อนุทิน 104140

ไม่มีใครปฏิเสธว่าการสอนหรือเรียนภาษาอังกฤษนั้น สิ่งที่จำเป็นต่อการศึกษาก็คือการสอนและเรียนคำศัพท์ ยิ่งรู้ศัพท์ภาษาอังกฤษมากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งเข้าใจภาษาอังกฤษมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นการสอนภาษาอังกฤษในสมัยก่อนจึงเน้นการท่องคำศัพท์และเรียนไวยากรณ์เท่านั้น แต่ปัญหาที่พบก็คือว่านักเรียนรู้การสร้างคำโดยการผสมคำมากน้อยขนาดไหน เจ้าของภาษาย่อมรู้ความหมายของคำเป็นอย่างดี และรู้ว่าคำใดผสมกับคำใดและมีความหมายอย่างไร

เมื่อมีการวิเคราะห์ภาษาโดยการใช้คอมพิวเตอร์ นักวิจัยพบว่าในแต่ละภาษานั้นจะมีการผสมอยู่ทุกภาษานักวิจัยเหล่านั้นเรียกการผสมคำโดยเจ้าของภาษาไว้หลายแบบเช่น lexical phrase, lexical item, multi-words chunks  และ chunk of language Michael Lewis ได้ท้าทายการสอนภาษาอังกฤษแบบเก่า ที่เน้นการเรียนไวยากรณ์และคำศัพท์อย่างเดียวไม่เพียงพอ เขาจึงได้เสนอว่าสมควรเรียนเรื่อง lexical ไปด้วย เพราะพื้นฐานของภาษานั้นคือ lexical ไม่ใช่ไวยากรณ์และภาษาอย่างเดียว
เขายังได้แบ่ง lexical ไว้ 5 ประเภท ดังนี้ 1.ศัพท์ที่คำคำเดียว เช่น book. table 2. ศัพท์ที่มีคำหลายคำ เช่น by the way, look forward 3. ศัพท์ที่มีตำใช้คู่กัน เช่น black and white, community service 4. ประโยคที่เป็นสำนวน เช่น I’’ get it. He’ll see. 5. ประโยคที่มีส่วนนำและส่วนตาม เช่น This is not as…..as you think. In this paper, I explore ……………