จะขอเก็บเธอไว้ในงานวรรณกรรม เนื้อนวลนี่หรือคือของเที่ยง ยิ้มหรือเยี่ยงสิ่งแท้มีแปรผัน ความสดใสหรือมิไหม้ในกลุ่มควัน ความน่ารักรึมีวันมิคลายไป ... ฤาเสน่ห์ยังคงไว้ไม่มีหมด ความรักอันสวยสดหรือมิไหม้ หมดลมแล้วฤาจะเหลือรอยอาลัย จะขอเก็นเธอไว้ในงานเขียน จะขอเก็บเธอไว้ในงานเขียน เขียน ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๔๐ ที่บ้านการเวก แด่น้อง...ที่น่ารักของฉัน ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านมาแล้ว้ถึง ๑๕ ปี แต่เมื่ออ่านบทกวีชุดนี้คราวใด ก็ยังเห็นความสดใสของเธอเสมอ แม้ว่าอีกไม่นานเราก็จากกันแล้วชั่วนิรันดร์ กลอนนี้เขียนขึ้นมาจากการตระหนักรู้และต้องการจะตอกย้ำว่า "ชีวีนี้สุดสั้น งานวรรณกรรมหรืองานศิลปะเท่านั้นยืนยง"
บางคนอาจจะไม่เข้าใจ...แต่สำหรับฉันคนนี้..รัก..แม้อาจจะจากกันชั่วนิรันดร์ แต่มันก็ดีที่สุดในชีวิต...ความรัก..เป็นยาวิเศษที่ทำให้คนเรามีชีวิตอยู่ได้.......แด่คน...ที่ชื่อเหมือนน้องของฉัน(Natthapong)
คุณครูต้น......หนูจะเป็นกำลังใจ...ถึงบางทีอาจจากกันชั่วนิรันดร์..แต่ถ้าหากมีบุญวาสนา..อาจจะได้พบกันอีกครั้ง..ต่อให้นานสักกี่ชาติ ไม่มีอะไรมาขวางกั้น"ความรัก"ได้แม้กระทั่ง"ความตาย".................................................................................................
ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา
หมายความว่าสิ่งนี้ยั่งยืนฉไน มีเกิดแล้วก็ต้องมีดับไป จงปลงในสังขาราไร้ตัวตน ความรัก โลภ โกรธ หลง ปลงเสียเถิด กิเลสเกิดตัญหาอย่าใหลหลง ไม่เที่ยงแท้อนิจจาท่านจงปลง จะได้ส่งวิญญาณนิพพานเอย
เฮ้ยอย่าคิดมาก! ตอนนั้นครูยังเป็นวัยรุ่นอยู่ อะไรๆก็ย่อมรุนแรงเป็นธรรมดา!!!
แหะๆๆๆแต่หนูคิดไปแล้วค่ะ☻☻☻...หนูเป็นคนอ่อนไหวน่ะครู แต่ว่าหนูชอบกลอนของครูนะคะ♥♥♥♥♥♥♥♦♣♠○◘•