สวัสดีค่ะพี่ ภูสุภา

ตอนเรียน ป.ตรี-โท น้องเป็นศิษย์มหิดล ก็รัก ศรีตรัง มากมาย จนกลายเป็นหลงใหลกับดอกไม้สีม่วงมาแต่บัดนั้น มาที่จุฬาฯ ก็หลงรักก้ามปู ซึ่งมีดอกสีชมพู (อมม่วง) อีกค่ะ

พี่ชอบและรักต้นไม้มากมาย ก็คงต้องเสียดาย เสียใจและใจเสีย คิดว่าเข้าใจค่ะ เพราะน้องเอง ตอนที่พี่สาวและแม่ตัดต้นไม้ในบ้านครั้งใด จะไม่สบายใจ จะคัดค้านเสมอ แต่แม่และพี่ก็มีเหตุผลของท่าน...(ซึ่งก็ต้องยอมรับแต่ก็ไม่เห็นด้วย)

เรื่องสัมผัสและกอดต้นไม้ใหญ่ ๆ นั้น เป็นนิสัยที่ติดมาจากการไปค่ายที่เขาใหญ่ตั้งแต่วัยรุ่น วิทยากรสอนให้สัมผัสและกอดต้นไม้ ยิ่งต้นไม้ใหญ่ ๆ ก็จะทำให้เราได้รับพลังจากเขาด้วย และน้องยังพบว่า เราคุยกับต้นไม้ได้ด้วยค่ะ บางทีขอให้เขาออกดอกออกผลในช่วงที่ต้องการได้ด้วยนะคะ (ฮาๆๆ) จะไปกันใหญ่ หากไม่ได้ชอบต้นไม้เหมือนกัน ก็จะไม่คุยเรื่องพวกนี้กับใครค่ะ เขาคิดว่ายัยคนนี้ ต๊องส์ๆๆๆๆ

ชอบอ่านบันทึกของพี่เกี่ยวกับต้นไม้ค่ะ  :)