูดหรือทำอะไร เพราะสิ่งที่เธอพูดหรือทำด้วยอารมณ์เดือดดาลนั้น

อาจทำให้สัมพันธภาพของพวกเธอย่ำแย่ลง..."

 

 

 

 

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

* ขอบคุณข้อคิดดีๆเหล่านี้ค่ะ..เพื่อย้อนดูตัวเอง..

* การควบคุมอารมณ์ที่ถูกกระทบจากปัจจัยภายนอก..ซึ่งเป็นโจทย์เข้ามาทุกเวลานาที..เป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝนทุกวัน..เดี๋ยวดี..เดี๋ยวร้าย..จนกว่าจะสิ้นลมหายใจ..

* กายสิ้นสลาย..หากแต่เรือนใจยังวนเวียนในภูมิภพแห่งกรรมและอุปกิเลส

* พุทธวิถีเท่านั้นที่จะนำพาหลุดไปจากวัฏจักรนี้..