สวัสดีค่ะ

ตามมาชมความอัศจรรย์ด้วย

....................................

เมื่อวานไปซื้อของในห้างประเภทสะดวกซื้อ ขณะที่คอยคิวจ่ายเงิน คิวก่อนหน้า คุณแม่มาพร้อมลูกชายอายุประมาณ 7 ขวบ ซุกซนมากค่ะ เที่ยวหยิบนั่นจับนี่ของคนอื่นตลอดเวลา คุณแม่ก็คอยปรามว่า "อย่าทำ" ตลอดเวลาเหมือนกัน จนผู้คอยคิวพากันนิ่วหน้า ห้ามบ่อยๆแล้วเด็กยังซนอยู่ เลยจบด้วยการทำโทษ

มองไป ตรองไปค่ะ เด็กซนตามประสา แต่เพราะไม่รู้เหตุผล ความอยากรู้ของตนจึงสร้างความรำคาญให้ผู้อื่น ถ้ามีการบอกเหตุผลให้เด็กทราบ เด็กน่าจะประมาณสิ่งที่ควรทำได้บ้าง และคุณแม่ก็คงไม่ต้องคอยห้ามตลอดเวลา

พอดีอ่านหนังสือพุทธศาสนา ม. 6 ของลูกน่ะค่ะ มีความรู้สึกราวกับเนื้อหาในหนังสือว่าบอกเด็กว่าควรมีสิ่งนั้นสิ่งนี้ในตน แต่หากเด็กไม่ทราบเหตุผลขององค์ธรรมอย่างแท้จริง แต่เป็นเหตุที่ผู้ร่างหลักสูตรต้องการเพื่อสอดคล้องกับสภาพสังคม หรือผลที่ได้จากการปฏิบัติธรรมเป็นผลพลอยได้ไม่ใช่ผลหลักที่องค์ธรรมต้องการ น่าจะไม่ชวนให้มีการนำธรรมมาใช้ในชีวิตนะคะ

บ่นไปบ่นมา จะเกี่ยวกันไหมนี่ อิอิ