เมื่อมีการเขียนบันทึกในประเด็นต่าง ๆ ของเจ้าของสมุดบันทึก ย่อมต้องมีการเขียนแสดงความคิดเห็นเข้ามาให้ทางเจ้าของสมุดบันทึกได้รับทราบ ไม่ว่าจะมีทั้งเห็นด้วย ไม่เห็นด้วย หรือ แตกยอดความรู้ออกไป
เวลาเขียนบันทึกสักบันทึก เจ้าของสมุดบันทึกมักจะคาดหวังว่า อยากให้เพื่อน ๆ กัลยาณมิตร หรือผู้รู้ มาแสดงความคิดเห็น เพื่อเป็นภาพสะท้อนให้ทราบว่า ผลจากความคิดของตนคนเดียวนั้น เป็นอย่างไรบ้าง
ถ้าได้ความคิดเห็นที่เห็นด้วย ก็จะมีกำลังใจ อยากศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม เพิ่มแรงขับในตัว
ถ้าได้ความคิดเห็นที่ไม่เห็นด้วย ก็ถือเป็นข้อพิจารณาความคิดของตัวเองว่า มองได้รอบด้านหรือยัง ถ้ายัง อะไรคือสิ่งที่เรานึกหรือคิดกันหนอ หามุมมองอื่น ๆ มามองบ้าง ไม่ใช่ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง
ถ้าได้ความคิดเห็นที่ต่อยอดความรู้ไปอีก นั่นคือ ความสุขใจทีเดียว แสดงว่า ความรู้ไม่มีความสิ้นสุด เราต้องศึกษาเพิ่มเติม และมีเพื่อน ๆ แวะมาบอกทิศทางการศึกษาให้เราแล้วไง ดีจัง
เรื่องของ ... เจ้าของบันทึก กับ การตอบความคิดเห็น (สำหรับผม)
เรื่องของ ... การแสดงความคิดเห็น และ การโต้ตอบเจ้าของบันทึก (สำหรับผม)
พฤติกรรมที่สร้างมิตรภาพใน Gotoknow
กัลยาณมิตรทั้งหลายครับ .... ผมคิดไม่ออกแล้วล่ะครับ ... ท่านใดคิดได้ต่างจากผม เล่าให้ผมฟังหน่อยนะครับ รอคำตอบเลยล่ะ งานนี้
ท่านที่เข้ามาอ่าน ... อาจจะสงสัยว่า เกิดอะไรขึ้นกับผม ทำไมผมจึงเขียนบันทึกนี้ออกมา ผมอยากคิดล่วงหน้าและตอบท่านก่อนว่า
เล่ามาให้ฟังยาวแล้วล่ะ ... ขอให้เพื่อนและกัลยาณมิตรของผมทุกท่าน มีความสุขครับ
บุญรักษา .. ทุกท่าน ครับ :)
พฤติกรรมที่สร้างมิตรภาพใน Gotoknow
ผมว่าน่าจะนำเป็นหลักการที่สำคัญในการเขียนบทความได้เลยนะครับ
ผมขออนุญาตเพิ่มอีกข้อครับ
ในการแสดงความคิดเห็นที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นอื่น ควรออกตัวก่อนว่า เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งอาจจะผิดก็ได้ แสดงให้เจ้าของความคิดเดิมเขาเห็นว่าเราไม่ได้โจมตีความคิดของเขาว่าผิด เพียงแต่เราเห็นแตกต่างในมุมมองของเรา ..ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ Wasawat
เข้าแวะชมบันทึกของท่าน
มีมุมมองหลายมุมมองทีเดียว
-หากเราคิดจะเขียนบันทึกใน G2K ก็น่าจะเปิดใจรับฟังความคิดเห็นผู้อื่น ถือเป็นการ ลปรร.ค่ะ หากไม่อยากเปิดใจ ก็ควรเขียนในบันทึก diary ของตนจะดีกว่า
-เห็นด้วยกับ บล๊อคเกอร์หลายท่านที่มี"สำนึกดี"ต่อกัน หากจะใช้คำพูดรุนแรง ก็ควรเก็บไว้ส่วนตัวจะดีกว่าค่ะ
-ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจาก G2K ร่วมทั้ง"มิตรภาพจากคนที่มีอุดมการณ์เดียวกัน"
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ ท่าน ผอ.วิชชา small man
บุญรักษา ท่านอาจารย์ ครับ :)
สวัสดีครับ คุณพยาบาล เพชรน้อย
บุญรักษา ครับผม :)
สวัสดีครับ อาจารย์ วรชัย
ขอบพระคุณอาจารย์มากครับ
บุญรักษา ครับ :)
สวัสดีค่ะอาจารย์
เคยเจอเหมือนกันค่ะ แต่เป็นการเจอที่เราก็รู้จักว่าเขาเป็นใคร 2 ครั้งค่ะ ส่วนอีกครั้งหนึ่งเจอแบบเต็มแถมยังโดนเอาไปเขียนต่อแบบเจ็บๆอีกด้วย ...คือ เรื่องที่เขียนบันทึกลงไปนั้นก็เป็นเรื่องที่เราไม่ได้สนับสนุนการกระทำ และไม่ได้คิดจะเขียน แต่น้องบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งบอกว่าเขียนก็ดีจะได้รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ... เมื่อเขียนเล่า ก็มีบล็อกเกอร์ท่านหนึ่ง (ใช้นามและภาพแฝง) เอาไปเขียนวิจารณ์ แบบอ่านแล้วเสียความรู้สึกมากๆ ... หมดกำลังใจไปพักหนึ่งค่ะ แต่ด้วยความที่เรายังมีกัลยาณมิตรที่ดีอีกหลายท่าน ให้กำลังใจ เราจึงยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่แถวนี้ค่ะ ...
ด้วยความที่เป็นการเขียน ไม่เห็นหน้าตา ไม่ได้ยินสำเนียงที่เปล่งออกมา จึงทำให้ไม่ทราบอารมณ์ที่แท้จริง แถมประสบการณ์แต่ละคนก็ต่างกัน ทำให้ความเข้าใจในการอ่าน หรือสื่อออกมาของแต่ละคนต่างกันมั้ยค่ะ ... จนอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดกันได้หากไม่ระวัง
เป็นกำลังใจให้อาจารย์ และให้ตัวเองด้วยค่ะ...ยิ้ม ยิ้มเห็นไรฟันด้วยค่ะ
สวัสดีครับ คุณ naree suwan
บุญรักษา ครับผม :)
กราบสวัสดีอาจารย์ paew ครับ :)
บุญรักษา .. อาจารย์ด้วยครับ
สวัสดีค่ะ
เคยเจอแบบอ.จ.แป๋วค่ะ
เคยเจอเหมือนกันค่ะ แต่เป็นการเจอที่เราก็รู้จักว่าเขาเป็นใคร
เลยเข็ด แต่ดีทำให้ระวังตัวมากขึ้นค่ะ
ปกติ เรื่องที่เขียนมักจะออกแนว....ที่อ.จ. บอกมากที่สุด
เพราะ เป็นความตั้งใจของตนเองตั้งแต่แรกเขียนบันทึกที่นี่เลยค่ะ
เพราะการเขียนบันทึก เป็นการเขียน ที่ไม่เห็นหน้าตากัน ไม่ได้ยินสำเนียงที่เปล่งออกมา จึงทำให้ไม่ทราบอารมณ์ที่แท้จริง อย่างอ.จ.แป๋วบอก
บางที เราเขียนไม่ระวัง ก็อาจทำให้ความเข้าใจในการอ่าน ผิดไปจากเจตนาของเราได้ค่ะ
ส่วนตัว ดิฉันเห็นว่า การรู้จักกัน ในการเขียนบันทึกเท่านั้น เมื่ออ่านบ่อยๆ เราสามารถเดา บุคคลิก ความคิด ลีลา ความชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ของเจ้าของบันทึกได้ แต่ไม่หมดค่ะ
ตราบใดที่เรา ยังไม่ได้รู้จักตัวจริงของกันและกัน
อย่างไรก็ดี แค่เขียนบันทึกและมีการแลกเปลี่ยนกันบ่อยๆ นานๆเข้า ก็เหมือนสนิทสนมกันมานานปีเหมือนกันค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.วสวัตดีมาร
ขอใช้สิทธิ์ที่ถูกพาดพิงค่ะ..^ ^
การสื่อสารเบิร์ดแบ่งง่ายๆเป็น 2 ระดับเหมือนที่อาจารย์เคยเขียนไว้ในบันทึกว่าด้วยคนไทยชอบแสดงความเห็นมากกว่าความรู้น่่ะค่ะ
ระดับของความเห็นเป็นระดับที่เขียนง่าย พูดง่ายเพราะเป็นเรื่องของความรู้สึก ชอบ ไม่ชอบ โกรธ เย้ยหยัน ถากถาง เสียดสี ประชดประชัน ฯลฯ บนพื้นที่สาธารณะที่ไม่ต้องเปิดเผยตัวตนมีส่วนทำให้การแสดงความเห็นในระดับนี้รุนแรงเพราะเป็นการแสดงถึงอำนาจแฝงที่สามารถทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ได้ อาจถือเป็นการคุกคามอย่างหนึ่งด้วยค่ะเพราะทำให้ตัวเองรู้สึก " เหนือกว่า " ..ฟรอยด์เคยว่าไว้ว่าคนเรามีแรงขับของความก้าวร้าวอยู่ในตัวทำให้เมื่อใดก็ตามที่เราไม่ต้องเปิดเผยตัวเองเราก็จะง่ายที่จะแสดงออกมาได้ตามแรงขับนั้นๆ เพราะเป็นระดับของสัญชาตญาณเท่านั้นเอง..และ่ที่่ีพบมาส่วนใหญ่คนที่มีลักษณะนี้จะเป็นคนที่อ่อนแอข้างในนะคะ เพราะหวั่นไหว เพราะโดดเดี่ยวจึงก้าวร้าวเพื่อแสดงอำนาจหรือเพื่อข่มขู่ให้ดูว่าตัวเองเก่งกล้าและเหนือกว่าคนอื่น..เพราะคนมักจะไม่อยากยุ่งกับคนที่ปากร้าย เสียงดัง พูดไม่รู้ฟัง เถียงข้างๆคูๆ..( ไม่ได้ตั้งใจจะเหน็บ ใคร เลยนะคะอาจารย์ ^ ^ )..การไม่อยากยุ่งด้วยกับความเกรงกลัวนั้นคนละเรื่องกันเลยค่ะ แต่มักจะเข้าใจว่าเป็นสิ่งเดียวกันซะนี่
แต่ระดับของความรู้จะสูงกว่านั้นค่ะเป็นระดับที่ต้อง " คิด " ..ต้องไตร่ตรอง ต้องพิจารณาหลายๆด้าน เพื่อหาความเหมาะควรและความเข้าใจให้มากที่สุด..จึงเป็นสิ่งที่ยากมากขึ้นและต้องอาศัย การแขวนลอยความรู้สึก ช่วงหนึ่งเพื่อบ่มเพาะความเข้าใจก่อนที่จะสื่อสารออกไปน่ะค่ะ
ตัว สาร เองก็เป็นความละเอียดอ่อนเช่นเดียวกันค่ะ ถ้าผู้สื่อสารสื่อแบบ " ตรง " ไปนิด โดยลืมหรือตกหล่นคำบางคำไป ชนิดของสารที่สื่อนั้นจะผิดเพี้ยนไปเลยนะคะ..บวกกับผู้รับที่เป็นแบบยังอ่านไม่หมด หรือไม่แขวนลอยซะก่อนก็ตัดสินซะแล้ว .. โอกาสที่จะเข้าใจผิดก็มีสูงค่ะ
เอาคำคมมาฝากค่ะอาจารย์
ฉันได้เรียนรู้ความเงียบ จากคนช่างพูด
ความอดทน จากคนไร้ความอดทน
และความอ่อนโยนใจดี จากคนโหดร้าย
..ของคาริล ยิบราน ค่ะ ^ ^
เรามาปิดท้ายด้วยลักษณะของสารที่สื่อตกหล่น ผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจกันดููนะคะ
จากบันทึกของพี่แป๊ดค่ะ
• "ลูกชายผมสองขวบมีไข่สูงมากให้กินพาราได้ไหม ขอคำตอบด่วนครับ"
• "แฟนเป็นคนเสียวดังมากครับ ผมอายคนอื่นเค้า
ผมจะเตือนเธอยังไงดีครับ"
• "กลุ้มใจจัง แฟนเราเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง
ไม่ค่อยจะอมใครง่าย ๆ"
• "มีพี่ที่ทำงานคนนึงเพิ่งเข้ามาทำงาน เธอเป็นลูกน้องผมแต่อายุแก่กว่าผมมาก
ผมจะสอยเธอยังไงดีครับถึงจะไม่น่าเกลียด"
• "สามีมีปัญหาในการนอนค่ะเค้าชอบนอนหนุน ห ม อ ย -->นิ่ม ๆ ไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ พอจะรู้จักยี่ห้อดี ๆ มั้ยคะ "
• "ถ้าง่วงก็ลองเคี้ยวหมาฝรั่งดูสิคะเผื่อจะหาย"
• "ถ้าพิจารณาความเสี่ยวแล้วคาดว่าคุ้มถ้าลงทุนต่อไป"
• "เดือนหน้าดิฉันจะมีเพื่อนฝรั่งมาเที่ยวเมืองไทย เค้าชอบช้างมากค่ะ
ช่วยแนะนำทัวร์ที่มีโปรแกรมขี้ช้างให้หน่อยได้มั้ยคะ"
• "เจอรูแฟนเก่าในโทรศัพท์มือถือแฟน หมายความว่ายังงัย"
• "อยากไปเที่ยวท้องฟ้าจำลอง ที่ปิดไฟมืด ๆ
แล้วฉายภาพดาวน่ะค่ะไม่ทราบว่าเข้าชมฟรีรึต้องเสียตัวด้วยรึป่าวคะ"
• "ข่าวดีค่ะปลื้มใจอยากบอก ไปขยายรูแต่งงานมาแล้ว ออกมาสวยมาก ๆ ขนาดแฟนเป็นคนไม่ค่อยพูด ยังออกปากชม ไม่รู้มาก่อนว่าดีแบบนี้ เพื่อน ๆไปขยายที่ไหนกับบ้างคะ"
• "พี่ ๆ ครับ ผมจะไปสอบใบขับขี่พรุ่งนี้แต่ผมยังไม่ชำนาญ
เรื่องการถอยรถเข้าซ่องเลย ใครพอแนะนำเทคนิคได้บ้างครับ"
• "อาจารย์คะ ปีนี้ข้อสอบวิทย์จะเน้นอกเรื่องอะไรคะ หนูจะได้เตรียมตัวมาแต่เนิ่น ๆ"
• "ถามเลขาค่ะ พานายฝรั่งไปไหนดีไม่ชอบซิสเลอร์เลย
วันก่อนไปกินกับนายฝรั่งหลายคน สั่งไส้กรอกรวมกินกันแล้วปรากฏว่าบรรยากาศเงียนมาก ๆ"
• "ผมมีปัญหากับแฟนใหม่ของเธอครับ ไม่น่าคิดมากเลย
แค่โทรเรียกเธอมาเจอเพราะอยากเลียร์ให้มันสบายใจทั้งสองฝ่าย"
• "ขอถามหน่อยค่ะ ใบพลูเดี๋ยวนี้หาซื้อได้ที่ไหน คุณยายข้างบ้านกินแต่หมาเปล่า ๆ มานานแล้ว บอกว่าเคี้ยวไม่อร่อย"
• "หนูแอบชอบเค้าอยู่ ทำไงหนูถึงจะได้รูถ่ายของเค้าคะ"
• "แถวสี่พระยามีร้านอัดรูดี ๆ มั้ยครับ อ้อ แล้วรูขนาด 4" x 6"
นี่จะเล็กไปมั้ยครับ"
• "จะไปเชียงใหม่ค่ะหนุ่มคนเมืองที่ไหนพอแนะนำได้บ้างคะ
อยากถามว่าขนมจีนน้ำเจี๊ยวที่ไหนอร่อยบ้าง"
^ ^
ตั้งใจจะมาเขียนข้อเสนอแนะหลังจากที่อ่านเงียบๆคนเดียว ท่ามกลางเสียงธรรมะที่คุณแม่เปิดกล่อม...จนเกือบบรรลุธรรมแล้ว (แซวคุณแม่)
แต่พอมาอ่านข้อเสนอแนะคุณเบิร์ดแล้ว
หัวเราะ งอหาย...ลืมที่คิดไว้หมดครับ :))))
---------------------------------------
จะกลับมาให้ข้อคิดเห็นอีกครั้งครับ
สวัสดีครับ พี่ sasinanda
บุญรักษา ครับผม :)
สวัสดีครับ คุณ เบิร์ด
บุญรักษา คุณ เบิร์ด ครับ :)
สวัสดีครับ คุณเอก
ขอบคุณนะครับ คุณเอก :)
ผมมีเห็นสงครามน้ำลายบนชุมชนออนไลน์มาตั้งแต่ก่อน soc.culture.thai แยกตัวออกมาจาก soc.culture.asean เมื่อปี 1991 มาแลกเปลี่ยนครับ
ผ่านมาหลายครั้ง เห็นมาทั้งเหตุและผล เบื่อหน่ายจนในที่สุดผมเลิกเข้า soc.culture.thai มาสักสิบห้าปีแล้ว แต่ดูประเด็นคร่าวๆ แล้วน่าจะยาวมาก ขอคิดก่อนนะครับ ถ้าจะเขียน ก็จะเขียนเป็นบันทึกแยกออกไป
เรื่องอย่างนี้ จะเกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก การเรียนรู้และเตรียมตัวน่าจะช่วยลดผลกระทบต่อตัวเราได้ แต่ผมไม่คิดว่าจะสามารถป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกได้หรอกนะครับ
ผมพบมาทุกรูปแบบครับ ในส่วนของการให้ข้อเสนอแนะในเชิงไม่สร้างสรรค์ ถึงขั้นเปิดบล็อกโจมตีเลยก็มี
นับว่าผมได้เกียรตินั้นมากๆครับ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับอาจารย์เอง ผมเองนั้นเป็นเรื่องธรรมดามากๆ แสดงถึงว่าบันทึกอาจารย์น่าสนใจ โดนใจ และแทงใจ
บันทึกอาจารย์ครั้งนี้ สร้างความ "ปวดตับ" ให้ผมนิดๆครับ ด้วยว่าสนใจรูปแบบการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน Gotoknow แต่อย่างว่านะครับ การแลกเปลี่ยนควรเป็นไปตามธรรมชาติ หากเป็นไปได้การแลกเปลี่ยนอยากให้เกิดการต่อยอดความรู้ไปด้วย ไม่มากก็น้อย
เรื่อง การตอบความคิดเห็น กับเจ้าของบันทึก
ตรงนี้สำคัญมากเลยทีเดียว ในฐานะเจ้าของบ้าน ที่ต้องคอยต้อนรับแขก และหากได้ใช้ประเด็นในบันทึกนำ เพื่อยั่วยุให้แขกมาเยือนได้ช่วยออกความคิด เป็นศิลปะที่ยากยิ่งนัก แต่บล็อกเกอร์หลายท่านก็ทำได้ดีครับ...
เรื่องการแสดงความคิดเห็น โต้ตอบเจ้าของบันทึก
ส่วนใหญ่ ผมมักจะเข้าไปอ่านในบันทึกที่ชื่นชอบส่วนตัว บอกได้ว่า ชอบในที่นี้รวมถึง ชอบในตัวบุคคล ชอบการนำเสนอ ชอบในเนื้อหา สาระ ที่นำเสนอด้วยครับ บันทึกจากกลุ่มคนที่มีคุณสมบัติตรงใจผมแบบนี้ เรียกว่าตามติดแบบหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว เพราะเราเก็บท่านไว้ในแพลนเนต เปิดมาทีไร สวัสดีกันคนแรกทุกที
พฤติกรรมที่สร้างมิตรภาพใน Gotoknow
ผมคิดไม่ออกแล้วครับท่านผู้ชม ....
ขอเติมต่อท่าน อ. Was แค่นี้ครับ
จริงๆผมจะถามว่า "เกิดอะไรขึ้น" ท่านก็ชิงตอบก่อนแล้ว
ด้วยความเคารพ ผมชอบการนำเสนอตรงไปตรงมา เพื่อการพัฒนาอย่างไม่มีอคติแบบนี้ครับ
เพื่อสังคมอันน่าอยู่ ปรองดอง มีความสุข ของสังคม Gotoknow
สวัสดีปีใหม่และส่งท้ายปีเก่าทุกท่านครับ
-----------
รักคนอ่านทุกท่านครับ :)
แอบเข้ามาอ่าน บันทึกของอ.was แล้ว ก็คิดคล้าย อาจารย์ รู้สึกว่าตัวเองก็มีคาดหวังในการเขียนบันทึก เพราะกว่าจะเขียนยากนะสำหรับคนเพิ่งเริ่มต้น ค่ะ ด้วยศึกษาด้วยตัวเองไม่มีใครแนะนำ บางครั้งการนำเสนอก็ยังสับสน คนอ่านคงจะงง แต่กว่า เราจะเขียนอะไรออกมาได้สักเรื่องยากนะค่ะ ยิ่งเป็นคนที่คุยไม่เก่ง ประสบการณ์น้อย มองชีวิตเพียงด้านเดียว แต่พอเข้ามาอ่านบันทึกของคนอื่นก็ รู้สึกดี อยากถ่ายทอด..ความคิดของตัวเองบ้าง และอารมณ์ก็เป็นเรื่องสำคัญ หากเราตกอยู่ในพะวังของอารมณ์ ก็จะบดบังสิ่งดีๆ แปรเปลี่ยนความหมายนั้นๆได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เข้ามาเขียนบันทึก หวังว่าจะมีใครเข้ามาคุยปลอบให้หายเศร้า ทำให้เราเกิดความคาดหวัง และเมื่อไม่ได้รับการตอบสนองก็เป็นทุกข์ ปล่อยๆไปดีกว่า ไม่มีใครเอาอะไรไปได้สักอย่าง ขอบพระคุณ ท่านผู้อ่าน และเจ้าของบันทึก ที่ให้ความรู้แง่มุมของความคิด และกำลังใจเสมอมา กำลังใจนี่แหละสำคัญที่ทำให้ผู้คนมีพลังในการดำเนินชีวิต
แวะเข้ามาอ่านได้ประเด็นที่สำคัญเกี่ยวกับมารยาทการแสดงความเห็น ผมคิดว่า Gotoknow สุภาพสุดแล้วครับ(เมื่อเทียบกับหลายสังคม internet ) เพราะมีการ register เป็นเจ้าของ block เป็นชุมชนของคนที่ตั่งใจเรียนรู้อย่างแท้จริง เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้ล้อเป้า +เนื้อหาไม่ได้โจมตีใคร แต่มุ่งที่เรียนรู้
ผมเน้นที่เจตนาของการตอบ หากเจตนาดีก็ขอบคุณ แต่หากมีเจตนาป่วนก็คงต้องวางอุเบกขาเพราะอย่างคุณเบิรด์ บอกก็ใช่เลย คือ พอไม่เปิดเผยตัวก็ก้าวร้าวได้ แต่พอลงชื่อ ก็กล้วเสียภาพพจน์
สวัสดีค่ะ อาจารย์
สวัสดีครับ คุณเอก
ขอบคุณมากครับ คุณเอก คิดอะไรได้ แวะมาเติมได้เลยนะครับ :)
สวัสดีครับ คุณครู จุฑารัตน์
ขอบคุณมากครับที่แวะมาสม่ำเสมอ :)
สวัสดีปีใหม่ค่ะ อาจารย์
บันทึกอาจารย์น่าสนใจจนต้องขอแสดงความคิดเห็นบ้างค่ะ
ว่าด้วยเรื่องสังคม go to know อาจารย์แจกแจงได้เห็นภาพดีจังเลยค่ะ แต่สังคมไหนๆก็คล้ายๆกันนะคะ การแสดงความคิดเห็นอย่างมีอิสระเป็นสิ่งที่ทำได้แต่ในขณะเดียวกันต้องเคารพและรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นด้วย จึงจะสมดุลไงคะ
go to know มีเสน่ห์และสนุกที่การแสดงความคิดเห็นนี่แหละค่ะ ที่สำคัญควรเปิดเผยตัวจริงนามจริงถือเป็นการให้เกียรติ เสมอภาค และรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองเขียนแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
อ๋อ
ปล. วันนี้เป็น blogger อายุครบเดือนพอดิบพอดีค่ะ
สวัสดีปีใหม่จริง ๆ ครับ คุณหมออ๋อ nithimar :)
บุญรักษา คุณหมออ๋อ ในปีใหม่นี้
ป.ล. Happy Birthday สำหรับการครบ 1 เดือน คร้าบ เย้ !!!
ขอขอบคุณมากครับสำหรับข้อเสนอแนะในการอยู่ร่วมกันของชาว G2K จัดเป็นข้อเตือนใจได้ดีทีเดียว
ผมคิดว่า G2K จัดเป็นสังคมหนึ่ง ก็มีหลากหลายความรู้ หลากหลายแนวคิด บางแนวคิดอาจคล้ายกับรัฐบาล บางแนวอาจคิดเห็นเป็นค้านก็ได้นะครับ บางครั้งต้องทำใจบ้าง
สวัสดีปีใหม่ครับ อาจารย์ รัตน์ชนก
บุญรักษา อาจารย์ ครับ :)
สวัสดีปีใหม่ครับ ท่านอาจารย์ โต
ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาให้ความเห็นครับ :)
สวัสดีค่ะ อาจารย์
นึกขึ้นได้ จึงแวะมาคุยค่ะ ตอนเป็นบรรณาธิการวารสารทันตภูธรใหม่ๆ ด้วยความไฟแรง ทำงานด้วยความหวังจะทดแทนคุณวิชาชีพจากแรงบันดาลใจอันเจิดจ้าประมาณนั้น 555
ก็เขียนเล่าความรู้สึกจากใจให้ใครๆเขาทราบกันทั่วค่ะ ตามบทความถี่ยิบดั่งฉกจิกใจ ก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ปกติคิดน้อยถึงน้อยมากๆอยู่แล้ว แบบว่าอยากบอกอะไรบอกหมดไม่เม้ม อยากทำอะไรดีๆก็พยายามบอกไป คือลืมไปว่า บางคนเขาก็ไม่คุ้นเคยกับการแสดงออกแบบนี้ อาจมองว่าเราสร้างภาพ ขี้โม้ ขี้โอ้อวด โชว์พาว ไปนั่น
และปรากฏว่าเจอตอกกลับหน้าหงายน้ำตาหยดติ๋งๆแทบเลิกทำต่อ ด้วยประโยคเด็ดที่ว่า " ถ้าเธอคิดว่าเธอตอบแทนวิชาชีพที่เธอรักนักรักหนาหล่ะก็เธอทำมามากพอแล้วหล่ะ ใครๆเขาก็ทำได้ ไม่เห็นต้องพูดพร่ำอะไรมากมายเลย งานอาสานะจะเอาอะไรกันนักหนา ไม่มีใครเขาว่างมากเหมือนเธอนี่ " 555555 ตอนนี้หัวเราะร่านะคะ แต่ตอนนั้นน้ำตาริน
หลังจากนั้นก็คิดมากขึ้นค่ะ เรียนรู้ผู้คนมากขึ้น ระมัดระวังมากขึ้น และจิตใจแข็งแรงขึ้น ใจด้านชามากขึ้นความหวังอันเคยเจิดจรัสเมื่อแรกเริ่มลดลงไปตามกาลเวลาและประสบการณ์ค่ะ แต่ก็ยังสนุกกับงานบรรณาธิการวารสารทันตภูธรอยู่มากๆค่ะ ใจมันพองฟู ทุกที ที่คนอ่านเมลมาให้กำลังใจค่ะ และ ยิ่งตั้งใจทำงานด้วยความรับผิดชอบมากขึ้น จริงใจเหมือนเดิม
เหมือนกับใน go to know ผู้คนหลากหลายคล้ายๆกันใจฟูบ้าง ใจแฟบบ้าง แต่ก็สนุกดีนะคะ คือเราคงไม่สามารถคัดกรองเรื่องใดๆที่เราได้พบเจอได้ไงค่ะ การสื่อสารออกไปก็ยากที่จะตรงกับสิ่งที่คิด เรื่องเข้าใจผิดซึ่งมีบ่อยมากกกกกกค่ะ จะให้ตรงใจทั้งหมดคงยากค่ะ แต่ทำลืมๆซะแล้วอะไรๆก็ดีขึ้นเอง
แวะมาคุยยาวไปหน่อยค่ะ ขอโทษนะคะ
อ๋อค่ะ
สวัสดีครับ คุณหมออ๋อ nithimar
บุญรักษา คุณหมอ คร้าบ พี่น้อง
สวัสดีครับ น้องอาจารย์ หัวใจติดปีก
ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวจะตะโกนใกล้ ๆ เลย 555
กำลังถูกรุกราน จากอดีตค่ะ และกำลังสงสัยว่าทำไมวะ ทำไมต้องมารังควาญกันด้วย เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ตอบโต้ ก็หาว่าพอใจ หรือไงเนี่ย
โมโห เดือดปุดๆๆๆๆๆๆๆๆเลย แต่ต้องขันติ ขันแตกเมื่อไหร่ ก็เลิกเขียนบันทึก ไม่เป็นส่วนตัว ไม่สนุกเสียแล้ว เบื่อมากค่ะ เซ็งมากด้วย ทำไมว๊า เลิกกันมาก็นานเกือบ 10 ปีแล้ว มีลูกมีเมียไปก็แล้ว
ใครๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเขามีแฟนเก่าเป็นโขลงๆไม่เห็นจะต้องยุ่งต้องยากขนาดนี้เลย เบื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล. ขนาดเฉยๆไม่ตอบโต้ ยังไปปรุงแต่ง เองได้ คิดเอง เออเองได้ ดูเอาเถอะ
สวัสดีครับ ท่าน ครูชา เปิงบ้าน
สวัสดีครับ คุณ สุดทางบูรพา
ขอบคุณ น้องสาว ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน พร้อมกับเสียงระบายอารมณ์นะครับ
ให้กำลังใจ ๆ .. ครับ :)
ปล. ผมไม่ได้ว่าอาจารย์แก่นะครับ ผมว่าท่านอาจารย์เจริญด้วยวัยวุฒิเท่านั้นเองนะครับฮิๆๆๆ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ... คุณ สุดทางบูรพา ... ที่ให้ความกระจ่างครับ
ว่าแต่ ... สงสัยผมจะิติดข่าย "กระทู้ล่อเป้า" ที่ว่านี้ด้วยนะครับ
แต่ด้วยบริสุทธิ์ใจ ... การระดมสมองของคนระดับมันสมองมันจำเป็น และใกล้เคียงที่จะล่อเป้า ครับ ..
ถ้าไม่ถามให้ตรง ๆ ก็ไม่ค่อยมีคนมาตอบ ครับ ... แลกเปลี่ยนกันก็ไม่ได้ นะครับ
เป้าหมายของ Gotoknow คงไม่ใช่เขียนแบบ Diary แน่ ๆ ล่ะ ผมว่านะ
ขอบคุณด้วยความจริงใจครับ :) เพิ่งเข้าใจคำนี้จริง ๆ นะครับ
ตาม #17 ครับ เขียนไปเขียนมามันยาวมาก แล้วไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย ผมก็เลยตัดตอนออกมาเป็นบันทึก ถอดบทเรียนเกี่ยวกับชุมชนออนไลน์ (ตอนที่ 0) ก่อน เอาไว้อ่านเล่นตามอัธยาศัย ไม่ต้องเชื่อนะครับ ถือว่าคนแก่บ่นไปตามเรื่องก็แล้วกัน
ที่เขียนไป ยังไม่เฉียดไคลแม็กซ์เลย แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเขียนจบ เฮ้อ
ขอบพระคุณครับ คุณ Conductor ที่ได้บ่นความรู้มาให้ผมได้ทราบด้วย
ขอแสดงความชอบใจอย่างยิ่ง ครับ
ขอบคุณนะครับ :)
สวัสดีครับ คุณซูซาน
ขอบคุณมากครับ :)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
อ่านที่คุณเขียนแล้วชอบจัง รู้สึกว่า กัลยา ณ มิตร เยอะนะคะ
ดูเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ดี ถ้า ช่วย วิจารณ์ บันทึกของ mochi แบบตรงๆ mochi คงจะได้ สติขึ้นเยอะเลยค่ะ ตอนนี้ กำลัง จมใต้ทะเล รู้สึกโง่ๆ งัยไม่รู้
ดีใจ ที่ได้ รู้จัก ค่ะ
นับถือ คนเก่ง
mochi
อาจารย์ Wasawat Deemarn
mochi อ่าน ความเห็นของ คนอื่นๆ ในนี้ รู้สึก สบายใจ และนับถือ อาจารย์ มากขึ้นค่ะ
มีเรื่อง ที่ต้องการขอคำแนะนำ แต่ไม่ทราบ จะปรึกษาใคร ดี
mochi
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู
น้องจิแวะมาทักทาย เยี่ยมเยียน เวียนมาหา คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ น้องจิเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ เอิกๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ คุณ mochi
ขอบคุณครับ :)
การถอดร่าง
1.ทำหลังเที่ยงคืนเท่านั้น
2.จุดธูปไว้หัวนอน3ดอก
3.นอนหลับตาแล้วตั้งสมาธิให้ดี
4.นึกถึงที่ๆเราจะไปเปนอันดับแรก
5.กลั้นหายใจ10วินาที
6.จาดนั้นคุณก้อจะไปในที่ที่คุณต้องการ
7.เมื่อคุณรูสึกว่ากลิ่นธูปเริ่มหายไปให้มองหาแสงสีขาวแล้วเดินเข้าไป
8.ถ้าคุณกลับไปไม่ทันคุณจะกลับไปไม่ได้อีกเลย
9.ถ้าทำเกิน2ครั้งอายุของคุณจะสั้นครั้งละไป99วัน
คำเตือน ผู้ใดที่อ่านแล้วต้องนำไปโพสต่ออีก5ครั้งไม่งั้นอีก7วันต่อไปคุณจะมีอันเป็นไป
๕ ๕ อิ อิ หุ หุ โดน ๆ เค้าคงอยากให้ท่านเสือใหญ่ ถอดร่าง กระมังคะ ;)
อ่านแล้วฮาๆ ขำดีค่ะ ... แปลกใจเพียงว่าบันทีกอ. ชอบเจอเมนท์แปลกๆ
เด็กน้อยไม่รู้จัก หวัน ซะแล้ว ... มาเทียบเชิญไปชม หวัน ลงเล ดีกว่าค่ะ
http://gotoknow.org/blog/lanandaman/331956 ... ฝันดีเจ้า ...
ขอบคุณครับ คุณ poo ;)