เรียน ท่านพี่สุทธินันท์

• ที่น่ากลัว คือ
• ไม่รู้ว่า ตัวเอง ยังไม่รู้อะไร
• แถมไม่รู้แล้วดันไปชี้ให้ทำโน่นทำนี่
• อ่านหนังสือเก่งครับ
• ไม่ได่ลงมือทำจริง

เฮ้อ เรียนท่านครูบาฯ ที่เคารพ

ผมติดใจตรงคำที่ว่า "ค้ากำไรความรักเกินควร" นั่นแหละครับ เพราะผมเป็นคนแบบนั้นจริงๆ

บางทีเราอบรมนักเรียน ฟูมฟัก และขัดเกลาเขา เราก็คาดหวังว่า ความรักความเมตตาที่เรามีให้ น่าจะได้รับการตอบสนองจากเด็กๆ ทั้งหลายบ้าง ผ่านการสื่อสาร การพุดคุย ปรึกษาหารือ หรือฟังพวกแกเล่าเรื่องราวอะไรต่อมิอะไรก็ได้

ทั้งๆที่ผมก็ไม่ค่อยจะทำแบบนี้กับครูของผม หรือ พ่อแม่ของผมเลย ใช่ครับ ผมต้องเปลี่ยนพฤติกรมแล้วละครับ ต้องใช้การสื่อสารเชิงลึก จับเข่าคุยกับเด็กนักเรียนมากขึ้น จะค่อยไส่งให้น้อยลง และขัดเกลาตัวเองให้มากขึ้นครับ

ผมจะพยายามต่อไป ขอบคุณครับ

• ถ้าผมได้อาจารย์คิดแบบนี้มาสอน
• ผมรักตายเลย จริงๆนะ

• สวัสดีค่ะพ่อครูบาฯ
• อย่าปล่อยให้ผู้ร้ายลอยนวลนะคะ เมื่อคืนเกิดเหตุระเบิดที่หาดใหญ่ 7 จุดเชิญอ่านค่ะ

• ติดตามข่าวตลอดครับ
• ภาวนาให้ใต้ร่มเย็นในเร็ววัน
• และขอให้พวกเราแคล้วคลาด ๆๆๆ เพี๊ยง!
• ขอให้ระเบิดด้านทุกลูกที่พวกเราเดินผ่าน
• หรือไม่ก็ชนวนหลุดจุดไม่ติด
• มันน่าดีดหูจริงๆเลยพวกปั่นป่วนนี้
• พวกหนึ่งทำนอกกติกา
• พวกรักษากฎหมายทำในกติกา
• มันจะทำยังไงถึงจะแก้ไขได้ โจทย์มันคนละนิยาม
• ทำให้เห็นว่า การละเลยภาคสังคม ผลมันจะเป็นเช่นนี้เอง

• สำหรับผม..."รักนะเด็กโง่"
• ผมมีความสุขที่จะอยู่กับเด็กโง่ครับ...เด็กเหล่านี้มีความน่ารัก  จริงใจ  ถ้าเราเข้าใจเขา...ไม่เชื่อลองรักเขาดูสิ...
• ครูบาสบายดีนะครับ

• โดยภาระหน้าที่ของครูบาอาจารย์
• เด็กจะมาในสภาพไหนก็แล้วแต่
• เราต้องพยายามทำให้เขามีศักยภาพดีขึ้นเท่าที่จะทำได้
• ไม่ใช่โง่เข้ามา  แล้วโง่ออกไป

สวัสดีค่ะครูบาฯ เป็นข้อคิดที่สำคัญมาก "อย่าปล่อยให้ความโง่ลอยนวล" การที่รู้ว่ายังโง่อยู่ในเรื่องอะไรแล้วความรู้จะแก้ได้ ก็ต้องตั้งคำถามเป็นตั้งแต่แรกว่า เรายังไม่รู้อะไร หากรู้แล้วมันจะแก้ปัญหาให้เราได้อย่างไร แล้วต้องไปหาความรู้จากที่ไหน

ส่วนมากมักปล่อยให้ความโง่ลอยนวล เพราะไม่มีการมองเข้ามาในตัวเองแบบที่มีจิตอยากพัฒนาตน ครูบาอาจารย์คงทำหน้าที่แค่สอนอย่างเดียวไม่ได้ ต้องสร้างแรงบันดาลใจ และเหตุปัจจัย ที่จะให้ผู้เรียนรู้จักตั้งคำถาม หาไม่แล้วก็เข้าแนวเดิมคือ "โง่เข้ามา แล้วโง่ออกไป"

ตัวเองได้เรียนรู้พลังแห่งการเปลี่ยนแปลงที่มาจากการตั้งคำถามจากบรรดาปราชญ์ของแผ่นดินเช่นครูบาฯ นั่นเองค่ะ

ครูบาคะ

     ชอบประโยคที่ว่า "การเริ่มต้นที่ใจ จะนำไปสู่การไว้วางใจ เชื่อใจ เห็นใจ รวมพลังใจเป็นหนึ่งเดียว แล้วจะเอายังไงกันก็ได้ จะชวนพัฒนาไปในทิศทางไหนก็ย่อมได้"  เห็นด้วยอย่างมาก  อย่างน้อยก็ใจรักในสิ่งนั้น สุขใจที่จะพัฒนา

สวัสดีครับ ครูบา

ผมเข้ามาขออนุญาติ นำข้อความดีๆบางตอนไปรวมใน      http://gotoknow.org/blog/mrschuai/98057     ขออนุญาติครับผม

คำหนึ่งคำที่อยากกล่าวมากที่สุด? ขอขอบคุณครูบาสุทธินันท์ อ.อุทัย อ.พันดา อ.ประสงค์..(ทรัพย์)และพี่กิ่งคนเก่ง ที่ช่วยให้กบได้ออกนอกกะลา ผมอาจจะทะลึ่งไปนิดแต่ก็น่ารักครับ