เมื่ออ่าน โจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวลจบ ช่างพอดีและประจวบเหมาะที่ผมและเพื่อนจะไปร่วมแลกเปลี่ยนกระบวนการทำงานกับนักศึกษาสายวิทยาศาสตร์สุขภาพเพื่อทำงานในชุมชนและเพื่อสังคม ผมจึงตีความเอาแบบผมเพื่อนำไปใช้ในกระบวนการแลกเปลี่ยนในคราวนี้ ไปอ่านดูนะครับผมตีความจากวรรณกรรมเรื่องโจนาทาน ลิฟวิงสตัน นางนวล ในแง่มุมไหนบ้าง ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผมจำแนกกลุ่มคนออกเป็นสามกลุ่มที่จะทำงานไปพร้อม ๆ กันคือ
กลุ่มโจนาทาน = ผู้เรียนที่ต้องการค้นหาความคิดแห่งอิสระเสรีภาพ เรียนรู้ตนเองและ พยายามที่จะพิชิตข้อจำกัด ของเราอย่างมีระเบียบและอดทน นอกจากวิญญาณแห่งเสรีภาพแล้ว โจนาทานยังมีความรับผิดชอบที่จะรักในมนุษยชาติมีความอยากที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
กลุ่มซัลลิแวน = ผู้ฝึกสอน และเรียนรู้ร่วมกันไป ฝึกฝนการเรียนรู้ด้วยตัวเอง แนะนำและสอน ผู้อื่น โดยหัวใจของซัลลิแวนคือ เธอจะต้องฝึกที่จะมองเห็น นางนวลที่แท้จริง ถึงความดีที่มีอยู่ในตัวแต่ละตัวช่วยให้เขามองเห็นสิ่งที่อยู่ในตัวเอง ดังนั้นนอกจากงานฝึกโจนาทานเรื่องวิญญาณแห่งเสรีภาพแล้ว ซัลลิแวนยังมีความรับผิดชอบที่จะรักในมนุษยชาติมีความอยากที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
กลุ่มเจียง = ผู้รู้ ครูบาอาจารย์ ปราชญ์ ผู้เชี่ยวชาญ ผู้คอยแนะนำ สอน ชี้ทาง แก่โจนาทานและ ซัลลิแวน โดยหัวใจของ เจียง นั้นคือความพยายามที่ให้ทั้ง ซัลลิแวนและโจนาทานจดจำและปฏิบัติเรื่อง ให้รักฝูงนกและกลับไปช่วยให้เขาเรียนรู้ ด้วยชั่วโมงบินที่มีคุณค่า ของเจียงเอง
blogger ที่อ่านแล้วคิดอย่างไร บอกกล่าวนะครับ
ขอขอบคุณอาจารย์ซัลลิแวน...ออต
ขอขอบคุณซัลลิแวนออต...(ขออภัยถ้าอาจารย์เป็นเจียงออต)
คุณจตุพร ที่ผมว่าไปนั้นเป็นช่วงเวลาที่คุณจตุพรมีเรื่องต้องเปลี่ยนแปลงคามจริงคุณจตุพรอาจจะเป็น ซัลลิแวนจตุพร หรือเจียงจตุพร เสียด้วยซ้ำ
เจียง นพ.วัลลภ ครับ ขอบพระคุณมากบางวันก็เป็นโจนาทานครับบางวันก็เป็นซัลลิแวน แต่จะถึงขั้นเจียงนั้นคงจะยาก ต้องการคำแนะนำจากเจียงทุกท่านเหมือนเคย
ตามจริงแล้ว ผมยังคิดว่าผมคือ "โจนาทาน" อยู่ครับ ผมมีวิญญาณแห่งเสรีภาพอยู่ในตัวสูง สักวันหนึ่ง ได้มีโอกาสได้พัฒนาตนเอง ก็อยากจะเป็น "เจียง" เพื่อขอมีโอกาสได้ร่วมถ่ายทอด เรียนรู้ให้กับคนในสังคม...