อนุทิน 102788

Wasawat Deemarn

| อนุทิน ... ๒๑๘๙ |

เวลาดูข่าวอากาศหนาวในทีวี แล้วเห็นความลำบากยากเย็นของชายไทยภูเขา เห็นเด็กดอย เห็นหน้าตา การแต่งกายประจำชนเผ่า ทำให้นึกย้อนกลับมาที่ตัวเองว่า เราใช้เวลาเป็นครูในมหาวิทยาลัยมาหลายปี และเราก็ได้มีโอกาสสอนเด็กพวกนี้ในระดับปริญญาตรี ป.บัณฑิต และปริญญาโท ... นี่ถือว่าเราได้มีโอกาสสร้างกุศลกรรมที่ดีอย่างหนึ่งในการมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ก็เลยมีลูกศิษย์ทุกเผ่าในภาคเหนือ เด็กพวกนี้ส่วนใหญ่จะใสซื่อ บริสุทธิ์ มีความมุ่งมั่นในการเรียนสูง หลายคนเก่งวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์กว่าเด็กพื้นราบ แต่เหมือนหลงไปอยู่ในป่ามา เด็กหลายคนพูดไม่ภาษากลาง ภาษาเมืองไม่ชัด ซึ่งเป็นตามภาษาของชนเผ่าเขา เด็กหลายคนเขียนภาษาไทยผิดมาก นามสกุลของเด็กหลายคนมักจะมีความหมายถึง "ป่า" "ความกว้างใหญ่" ส่วนใหญ่ เช่น วัชรไพรงาม, สันติมหาศาลกุล ฯลฯ

หากค่านิยมของคนพื้นราบที่มองเด็กเหล่านี้เหมือนคนชั้นสองของประเทศ ผมก็คงเป็นครูชั้นสองเช่นกัน และจะให้ผมย้ายไปสอนมหาวิทยาลัยที่ใหญ่กว่านี้ ผมคงจะไม่เหมาะสมแต่อย่างใด (หากมีโอกาสเช่นนั้นนะ คงไม่)