ตอนเดี้ยนเข้าเรียน ม.ศ.1 แม่ก็ฝากกับอาจารย์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียน แล้วก็ได้เข้าเรียนห้องทับต้น ๆ สอบเองก็อาจจะติดห้องท้าย ๆ (คิดเข้าข้างตัวเอง) ในช่วงเวลาเรียนก็เล่าเรียนด้วยความตั้งใจ  สอบผ่านในแต่ละระดับชั้นจนจบหลักสูตร "เส้นบอกว่าเอาเข้ามาแล้วก็เรียนให้รอดด้วยตนเอง"

          สมัยปัจจุบัน "เส้นสาย" ยังมีอยู่หลีกไม่พ้น  อยากให้ข้อคิดกับเด็กเส้นทั้งหลายเมื่อเข้ามาทำงานแล้วก็ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้เต็มที่ เต็มเวลา เต็มกำลังให้สมกับได้รับโอกาส  หมั่นฝึกฝนพัฒนาตนอยู่เสมอทำผลงานให้ประจักษ์  สร้างมนุษย์สัมพันธ์อันดีกับเด็กไม่มีเส้น  เดี๋ยวจะไม่กินเส้นกัน (ต้องไปกินเกาเหลา)  ถ้าทำได้เช่นนี้สังคมก็จะได้รับผลกระทบน้อยลง