บันทึกนี้ยังเขียนไม่จบแต่ตีพิมพ์ก่อน กลัวไม่ทันวันที่ 19 มกราคม 2549 ขณะกำลังแก้ไขอยู่ ง่วงนอนเสียก่อนก็เลยหลับไป ไม่นึกว่าท่านอาจารย์วิบูลย์จะนอนดึกเข้ามาเขียนข้อคิดเห็น แล้วรุ่งขึ้นวันที่ 20 มกราคม 2549 อาจารย์ก็ต้องมารับแขกอีก อาจารย์เป็นห่วงสุขภาพด้วยนะครับ นอนก็น้อย แล้วยังทานอาหารไม่ค่อยเป็นเวลา ทุ่มเทให้กับงานมากๆ อย่างนี้ ทุกคนต้องช่วยๆ กันคนละไม้ละมือ เพื่อช่วยกันขับเคลื่อนมน.ของเรา
คนที่ยังไม่มีภาระทางครอบครัว สละเวลาตอนเช้าหรือตอนเย็นเขียนบันทึก เพื่อเป็นวิทยาทานให้กับคนอื่น ซึ่งถือเป็นทานอันยิ่งใหญ่ครับ....
เพื่อให้การเขียนบันทึกลงบล็อกกลายเป็นวัฒนธรรม เป็นส่วนหนึ่งของการอยู่ร่วมกันใน มน. สมดังความตั้งใจของท่านอาจารย์วิบูลย์ ครับ....