อ.อ้อมตามร่อยรอยการต่อสู้ของเครือข่ายสวัสดิการลำปางได้อย่างหายใจลดต้นคอทีเดียว ผมเข้าใจว่ากลุ่ม/เครือข่ายต่างๆก็มีร่องรอยการต่อสู้ที่น่าศึกษาไม่แตกต่างกันมากนัก หน่วยงานที่มองภาพใหญ่ คิดจะเข้ามาต่อยอดควรคิดถึงการเข้ามาเสริมในช่วงการพัฒนาเหล่านี้ด้วย กระบวนการเรียนรู้เพื่อการเปลี่ยนแปลงที่ดีกว่าใช่ว่าจะทำได้ง่าย การวิเคราะห์ของเถินน่าจะต่อ  ยอดการศึกษาให้ชัดเจนว่าการรับ-จ่ายของกลุ่มและเครือข่ายทั้งระบบเป็นอย่างไร หากไม่รู้เรื่องนี้ ก็เหมือนคนตาบอด
การจัดการความรู้ต้องช่วยหาความรู้เรื่องนี้ให้ชัดแจ้งก่อน     จากนั้นมาดูการบริหารจัดการว่ารวมศูนย์ที่เครือข่ายทั้งหมด    รวมที่เครือข่าย70%ที่กลุ่ม30% หรือสัดส่วนเท่าไรจึงจะเหมาะสมเพื่อให้การบริหารเกิดการพึ่งตนเองและพึ่งพาช่วยเหลือกันอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด 
ถ้าไม่สนใจศึกษาเรื่องแรกก็คือคนตาบอดขายฝัน
ถ้าไม่ศึกษาเรื่องที่2ก็คือดันทุลังตามฝัน
การจัดการความรู้ อาศัยจินตาการและเป้าหมายเป็นเครื่องนำทาง แต่กระบวนการไปสู่เป้าหมายใช้ความรู้เป็นตัวเดิน
แบบง่ายคือไปดูคนที่ทำสำเร็จหรือทำได้ดีกว่าแล้วเรียนแบบ(ไม่ใช่ลอกแบบ)
ทีมวิจัยต้องช่วยสร้างความรู้และจัดการความรู้ให้เกิดผลตามเป้าหมายและจินตนาการที่สวยหรู(ภาคสวรรค์)นั้น มิฉะนั้นจะกลายเป็นสวรรค์ล่มครับ