อนุทิน 104377

วันเวลาเปลี่ยนไป โลกเปลี่ยน บางอย่างเปลี่ยนมากอย่างคาดไม่ถึง เมื่อก่อนตอนฉันเป็นเด็ก น้ำกินน้ำใช้ ได้มาจากน้ำฝนและน้ำบ่อ น้ำฝนพ่อแม่ก็ให้รองไว้กินโดยวิธีใส่ตุ่ม เมื่อฝนตกฉันมีหน้าที่เดินไปเปิดฝาตุ่มออกเพื่อให้น้ำฝนไหลลงตุ่มได้ ไหลผ่านรางน้ำซี่งติดตั้งไว้ที่แป ภาษาช่างโบราณเรียกว่า "แปตีนน้ำ"

ที่บ้านมีตุ่มจำนวนมากพอสมควร น้ำฝนที่รองเก็บไว้เพียงพอใช้สำหรับดื่มได้ตลอดปี แบบไรักังวล รสชาติของน้ำฝนว่ากันตามความรู้สีก กินอร่อยกว่าน้ำประปา รสออกจะหวานปนขมนิดหน่อยปะแล่มปะแล่ม ใหม่ๆเมื่อมีน้ำประปา ชีวิตเริ่มเปลียน แต่วิถีชีวิตแบบรองน้ำฝนไว้กิน ยังทำต่อมาอีกหลายปี เพราะในช่วงสับเปลี่ยน ชาวบ้านยังไม่วางใจในคุณภาพน้ำประปา ต่อจากนั้นการรองน้ำฝนไว้กินไว้ใช้ หาดูได้ยากในชนบท...มาถึงวันนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ขืนทำต่อไปก็เจอน้ำฝนกรด น้ำฝนที่อุดมไปด้วยสารพิษต่างๆ ใครจะกล้าดื่มกินกันล่ะ

จากน้ำกินซี่งไม่เคยต้องซื้อ บัดนี้มาถึงยุคน้ำดื่มบรรจุขวด ว่าโดยปริมาตร ราคาไม่ห่างจากน้ำมันเติมรถสักกี่มากน้อย ไม่ชอบก็ต้องชอบ..ฮิฮิ