อนุทิน 100733

          ในสัปดาห์แรกของการเปิดเรียน ฉันเป็นไข้หวัดโดยไม่ได้ไปหาหมอไม่ได้ไปให้เภสัชฯ จัดยาให้ ฉันเข้าสอนครบ 12 คาบ โดยเดินขึ้นไปสอนชั้น 6-7 ฉันให้ความสำคัญต่อการเรียนการสอนมาก ลาคลอดยังลาแค่ 1 สัปดาห์ ฉันเริ่มด้วยการให้นศ. ทำแบบสำรวจข้อมูลรายบุคคลซึ่งนศ.จะได้คิดวิเคราะห์และเขียนสื่อความ ช่วยให้นศ.เข้าใจตนเอง เข้าใจเพื่อน (จับคู่) และอาจารย์มีข้อมูลทางชีวสังคมของนศ. รู้ถึงความสามารถ ความสนใจ คติ ค่านิยม อัตมโนทัศน์ เจตคติต่อสถาบันและต่อสาขา และความคาดหวังในรายวิชา แล้วให้ทดสอบก่อนเรียน ฉันเห็นนักศึกษา 4 Sections รอเก้อเพราะอาจารย์ไม่เข้าสอน ประมาณ 16.30 น. เมื่อวานนี้ขณะที่ฉันยังอยู่ในห้องสอน มีผู้นำแบบประเมินไปให้ฉันเซ็นรับรอง ส่วนใหญ่ฉันได้รับการประเมินการปฏิบัติงานในระดับ 2 จากคะแนนเต็ม 4 ด้วยผู้ประเมินที่ไม่รู้จักฉันเพราะชื่อฉันถูกฝากไว้ในสาขาของผู้ประเมินที่อยู่คนละตึกกัน ซึ่งฉันก็รู้สึกเฉยๆ เพราะชินชาแล้ว หกทุ่มเศษนศ.เขียนความเห็นใน GTK  ว่า  คอลัมน์ที่ฉันเขียน น่าสนใจมาก จะแนะนำเพื่อนๆ ให้เข้าไปเรียนรู้ จะได้รู้ว่าอาจารย์ ใจดี น่ารัก เหมือนที่เธอได้สัมผัสตั้งแต่เรียนคาบแรก

[คนบ้านไกล]

มาให้กำลังใจให้หายเร็วๆครับ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

 

 

• ขอบคุณ "อาจารย์หมอป." และ "คุณน้องคนบ้านไกล" มากนะคะ ที่กรุณามาให้กำลังใจ
• ขอบคุณ "คุณน้องคนบ้านไกล" ที่ให้กำลังใจให้หายเร็วๆ ค่ะ ที่ไม่หาหมอหาเภสัชเพราะรู้อาการของตนเองดีค่ะ เวลามีอาการอย่างนี้ เภสัชก็จะจัดยาปฏิชีวนะ ยาแก้ปวดลดไข้ ยาลดน้ำมูก และยาแก้ไอ ให้  เมื่อวานซื้อส้มเขียวหวาน กก.ละ 90 บาท (ของไทย ตกลูกละประมาณ 11.50 บาท) มีแบบ 50 บาทแต่ไม่น่าทาน ส้มนำเข้าจากออสเตรเลีย กก.ละ 150 บาท และซื้อส้มโอลูกละ 35 บาทมาลูกหนึ่งเพื่อเพิ่มวิตามินซี ค่ะ และลองนอนพักสักหน่อยน่าจะดีขึ้น โดยเฉพาอย่างยิ่งได้กำลังใจจากอาจารย์หมอปอและคุณน้องคนบ้านไกล (Emotional Support) เช่นนี้ น่าจะหายเร็วขึ้นค่ะ
• เพิ่งกลับจากไปส่งลูกสาวกลับกทม.เพื่อไปช่วยผู้ประสบอุทกภัย มาค่ะ เครื่องออก 09.30 น. เธอว่าจะพาโมชิกลับด้วย แต่สงสารโมชิที่จะถูกวางยานอนหลับ ถูกจับขังกรง และไปอยู่ตรงไหนของเครื่องบินก็ไม่รู้ จึงไม่ให้ลูกนำกลับด้วย พอกลับมาถึง เห็นโมชิท่าทางหงอยๆ คงจะสงสัยว่า "หม่ามี้" ของตัวเองหายไปไหน รออยู่ตรงประตูบ้านนั่นแหละ คงรอหม่ามี้กลับ (ตอนนั่งรอขึ้นเครื่อง เห็นลูกสาวมีถุงผ้าใส่หนังสือ เลยสำรวจดู พบว่า ทั้ง 5 เล่มเกี่ยวกับพุทธธรรม จึงหยิบมาอ่านเล่มหนึ่ง ชื่อ "มองธรรมถูกทาง มีสุขทุกที่" เขียนโดยพระพรหมคุณากรณ์ (ป.อ. ปยุตโต) พิมพ์ครั้งที่ 22 ธ.ค. 54 ค่ะ ลูกสาวบอกว่าเธอหยิบมาจากชั้นหนังสือธรรมะของแม่เองแหละ แต่จำได้ว่ายังไม่ได้อ่านค่ะ
• ขอ "ธรรมะ" จงคุ้มครอง "อาจารย์หมอป.และครอบครัว" และ "คุณน้องคนบ้านไกลและครอบครัว" นะคะ

[04 จุไรวรรณ มุ่งหมาย]

สุดยอดค่ะอาจารย์ สปิริตความเป็นอาจารย์สูงมากให้ความสำคัญกับหน้าที่การงานเป็นเลิศถ้ามีคนที่ให้ความสำคัญกับหน้าที่การงานของตัวเองอย่างเต็มเปี่ยมเช่นนี้ประเทศชาติของเราคงเจริญก้าวหน้าไปมากกว่านี้ เมื่อได้อ่านบันทึกนี้แล้ว หนูก็อดคิดถึงเรื่องราวชีวิตของตัวเองไม่ได้ (ตั้งแต่จำความได้เมื่อเริ่มเข้าเรียนตั้งแต่อายุ 3 ขวบ ถึงจะป่วยจะไข้อย่างไรก็จะหอบสังขารไปเรียนตลอดไม่เคยขาดเรียน เพราะมันมีความคิดฝังลึกอยู่นัยๆว่าถ้าขาดเรียนแล้วกลับมาเรียนวันหลังเหมือนจะเรียนไม่ทันเพื่อนและมันเหมือนจะอายเขายังไงไม่รู้) มีอยู่ครั้งหนึ่งจำได้ดีเลยว่าเป็นช่วงที่อยู่ ป.2 วันนั้นเป็นวันศุกร์เป็นวันที่น้าแต่งงาน แม่บอกว่าให้ขาดเรียนวันหนึ่งแต่หนูไม่ยอมวิ่งไปอาบน้ำจะไปเรียนแต่แล้วแม่ดันเอาชุดนักเรียนไปซ่อนวันนั้นหนูเลยได้ขาดเรียนครั้งแรกในชีวิต คิดแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ อิอิอิอิ อาจารย์เป็นคนที่น่าเอาเป็นแบบอย่างมากค่ะ (เยี่ยมมากๆๆๆๆค่ะ)

[04 ยุพาภัทร ป้องภัย]

หนูชื่นชมอาจารย์มากคะเป็นผู้หญิงที่เก่งและให้ความสำคัญต่อการเรียนการสอนมากๆเวลาเรียนแต่ละครั้งที่เรียนกับอาจารย์หนูรู้สึกสนุกมากคะทำให้หนูตั้งใจเรียนตั้งใจฟังมากยิ่งขึ้นจนรู้สึกว่าไม่อยากจะขาดเรียนวิชานี้ถ้าไม่จำเป็นเพราะอาจจะขาดโอกาศดีๆๆบางอย่างก็ได้ ขอคุณคะสำหรับไอดอลของหนู