เมื่อตอนฉันเป็นเด็ก...คุณครูมักจะถามฉันว่าโตขึ้นฉันจะเป็นอะไร...คำตอบของฉันครั้งหนึ่ง...เคยอยากเป็นหมอ...แต่แล้วความคิดของฉันก็เปลี่ยนไป...ตอนเรียนมัธยมปลาย...คำตอบของฉัน...เปลี่ยนไป...โตขึ้นฉันจะเป็น..."ครู" ด้วยการก้าวย่างจากการเป็นศิษย์ที่ดีของครูสู่การเป็นครูทีดีของศิษย์...วันนี้คงเป็นอีกวันที่พอจะทำได้...ทำเพื่อเด็กๆ...กับกิจกรรมเปิดมุมมองเปิดโลกทัศน์...ตั้งแต่กิจกรรมบนรถ...อาจดูง่ายๆแต่แฝงอะไรหลายอย่าง...แล้วแต่คนไหนจะซึมซับได้มากน้อยแค่ไหน...
วันนี้มีน้ายามถามฉันว่า...ครูเมธ์ไม่เคยหยุดเลยนะครับ...ฉันตอบไปว่า..."อะไรที่ฉันพอจะทำได้...ฉันก็อยากจะทำ" ให้ดีที่สุด....
(แรงบันดาลใจ...แห่งการเป็นครู...ปุลากง...หนังสือเล่มนั้น...ที่อ่านกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ)
ดีใจจังที่วรรณกรรม ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ
แรงบันดาลใจ เป็นกำลังภายในที่ทำให้ มีความสุขในการทำงาน
คะปีะ...ป๊ะก็เป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจและพลังศรัทธาของหนูคะ...:)
อีกไม่กี่ชั่วโมงจะข้ามคืนแล้วนะครับ ;)...
สงสัยวัยใกล้เคียง....เล่มเดียวกันเลยนะคะ
ไม่ว่า....พัฒนากร ครู ตำรวจ หมอ ฯลฯ....ขอทำเพื่อสังคม