วันนี้ไปเอาผ้าไหมกลับมาจากการส่งไปประกวดผ้าไหมของงานเทศกาล ประเพณีผูกเสี่ยวและงานกาชาดเมืองขอนแก่น ผลการประกวดปรากฎว่าผ้าขอชาวบ้าน(ออต)ไม่มีผืนไหนได้รางวัลเลย
ผ้าที่ได้รางวัลส่วนมาก
ส่วนผ้าของออตออกจะสวนทางกลับผ้าที่ชนะไปบ้าง เมื่อมาคิดมิน่าถึงไม่ได้รางวัลกับเขา
ความจริง รู้สึกแย่ไปบ้างกับเกณฑ์ที่กรรมการตั้งขึ้น เนื่องจากไม่ได้ใช้เกณฑ์ของการพัฒนาที่แท้จริง ทุกอย่างพึงพิงแต่วัตถุดิบจากโรงงาน แต่ก็โทษเขาไม่ได้เพราะออตไม่ได้ไปดูเกณฑ์การประกวด
แต่ความเสียใจก็บังเกิดเป็นความดีใจ เมื่อผ้าที่ออตไปขอรับคืนได้ถูกขอซื้อโดยเจ้าหน้าที่ในราคาที่สูงอยู่มาก แต่ออตก็ได้แต่ปฏิเสธเพราะเพื่อนที่ไปเอาผ้ากันขอซื้อผ้าผืนนี้แล้วเนื่องจากเธอชอบ
ก็เป็นว่า อกหักแทนที่จะดังเปาะกับอกหักดังเฮ้ เนื่องจากกรรมการตัดสินไม่มีใครชอบผ้าออต แต่เมื่อมารู้ว่ายังมีคนชอบผ้าของออตและชาวบ้านของออตอยู่บ้างจึงได้ร้อง เฮ้
จดบันทัดนี้จึงได้แต่มคิดถึง นานาจิตตัง ว่ามันเป็นเช่นนี้เอง
แต่ถึงอย่างไรก็ยังเชื่อว่าการจัดกิจกรรมแบบนี้จะช่วยพัฒนาการทอผ้าของชาวบ้านได้ อยากให้มีการประกวดต่อไปอีกและพัฒนามาตราฐานการประกวดที่สอดคล้องกับ แนวคิดพอเพียง ด้วย น่าจะดี
ขอขอบคุณอาจารย์ออต...
บางที... ผิดหวังครั้งนี้อาจจะเป็นทางผ่านไปสู่ความสำเร็จในครั้งต่อไป หรือเวทีใหม่ก็ได้ครับ
อาจารย์หมอครับ
การใช้ไหมพื้นบ้านสาวมือนั้นทำให้เกิดอาชีพในชุมชนนะครับ
ดังนั้นจังหวัควรส่งเสริมการประกวดผ้าที่ใช้ไหมพื้นบ้านเลี้ยงเองด้วยครับ
จะเดินทางต่อไป ชาวบ้านของออตและออต คงต้องอดทนและเดินทางต่อไป
อาจารย์ paew
ร้านที่อาจารย์paew หมายถึงน่าจะเป็นร้านแพรพรรณ
คุณKawao
ผมก็เป็นคนนึงที่ชอบผ้าไหม ใส่มาทำงานทุกวัน ใส่สบาย ตัดให้ทันสมัยก็ดูไม่แก่ บางตัวตัดใส่กับยีนส์ เท่ห์ครับ รีดง่ายนะครับ ถ้าเป็นไหมพื้นบ้านจริง ๆๆ อยากให้สนับสนุนไหมพื้นบ้าน เพราะที่วางขายเกลื่อนตลาดอยู่ล้วนเป็นไหมโรงงานทั้งนั้น รีดยาก ยับง่าย แต่ถ้าไหมบ้านเราจริง ๆๆ สีสันไม่สดมาก แต่สวยยิ่งใช่นานยิ่งนุ่มครับ ตอนนี้มีเก็บไว้หลายผืน....... ขอเป็นกำลังใจให้ช่างทอพื้นบ้านทุกคนนะครับ ท่านคือผู้รักษามรดกของแผ่นดิน