วันนี้ขณะที่สาระวน...วิ่งกับงานนู้นทีงานนี้ที...เกิดคำถามกับตัวเอง... ตกลงแล้ว...ฉันกำลังวิ่งวุ่นทำนู่นนี่...ทำอยู่เพียงลำพัง...ฉันหาเรื่องใส่ตัวเองให้เหนื่อยทำไมหว่า...คิดได้แค่นั้น...จริงๆ...ต้องกลืนความรู้สึกหลายอย่างลงไป...แล้วแปรเปลี่ยนเป็นพลัง...เมื่อนึกถึงความตั้งใจของตนเอง...นึกถึงแววตาความรู้สึกของเด็กๆ...ไม่เป็นไร...จะพยายามทำต่อไป...เท่าที่ทำได้...:)
"สู้ทุกหน ทนทุกคำ ทำทุกอย่าง
ใครถากถาง อย่างไร ไม่เคยสน
ไม่บิดเบือน ไม่เคยเบื่อ ไม่เคยบ่น
ช่วยเหลือคน มีทุกข์ สุขใจเรา"......... (อากลอนนี้มาฝาก ป๊ะ ถือเป็นคติประจำใจ) ทำต่อไป อย่าถอย เป้าหมายคือเยาวชนของชาติ สู้ๆๆๆๆๆๆลูก ป๊ะ
ส่งกำลังใจค่ะน้องเมย์
ทำด้วยพอใจ อิสระ มิมีใครบังคับ
ทำด้วยความรัก เด็กๆ บริสุทธิ์ใจ
ใครจะมองอย่างไร มิต้องไปสนค่ะ
เพราะเรารู้ว่า เป้าหมายเราคืออะไร
รางวัลของคนเป็นครู ก็คือ ความสำเร็จของลูกศิษย์ ;)...
ขอบคุณคะพี่นางนงนาถ..:)
มาที่นี่ทีไร...กำลังใจไม่เคยเหือดหายจากหัวใจเลยนะคะ
ค่ะป๊ะ...สู้โว๊ย...
ลูกสาวป๊ะสู้อยู่แล้ว...ป๊ะทำเป็นตัวอย่างให้เห็น...:)
ขอบคุณคะ
ขอบคุณะพี่ปู...
เขียนอนุทิน...มาแอบดัก...เก็บพลังและกำลังใจ...
พี่ปูสบายดีนะคะ...;) สู้ๆกันคะ
ขอบคุณคะครูพี่เสือ...;)