ตลาดสินค้าในชนบท ริมถนนสองข้างทางที่นักท่องเที่ยวเดินทางผ่าน จะเห็นปะรำที่สร้างแบบชั่วคราว แต่ขายประจำทั้งปี อยู่มากมายตามถนนสายหลักของประเทศไทย เหนือ ใต้ อีสาน ตะวันออก เรียกอีกชื่อหนึ่งไพเราะเพราะพริ้งมากว่า "ศูนย์รวมของฝาก" ตามที่เห็นในถุงพลาสติกข้างบน
วานนี้แวะข้างทางถนนสุขุมวิท จันทบุรี หาของกินเล่น แล้วก็พบผลไม้นอกฤดูกาลวางขาย ได้แก่มังคุด และเงาะ ซึ่งเป็นผลไม้หลักของที่นั่น ถามแม่ค้าว่า "ทะวายมีมากไหมตอนนี้ " "ที่เห็นนี่มาจากที่อื่น บ้านแราไม่มีหรอกลุง ช่วงนี้" นั่นคือคำตอบ
ทำให้รู้ว่า ปัจจุบัน หนทางสะดวก ระบบลอจิสติคทันสมัย สินค้าในไทยสามารถแพร่กระจายไปได้ทั่วทุกหนแห่ง โดยมีคนกลางรับไปส่งตามที่ต่างๆ นี่ถ้าไม่ถาม ไม่รู้นะเนี่ยะ ใครจะไปนึกล่ะ ซื้อเงาะมังคุดที่จันทบุรี แต่แหล่งกำเนิดอยู่ที่อื่น อย่างฉันคนระยองร้อยเปอร์เซ็นต์ วันดีคืนดีไปซื้อน้ำปลาที่ตลาดมาปรุงอาหาร กลับบ้านทราบว่า เป็นน้ำปลาผลิตจากที่อื่น คงต้องเซ็งไปหลายวัน
ความจริง (ไม่ใช่นิทาน) เรื่องนี้ สอนว่า เมื่อจะซื้อสินค้าพื้นเมืองที่ใด ควรถามแหล่งผลิตให้แน่นอนก่อน จะได้ไม่สำคัญผิด หรือ หลงไปไกล
ไม่มีความเห็น