อนุทิน 100096

๑๘๑. ให้ความเชื่อมั่นในชีวิตตนเองและต่อสังคมรอบข้าง

สัปดาห์ก่อน ผมหาข้อมูลเพื่อไปเยี่ยมชาวบ้านครอบครัวหนึ่งในศาลายา อ.พุทธมณฑล นครปฐม เป็นครอบครัวที่ผมได้รู้จักด้วยเหตุบังเอิญ เนื่องจากวันหยุดหนึ่งเมื่อกว่า ๑๐ ปีก่อนนั้น ผมประสบเหตุเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งถูกตำรวจและยามของหน่วยงานแห่งหนึ่งกักตัวไว้เพราะไปเก็บเศษเหล็กกับผักย่านใกล้เคียงนั้น เด็กถูกห้อมล้อม ปากและหน้าซีด ผมเข้าไปขอที่จะดูแลเด็กเองและให้ทุกคนออกไป รวมทั้งขอร้องอย่าถามและส่งเสียงข่มขู่เด็ก ผมเข้าไปลูบหัวและกอดเด็ก เด็กถึงกับร้องไห้โฮและยอมรับว่ามีน้องมาด้วยอีกคน กำลังมาเก็บผักไปให้แม่ทำข้าวแกงขายตามตลาดสถานีรถไฟ เห็นเศษเหล็กเลยเก็บไปด้วย ผมขอให้เด็กบอกชื่อครู พ่อแม่ และพาไปบ้าน ขอเอาตัวเองประกันไม่ให้ใครรังแก เด็กพูดจริงทุกอย่าง ผมไปส่งและคุยกับครอบครัว ตั้งใจว่าเมื่อเด็กโตและทนความบาดเจ็บในจิตใจได้แล้วผมจะกลับไปหาพวกเขา เมื่อ ๒ ปีก่อนเด็กคนโตได้บวชแล้ว มีน้องสาวและแต่งงานแล้ว ปีนี้พ่อเขาเสีย และย้ายบ้านไปอยู่อีกย่านหนึ่ง หากกว่า ๑๐ ปีก่อนเด็กถูกกระทำมากกว่านั้น ผู้ใหญ่ ๕-๖ คนกลุ่มนี้ในวันนี้จะเป็นอย่างไร