อนุทิน 102276

หลังจากที่ใช้แก็สLPGมาหลายเดือน(เดือนละ400บ.เต็มถัง)

...วันนี้กลับมาใช้เตาฟืนเช่นเดิมแบบที่เคยใช้มาตลอดระยะเวลา14ปีที่ทำสวน. ซึ่งพิสูจน์ให้กับตัวข้าพเจ้าเองได้ประจักษ์ หายสงสัยในสิ่งที่หลายๆคนคิดว่า ต้องมีเงิน ต้องหาเงิน ต้องพึ่งเงิน(ทุกเรื่อง)

...เมื่อเทียบกับการต้อง"พึ่ง"แก็ส เดือนละ400บาท(13ปีหากคิดเป็นเงินคงมากโข)

...คงอาจเพราะนุษย์เราคิดเร็ว ทำเร็ว (สมมติ ว่าเวลาผ่านไปเร็ว ทั้งที่ความจริงเวลาก็หมุนดำเนินไปเช่นเดิมคือ มืดกับสว่าง พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก) อาจเพราะสังขาร(ร่างกาย)ของคนเราแก่ลงๆๆ(หมดอายุ-เสื่อมลงทุกวันๆ)มนุษย์จึงต้องรีบกิน รีบใช้ บางครั้งจนลืมนึกไปถึงคนข้างหลังที่ตามมา...      จะเหลืออะไรไว้ให้กิน(ดำรงชีพ)อยู่บ้าง...!

 

...น้ำมามากโข ธรรมชาติประท้วงมนุษย์เรา คงเพียงแค่อยากจะบอกกับเราว่า "เงิน"บางเรื่องก็จำเป็น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องจำเป็นทุกเรื่องเสมอไป.

...มนุษย์-ธรรมชาติสามารถอยู่ร่วมกันได้ด้วยการพึ่งพา(ไม่ใช่กอบโกย) เพราะในความเป็นจริงมนุษย์เราเพียงแค่กินข้าวทีละจานเพื่อให้อิ่ม ใส่เสื้อผ้าทีละชุด ใส่รองเท้าทีละคู่เพื่อก้าวยืนในการดำรงชีวิตอยู่รอด...เท่านั้นเอง!

***มองดูใบไม้ที่เหลืองแก่และร่วงหล่น คงเปรียบกับคนที่ต้องแก่โรยลาและลาลับ ใบไม้ที่ผลิใหม่คงไม่ต่างอะไรกับเด็กๆที่พึ่งเกิดมาบนโลกใบนี้(อดีต"ชาติ" - ปัจจุบัน - อนาคต)***

...(ข้อคิดชวนพินิจชีวิตจากญาติที่พึ่งเผา)