อนุทิน 100700
น้อย น้ำพอง
เขียนเมื่อคืนนี้ใจฉันว้าวุ่น(จริงๆ) ได้อย่างต้องเสียอย่าง หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ14.40น. ข้าวยังไม่ทันเรียงเม็ด ต้องรีบบึ่งไปรพ.น้ำพองเพื่อขอรับยาพ่นละลายเสมหะสำหรับท่านพระครูสุพล เจอพี่นางฟ้าทักทายปราศัยถามไถ่อาการพระอาพาธ ยื่นใบได้ยา
นำsd cardกล้องถ่ายรูปไปให้ร้านคอมนำภาพลงไว้ในแฟลตไดรว์ เพื่อนำมาเก็บไว้ในเครื่องอีกทีนึง กลับมาถึงบ้านยังไม่มีเวลาได้เช็คดู ภาระกิจประจำวันรออยู่ กะไว้ทานข้าวเย็น21.00น.เสร็จค่อยมานั่งชมภาพแบบชิวๆ แต่อารมณ์ชิวๆที่วาดไว้เปลี่ยนใจให้วิ่งวุ่นขุ่นข้องขึ้นมาทันใด ภาพที่บันทึกไว้ในsdกว่า40ภาพหายเกลี้ยง(ภาพระบบรากต้นกล้าผักหวานป่าและภาพวิธีปลูกผักหวานป่าโดยต้นกล้าที่บันทึกสดๆร้อนๆภาพของรากคงถ่ายใหม่ไม่ได้อีกเพราะปลูกลงหลุมถมดินรดปุ๋ยเรียบร้อยโรงเรียนอุฑยานผักหวานป่า ค่ำคืนนี้ก่อนจะนอนได้แต่ภาวนาลึกๆในใจให้พี่ที่ร้านคอมได้เซฟข้อมูลภาพไว้ที่เครื่องของร้านด้วยเถิด อีกด้านหนึ่งของจิตก็ได้แต่เผื่อใจไว้เจ็บหากไม่เป็นไปแบบที่คิด คงจะได้ภาพที่ดียิ่งกว่าภาพที่ถูกลบไป(กล่อมใจตัวเองให้หลับ กับค่ำคืนนี้ที่แสนยาวนาน)
ความเห็น (2)
โอววว คงเรียบร้อยโรงเรียนรากผักหวานไปแล้วหละ
เพาะใหม่ เก็บภาพใหม่ อาจได้รากผักหวานเจ๋งกว่าเดิม...ก็ได้นะ
ลุ้นๆ อ้าว...เอ๊ะ...แฟล็ตไดรฟ์ ที่ไปถ่ายข้อมูล ไม่ได้เก็บทุกไฟล์นิ
สาธุ ขอให้ยังอยู่เน้อ
และ...ถ้าเสีย...ก็ขอให้รักษาใจได้ดีเนาะ สาธุอีกที ^___^
สวัสดีค่ะพี่แสนฝน(ใกล้กันเข้ามาอีก จากคุณมาเป็นพี่ หากจะเอ่ยเรียกคงไม่ว่ากันนะจ๊ะ) เรียบร้อยโรงเรียนผักหวานซะแล้ว
ไวรัสกินเรียบ (ว่าจะจะไปแจ้งตำรวจแต่ผู้หมวดคงไปตั้งด่านตรวจน้ำ (คงจะไม่ว่าง) แต่คราวนี้ก็ได้ตำราเรียนตรงที่ว่า การหวังน้ำบ่อหน้า ไปหน้าแต่ไม่ดูหลัง(ละเอียดแต่ยังไม่รอบคอบ ของตัวเอง) ก็เลยเซ็งตัวเองแทน....ทั้งปี!
แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่แสนฝน ต้นกล้ายังเหลืออยู่หลายร้อย (ปีนี้หมดแค่นี้ไม่ขายแล้วปลูกเองกับถวายวัด) หากไม่มีเจ้าประจำ คอเดียวกันมาขอแบ่ง(คอสีเขียว หัวใจต้นไม้)
เพราะมัวคิดถึงตอนที่ถ่ายรูปของราก มันช่างงาม สมบูรณ์ก็เลยผูกจิตคิดว่าคงหาไม่ได้อีกแล้ว แต่เมื่อมาค้นหาเหตุผลเพื่อดับจิตใจที่จดจ่อว้าวุ่นให้ได้แล้ว (หนึ่งเดียวในโลกไม่มี ) ก็หลับได้ทั้งตัวและหัวใจ ปล่อยวาง(ยอมรับความจริง) ขอบคุณค่ะ