( มุมอาหาร จ๊าบมาก) 

เช้านี้ มีการระดมสมองของผู้บริหารมหาวิทยาลัย ประกอบด้วยกรรมการสภามหาวิทยาลัย คณะบดีและคณาจารย์ฝ่ายบริหาร มาพร้อมเพียงกันในห้องปิดประตูตีแมว ว่าด้วยการทบทวนนโยบายและการยกเครื่องให้เหมาะสมกับปัญหาและสภาพแวดล้อมโดยรวม..สังคมชาวอุดมศึกษาที่อยู่ในภูมิภาค จะเชิญธงยุทธศาสตร์และกระบวนการศึกษาให้ขึ้นสู่ยอดเสาของความคาดหวังสังคมไทยได้อย่างไร 

(ภาพที่มองจากห้องพัก) 

“ทำอย่างไร? จะผลิตบัณฑิต ให้มีคุณธรรม คุณภาพ คืนแก่สังคมไทย” 

ประเด็น: เหล่านี้เป็นเหมือนเงาตามตัว คอยติดสอยห้อยตามชาวอุดมศึกษา ให้ต้องหันมาตอบตัวเองและสังคมไทย ด้วยน้ำหนักที่กดดันและจ้ำจี้ใกล้ชิดมากขึ้น!! ศ.กนก วงษ์ตระหง่าน ได้บรรยาย เรื่อง“การพัฒนาอุดมศึกษาภายใต้โลกาวิวัฒน์ในทศวรรษหน้าตามภารกิจ 5 ด้าน” (การผลิตบัณฑิต การวิจัย การบริการวิชาการ การทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม และการพัฒนาองค์กร) 

ศ.กนก วงษ์ตระหง่าน : การทำแผนมหาวิทยาลัย ต้องมองความจริง ทำความจริง ไม่ควรฝันอย่างเดียว เพราะบางทีเราก็กึ่งฝันกึ่งตื่น เราจะต้องพูดความเป็นจริงอย่างตรงไปตรงมา แม้ไม่สบายใจบ้าง

: เรามีต้นทุนเท่านี้

: มีจำนวนเท่านี้

: เราเป็นอย่างงี้!!

: เรามีนักศึกษาของเราแบบนี้!!

เรื่องงบประมาณสำคัญ แต่เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ”คนของเรา” มีอาจารย์รุ่นใหม่และอาจารย์รุ่นเก่าที่ต้องประสานความร่มมือกัน การที่มีนักศึกษาพื้นฐานต่ำ เป็นปัญหาต่อการศึกษาอย่างมาก เราพยายามล้างแนวความคิดว่าเธอจะต้องก้าวหน้า แต่จบแล้วไปหางานทำสู้ใครไม่ได้ จะกลับมาบ้านก็ไม่รู้จะทำอะไร?

ตรงนี้เกิดคำถามสำคัญว่า ม.อุบลจะไปทางไหน? เราจะไปแข่งในระดับสากล เราจะสู้ใครได้จริงหรือ  อีกเส้นทางหนึ่งเรากลับมามองชุมชน ถ้าทำตรงนี้ได้ ..ต้องมีความเข้าใจและควรตั้งใจอย่างตระหนัก เข้าไปถึงความรับผิดชอบได้อย่างสะดวกใจ 

“..การสอนวิชาคืนถิ่น แทนการสอนเพื่อทิ้งถิ่น” 

" ควรสอนวิชาสร้างงาน พร้อมกับ สอนวิชาไปหางานทำ "

ในสมรภูมิที่เรารู้มากกว่าใคร มีเรื่องอะไรบ้างละครับที่เราจะเลือกทำ  งูใหญ่จากทีอื่นจะสู้กับงูดินในพื้นที่ได้ จะดึงอะไรขึ้นมา เป็นจุดเปลี่ยนจุดยุทธศาสตร์  ชวนกันเดินไปกลับไปสู่ท้องถิ่น ไปวิจัยเรื่องท้องถิ่นไปร่วมทุกข์ร่วมสุขกับท้องถิ่น จะดีไหม?

ศ. กนก วงษ์ตระหง่าน  แนะว่า .. เราเดิน เราคิด กลับไปกลับมามากแล้ว ควรจะฟันธงเสียที เราจะผลิตบัณฑิตแข่งกับมหาวิทยาลัยชั้นนำในส่วนกลาง หรือผลิตบัณฑิตที่ทำงานเป็น อยู่อีสานได้ ถ้าเราสอนวิชาสร้างงาน..ลูกศิษย์เราส่วนหนึ่งจะทำงานได้

พ่อ-แม่ คนอีสานหวังว่า.. ลูกหลานจะมีรายได้เลี้ยงตัวเองได้ มีความรู้พอที่จะเอาตัวรอด รู้วิธีพึ่งตนเอง พอเพียง พอใจ ใช้ตัวเองแสวงหาความรู้เป็น..