อนุทิน 102277

พูดถึงเรื่องป่วยและผ่าตัด

    ผมนึกถึงเรื่องราวเมื่อตอนป่วยและถูกผ่าตัด เพื่อระลึกถึงไว้เป็นประสบการณ์ชีวิตอันล้ำค่า วันที่ถูกส่งตัวออกจาก รพ.เจ้าพระยายมราช น้ำท่วมหนักมาก จากสุพรรณบุรีเดินทางไปกรุงเทพ ต้องอ้อมไปทางกาญจนบุรี - สมุทรสาคร ใช้เวลาเดินทาง ๖ ชั่วโมง  ถึงรพ.กรุงเทพ บ่ายสามโมงกว่า ผมหิวข้าวมากจนตาลาย พยาบาลเห็นหน้าซีดเซียวจึงให้เข้าพบหมอใหญ่ท้นที หมอดูฟิล์มเอ็กซเรย์ แล้วพูดว่า ผมรู้แล้วคุณเป็นอะไร .. ผมบอกหมอว่าผมหิวข้าว หมอจึงให้เป็นกินข้าวก่อน แนะนำร้าน ให้ด้วย ถ้าไปกินที่โรงอาหารก็ถูกหน่อยนะ แต่ ถ้าไปกินที่ ร้าน SandG (สมมุติ) ก็แพงหน่อย ผมรู้สึกดีใจที่หมอเข้าใจฐานะผมและช่วยประหยัดให้ผม ผมเข้าร้านภาษาอังกฤษที่ว่าซึ่งอยู่ใกล้สุด ผมไปกันสามคนพ่อแม่ลูก สั่งข้าว ๒ จาน ขนมหวาน ๑ ถ้วย หมดไป ๔๐๐ กว่าบาท ใจเริ่มสั่น ตื่นเต้นนิดๆ ขนาดอาหารยังแพงขนาดนี้ แล้วค่ารักษาจะขนาดไหน ทำใจสู้เสือ(หมอ) กลับขึ้นไปพบหมอ ท่านรออธิบายถึงโรคเนื้องอกในสมองน้อย ก่อนที่ท่านจะถามอาการหรือบอกวิธีการรักษา ท่านขอพูดถึงค่าใช้จ่ายที่คำนวณดูแล้วค่าผ่าตัดและหลังผ่าตัดต้องนอนโรงพยาบาล ซึ่งต้องมีค่ารักษา ค่าห้อง ค่าอาหาร รวมแล้ว อย่างต่ำ ๔๕๐,๐๐๐ บาท รับไหวไหมครับ..หมอถาม ผมบอกหมอไปว่า เรื่องเงินไม่ต้องพูดถึง (คือยังไม่มีเงิน) หมอผ่าตัดได้เลย...งั้น...คืนนี้งดน้ำอาหาร พรุ่งนี้ หกโมงเย็น ผ่าเลย

[ขจิต ฝอยทอง]

พอเจ็บไข้ได้ป่วยลำบากนะครับ ยิ่งเราเป้นข้าราชการผู้น้อย