อนุทิน 100745

ณ ห้วงเวลาหนึ่ง…ของวันดีๆอีกวัน… “ภาพของเด็กหนุ่มหน้าที่ดี ที่เรียนไม่ค่อยเก่ง ปีที่แล้วหวิดมีเรื่องชกต่อย ครูต้องคอยให้เพื่อนดูแล…เพราะกลัวจะเกิดเรื่อง…ในฐานะแม่ “ครู” ที่เพื่อนๆหลายคนใน hilltribe เรียก “แม่โคววว” เมื่อเปิดใจอะไรๆก็ง่ายขึ้น…จากวันนั้นจนถึงวันนี้…พัฒนาการ และความรับผิดชอบที่เกิดขึ้น….การเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมอาสาต่างๆที่ครูจัดให้…การมีน้ำใจ…ตลอดจนผลการรเรียนที่ดีขึ้นมาก…วันนี้…ภาพนั้นแม่ “ครู” คงจำไม่ลืม…เด็กหนุ่มที่มารอรับผลการเรียน…แต่ไม่มีผู้ปกครองมา…ทางโรงเรียนจะไม่แจกผลการเรียนให้…เขาหายไป…นาน….กลับมาเป็นคนสุดท้าายของวันนี้ที่ได้รับผลการเรียนกลับไปชื่นชม…เขากลับมาพร้อมยายแก่ๆคนหนึ่ง…อายุ…62 หูตาฟ้าฟาง หูตึง ฟันหลอ ผมขาวโพลน แต่ทว่าดวงใจยังเต็มไปด้วยคามหวัง…ความรัก…หลานชาย…ค่อยๆอ่านคำถามข้อประเมินให้ยายฟังด้วยสำเนียงภาษาถิ่นเกิด…ใกล้ๆใบหูด้วยเสียงที่ดังมากกว่าปกติด้วยความอดทน…พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆแอบขำผุ้เป็นยาย