สมัยยังเป็นเด็กเล็กๆ   ก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบดูสายฝน    ชอบนอนฟังเสียงฝนที่ตกกระทบหลังคา(ที่เป็นสังกะสีและกระเบื้อง)  ตั้งแต่ฝนเริ่มลงเม็ด ฝนตกหนัก ท้องฟ้าแลบแปลบปลาบและดังลั่นด้วยเพราะเกิดพายุ    ในตอนนั้น...ได้รับการบอกเล่าตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆว่า รามสูรกำลังขว้างขวานเพื่อจะแย่งเอาลูกแก้วจากนางเมฆขลา...

พอเข้าโรงเรียน ก็เริ่มตระหนักถึงประโยชน์และความสำคัญของน้ำฝนที่มีต่อมนุษย์อย่างมหาศาล   

และเมื่อเรียนรู้มากขึ้นตามระยะเวลาที่ก้าวเดินไปอย่างไม่หยุดนิ่ง(เพราะเราอายุมากขึ้น)  ก็เริ่มรู้สึกว่า นอกจากประโยชน์แล้วน้ำฝนยังก่อให้เกิดโทษได้เช่นเดียวกันซึ่งอาจเกิดจากผลกระทบ ที่เกิดจากสิ่งแปลกปลอมเจือปนอยู่มากมาย  ทั้งที่เป็นปัจจัยธรรมชาติและจากมลพิษที่สั่งสมจากการกระทำของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์โดยตั้งใจหรือโดยไม่ได้ตั้งใจก็ตาม... 

ในวิถีชีวิตความเป็นจริงที่จะต้องก้าวเดินไปอีกยาวไกล  สัจธรรมที่คิดว่าดีที่สุดอย่างที่ท่านได้กล่าวไว้  ความพอเพียง  เข้มแข็ง อดทนและความจริงใจคงจะช่วยให้สามารถกลั่นน้ำฝนมาใช้ก่อให้เกิดประโยชน์เท่าที่จะทำได้แก่ต้นไม้เล็กๆที่ยังต้องการน้ำฝนเพื่อการดำรงชีวิตให้ได้ในสังคมยุคนี้