อนุทิน 100330

ค่ำคืนฤดูหนาว เสียงจิ้งหรีดเรไรและเสียงนกฮูกปลุกก้องเสียงนกเป็ดบินผ่านม่านฟ้าเป็นเสียงที่อยู่ภายใน อุฑยานผักหวานป่า'๔๔ ที่ฉันชอบฟังและเรียกมันว่าเสียงธรรมชาติแห่งความสุข-สงบ./ปรับแผน-วิถีชีวิตใหม่หลังน้ำลด ไม่ใช่เฉพาะเกษตรกรแต่ทุกภาคส่วนล้วนได้รับผลกระทบเช่นเดียวกันหมดทั้งแผ่นดินไทย พื้นที่ๆน้ำเคยท่วมต้องรองรับให้ธรรมชาติ(น้ำ)มีที่อยู่เมื่อวันนี้เคยเกิดอนาคตก็ต้องมีอีกเพียงแต่เราไม่รู้ว่าอีกซักกี่ปี.นี่คือเสียงของธรรมชาติที่มาเตือนสติมนุษย์เรา. แลกกับคำว่าไม่เพียงพอต่อความต้องการ(แล้วเท่าไหร่ที่ใช้กับคำว่าเพียงพอ-พอเพียงของมนุษย์เรา)ปลาในน้ำใช้ไฟช็อต ยาเบื่อตายทั้งเบือ น้ำเหนือดินทรุดป่าสุดดอยไม่มีอุ้มดินอุ้มน้ำ โรงงานยักษ์ยังอายไม่มีหลับไหลกินตลอด24ชม.คายของเสียลงดิน-น้ำ-อากาศ ด้วยเหตุนี้น้ำจึงมาช่วยล้างใจคนไทยที่มุ่งไปit จนลืมว่าเราคือแผ่นดินเกษตรกรรม(ดิน น้ำ ลม ไฟ)ฤดูฝน ฤดูหนาว และฤดูร้อน โชคดีแค่ไหนที่ได้เกิดบนแผ่นดินไทย ที่บรรพบุรุษหลั่งเลือดรักษาเอาไว้ให้เราได้มีที่ยืน.