อนุทิน 105724
Tawandin
เขียนเมื่อความสำเร็จลุล่วง เมื่อเลิกพยายาม!
• วางใจไปแล้ว กับโอกาสแห่งการเรียนรู้โลกกว้างด้วยระบบออนไลน์ในแต่ละวัน
• ระหว่างนั้น เกิดไอเดียที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้ตามอัธยาศัย ในแบบเฉพาะตัว
• เมื่อวาน จัดการโยกย้ายเครื่องขึ้นชั้นบน วันนี้เลยลองเสี่ยงเชื่อมเน็ตดู แบบไม่หวังใดๆแล้ว ปรากฏว่าเชื่อมปุ๊บติดปั๊บ :)
• ตื่นตาตื่นใจกับรูปแบบใหม่ของระบบ แม้จะติดตามบันทึกไม่ทัน ก็ยังอิ่มอกอิ่มใจมากมายเลยทีเดียว
• ขอขอบพระคุณทุกท่าน ที่มีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์พื้นที่ส่วนนี้ค่ะ
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะพี่ตะวัน..ดีใจด้วยนะคะที่เปิดประตูบ้านได้แล้ว
...ได้พักผ่อนชาร์ตแบตเตอรี่กับท้องทุ่งเต็มอิ่มคงมีเรื่องราวมากมายมาเล่าสู่กันฟังนะคะ.
...เป็นกำลังใจให้นะคะ ณ กลางทุ่ง"__"...
เห็นใจตะวันเบิกฟ้าจริงๆ ก็ใน gotoknow มีอะไรให้ศึกษาติดตามเยอะเลยนะ ไอ้เราก็ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามา ตอนนี้หัวอกเดียวกันนะ เพราะพ่อเราก็เพิ่งหกล้มแขนหัก คนอายุแปดสิบสามน่ะ หนักมากเลยวันแรกๆ เพราะพ่อเจ็บมาก ช่วยตัวเองไม่ได้เลย เพราะขาไม่ดีอยู่แล้ว จะลุกจะนั่ง จะทานข้าว อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ต้องช่วยหมดทุกอย่าง ยกพ่อเล่นเอาปวดหลังเลย แต่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ด้วยรสแห่งธรรมที่ฉ่ำเย็น ธรรมะของพระพุทธองค์ที่เราคุยกับพ่อทั้่้งวัน เปิดทีวีก็เปิดแต่รายการธรรมะ ทำให้ใจของพ่อสงบลง ความเครียดความหงุดหงิดจากการที่รับสภาพตัวเองไม่ได้ ลดลงจนหน้าสดชื่นขึ้น จนแม่ทัก เราเองก็สบงเย็นได้เพราะธรรมะ ที่ทำให้หนักแน่น ใจสบงเบา มันมีพลังอย่างงี้เองนะ สรุปว่าเราต้องเข้มแข็งก่อนจึงจะช่วยคนอื่นให้เข้มแข็งได้ ใช่มั้ยตะวันเบิกฟ้า ก็พอรู้ว่าตะวันเบิกฟ้า กำลังต้องเผชิญกับปัญหาที่กำลังจะเข้ามาเป็นทิวแถว ยังไงก็ สู้สู้นะ เป็นกำลัวใจซึ่งกันและกันนะคะ
อรุณสวัสดิ์จ้าสาว 
น้อย
น้ำพอง
พอเปิดบ้านได้วันเดียว พายุลมฝนก็มาพร้อมเลยค่ะ ต้องหอบคอมฯหนีลงชั้นล่าง
เชื่อมเน็ตไม่ได้อีกยาว ต้องต่ออายุใหม่
เย็นวาน นึกได้ อุ้มขึ้นบ้านน้องสาวข้างๆ หลังจากอุ้มกระถางขึ้นระเบียงปลูกพริกหนีเป็ดไก่แล้ว อีกไม่นาน จะได้ชิมน้ำพริกพึ่งตนเองเหมือนคุณน้อยแล้วค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ