อนุทิน 101552

๐ ใดใดในแหล่งหล้า ............ ล้วนภินท์
พังพ่ายกลับคืนดิน ............... ดั่งนี้
ความดีสิถวิล ...................... เวียนก่อ ไว้แฮ
พุทธองค์ตรัสชี้ ................... ชักช้าอยู่ไยฯ

๐ อาลัยเป็นเหตุให้ ............... ถวิลหา
มวลกิเลสวิสภาค์ ................. พรั่งพร้อม
หลงโลกแห่งมายา ............... ยึดมั่น จริงแฮ
จึ่งทุกข์มารุมล้อม ................. เร่าร้อนรุมทรวงฯ

๐ ห่วงใดจักเทียบได้ ............. ด้วยบุตร
ดังเชือกคอยยื้อยุด ............... สยบเจ้า
รักอุรสรักประดุจ ................... ดั่งเนตร ตนแล
เหน็ดเหนื่อยทุกค่ำเช้า ........... ชุบเลี้ยงบุตรธิดา

๐ ภรรยาดั่งเชือกร้าย ............. รึงหัตถ์
คอยหน่วงคอยรึงรัด ............... รติไว้
นิราศห่างประหวัด ................. ประหวั่นจิต จริงนา
เกรงแม่บ่สัตย์ไซร้ ................. สุดแท้ทรมานฯ

๐ ศฤงคารคอยเข้าควบ ........... คุมบา -ทาแฮ
กุมจิตเสาะแสวงหา ................. ห่อนรู้
บ่่พอเพราะโลภา .................... พันธนะ จิตแล
มวลมนุษย์ทุกผู้ ..................... ไป่พ้นพันธน์การฯ

[ธรรมหรรษา]

ขอบใจท่านหลวงพี่สำหรับกลอนดีๆ ที่นำมาฝากครับ

[พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ..]

นมัสการครับ แต่งไว้สอนตนเองนี่แหละครับ