อนุทิน 100197

    กลับบ้านเรารักรออยู่..! ดูภาพข่าว น้ำในเมืองหลวงวันไหนก็ชวนให้รู้สึกสะท้อนใจยิ่งนักกับสิ่งที่เป็นไปและเป็นอยู่ คำถามที่ดังขึ้นในใจบ่อยๆสิ่งที่มนุษย์เราทำอยู่เพื่อใครเพื่ออะไรกันแน่...แต่ในโอกาสดีๆจากวิกฤติการณ์จากน้ำท่วมใหญ่คราวนี้ ที่ทำให้คนมากมายได้เดินทางกลับบ้านเกิด.ได้พบกับลูกๆรวมถึงพ่อและแม่ได้อยู่กันพร้อมครอบครัว ซึ่งดิฉันเชื่อว่าคงมีอีกหลายๆคนเช่นกันที่จะได้ค้นพบความสุข(ที่แท้จริงของชีวิต)ในยามทุกข์ยากเช่นนี้. ได้เห็นคุณค่าของดิน(ของแพง) ไม่ใช่เฉพาะในยามน้ำท่วมเพราะคนเราต้องกินทุกวัน.ปลูกพริก ข่า ตะไคร้ พริก มะเขือฯลฯจำหน่ายยังรายได้ดีกว่าทำงานในเมืองกรุง.    แต่สิ่งที่คุ้มค่าและมีค่ากว่าสิ่งใดๆ คือการได้ดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯค่ะ

[น้อย น้ำพอง]

ข้าผู้น้อย! ( มิกล้าสอน "สังฆราช" ) แต่อยากขอจะกราบขอบพระคุณอย่างยิ่ง สำหรับทุกๆท่านที่สละเวลาอันมีค่าอ่าน

( อนุทิน-ไดอารีชีวิต ) ความรู้สึกจากหัวใจของเด็กบ้านนอกคอกนาอยู่แต่ในป่าคนนึง ( ไม่ได้อยู่หลังเขานะคะ แต่อยู่บนโคกมหัศจรรย์ค่ะ ทุกสิ่งของชีวิตที่ได้มาคือเรียนรู้จากป่า-ผูกพันธ์จากธรรมชาติ ) ขอบพระคุณอย่างสูงยิ่ง! สำหรับกำลังใจ

และความอบอุ่น.

(แบตเตอรี่ชีวิตได้เติมพลังชาร์จอีกแล้ว. ไชโยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)