อนุทิน 103481
Wasawat Deemarn
เขียนเมื่อ| อนุทิน ... ๒๒๒๑ |
วันอาทิตย์ คือ วันที่ไม่มีสอน วันเดียวในภาคเรียนนี้
ขี่รถออกจากบ้านมามหาวิทยาลัยในยามบ่าย ๆ
ผึ้งที่ไหนก็ไม่ทราบบินมาติดอยู่ที่คอ ผมเองก็ไม่ทราบว่าตัวอะไรจึงพยายามจะจับแล้วปัดออกไป มันจึงตกใจต่อยเข้าให้สัก ๑ เหล็กไน อืมม ความเจ็บปวดช่างเสียวซ่านอะไรเช่นนี้
เมื่อถึงมหาวิทยาลัยวางของเสร็จแล้วเร่งรี่มาที่ห้องปฐมพยาบาล วันนี้เป็นเวรของคุณพยาบาลชายท่านหนึ่ง คุณพยาบาลนำลูกกุญแจที่มีรูกลม ๆ มากดตรงรอยต่อย ได้เหล็กไนมา ๑ อัน คุณพยาบาลบอกว่า หากเราเห็นมาเกาะ เราต้องใช้นิ้วดีดออกไป อย่าไปกดที่ตัวมัน มันจะต่อยเอาแบบนี้
คุณพยาบาลจึงให้ยาพารามา ๒ เม็ด กับยาแก้แพ้จากสัตว์แมลงกัดต่อยมาอีก ๑ เม็ด ให้รับประทานทันที
เล่าให้ฟังว่า เจตนาของเราคือปัดออก แต่สำหรับผึ้ง นึกว่ามาทำร้าย สัพเพสัพตาฯ ทันที เอาอโหสิกรรมให้เน้อ
ปวดจัง ปวดใจ ;)...
ความเห็น (5)
ผึ้งผมยาว นุ่งกระโปร่งสั้นป่ะ ...^___^
ขออภัย "กระโปรง "
อ่ะ .. แบบนั้นยอมครับพี่หนูรี ;)...
แสดงว่า อ. เสือฯ หวานขึ้นรึเปล่า น่ากลัวนะคะอย่างนี้ ๕ ๕ :)
น่ากลัวม๊าก มาก เลย คุณ Poo ;)...
555