ค่ำคืนนี้ดูข่าว ประเพณีลอยกระทงในช่วงน้ำปริ่มตลิ่ง ผมอยู่ไม่ไกลจากจุดลอยกระทง ไม่ได้ลืมแต่ไม่ได้ลอย..เหนื่อยใจนิดหน่อยจากไปคุยเรื่อง “แนวทางผลิตบัณฑิตในฝัน” ที่ดูมันยังห่างไกลจากความจริง เพราะเงื่อนไขในการผลิตบัณฑิตให้มีคุณสมบัติที่ดี คืนให้แก่พ่อแม่คืนให้แก่สังคมไม่ใช่เรื่องง่าย ..ก่อนจะมาถึงโจทย์นี้ กลไกที่เกี่ยวข้องต้องมีพลังขับเคลื่อนที่หวังผลได้ เช่น
( ภาพบนเวที และลงเวที มีลุงเอกคอยหิ้วปีกไปส่งโรงแรม)
(มีมุมมืดริมถนน และ มุมอิ่มอร่อย มาฝาก)
ถ้าไม่มีองค์ประกอบที่จะทำให้ฝันเป็นจริง ความฝันครั้งนี้ก็จะเป็นฝันลมแล้งๆต่อไป ทำได้แค่ให้เกิดร่องรอยว่าครั้งหนึ่ง สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา สำนักงานสภาการศึกษาแห่งชาติ กระทรวงศึกษาธิการ และตัวแทนคนแซ่เฮ ได้มาสะท้อนมุมมองในนามตัวแทนภาคสังคม ผมขายความคิดไปแล้ว อะไรที่ทำในระบบมันยาก แนะให้ทำอิงระบบ ได้เชิญชวนให้มาดูวิธีการของชาวBlog
ลุงเอก หนูหนิง ได้ไปเป็นกองเชียร์เงียบๆที่อิมแพ็ค เมืองทองธานี ลงจากเวทีก็หิ้วปีกขึ้นรถมาส่งที่โรงแรม ผมกลับมาอ่านBlogเพื่อนๆชาวเฮอย่างเพลิดเพลิน อยากจะตอบความเห็น แต่เน็ทไม่เป็นใจ ระบบช้าๆๆเหมือนได้พร้าเล่มงาม จึงหลบมาบันทึกเรื่องนี้ ในระหว่างรอเวลานัดกินข้าวต้มที่สกายไฮ กับน้องสาวอ้อย และน้าสมนึก ลุงเอก..
คนแซ่เฮนี่นะครับ ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกเวลา ไม่เลือกเงื่อนไข เจอกันที่ไหนก็ปลื้มสุข ผมมานึกย้อนถามตัวเองก็รู้สึกว่าแปลกใจมาก ที่เมื่อก่อนมากรุงเทพแต่ละที ก็มีเพื่อนอุปการะชวนไปทานอาหาร คุยกัน ไปโน่นมานี้ แต่คุณภาพของความรู้ ที่อิ่มสุขอิ่มใจไม่เหมือนในตอนนี้ นับเป็นความโชคดีแห่งชีวิต ที่ได้มารู้มาเห็นกระบวนการขององค์กรที่มีชีวิตของชาวเรา ไม่ว่าจะอ่านBlogของใคร ก็เห็นว่าพวกเราแชร์ความคิด ความรู้ ความสามารถ คนละมุม คนละเล็กละน้อย อย่างตั้งใจและเต็มใจ ขอขีดเส้นใต้ตรงนี้ อานุภาพของความตั้งใจดี แผ่ความรู้ความคิดประสิทธิภาพสูงมาก เพราะทุกคนใช้หัวใจดำเนินการ
กิจกรรมมีชีวิตเกิดขึ้นที่โน้นที่นี่ ..มีรายงานความรักความสามัคคีเข้ามาทุกวัน แถมยังมีวิธียั่วเอาความสนุกออกมาอย่างเป็นกันเอง ลองพิจารณาเรื่องปฏิทินสิครับ เป็นการต่อยอดการประกวดภาพที่ดงหลวง เมื่อวานนี้ก็มีข่าวดี ทราบว่าพวกเราจะไปจัดมุมคนแซ่เฮที่งานKM.แห่งชาติ ผมขอเสนอว่า เอาลายเซ็นจากดงหลวงไปขึงเป็นฉากหลัง ฝ่ายออกแบบลองพิจารณาดูนะครับว่าจะดีไหม เออ..ว่าแต่ผ้าลายเซ็นอยู่กับใคร!!
ลาละหนอ..บางกอกเอ๊ย.. บ่ายวันนี้คงกลับถึงบ้านเสียที ก่อนมาแม่โคสีครีมท้องโย้ ลุ้นว่าน่าจะเบ่งออกมาแล้ว โทรไปถาม..น้องออยบอกว่า ยังไม่ออกพ่อ เอ๊ะ!! รึแม่ครีมจะรอหมอตำแยจากเมืองกรุง เออ..แล้วอาจารย์จันทวรรณละ เบ่งหลานน้อยมาให้พวกเราชื่นชมแล้วหรือยัง ..งานนี้จะต้องลุ้นกันแล้ว
- -เราจะได้หลานคน
- -หรือหลานโค ก่อนกัน อิอิ
สวัสดีค่ะพี่ชายใหญ่...ครูบาฯ
สิ้นเดือน ก็คงได้พบมิตรรักอีกนะคะ ได้กินข้าวเย็นด้วย และที่แน่นอน คิดถึงน้องขจิตค่ะ
สวัสดีครับ ครูบาฯ
คาราวะท่านครูบาฯ
ครูบาครับ
โลกมีนเป็นเช่นนี้เอง อย่าไปโทษใคร มูลเหตุมันเยอะและซับซ้อน เรื่องการศึกษาละเอียดอ่อน
ทุกครั้งที่เหนื่อยใจ ..กายจะเหนื่อยเป็นทวีคูณ เมื่อคืนนี้จะหลับท่าเดียว ขึ้นห้องไปสักพัก หลับทั้งที่ไท่ได้อาบน้ำ เหมือนคนบางคนที่เป็นเช่นนี้ทุกเหนื่อยๆๆ
สู้เขาลูกหว้า อย่าให้เสียชื่อคนแซ่เฮ พ่อนะยืนข้างเจ้าเสมอ แต่อย่าเผลอนะ จะซุกหลังไปหาหนุ่มหล่อ อิอิ
รอพระอินทร์ตัวเขียวๆมั๊ง ครับ
ยกให้เป็น"อีแอบโฟโต้" ดีไหมนี่
โอยท่านครับ อยากเสนอ "ให้มีการประเมินความรับผิดชอบ" กลัวว่าเขาจะไม่เอา ตอนนี้พวกเราก็ชวนกันเรียนในหลักสูตรเฮฮาศาสตร์ อยู่แล้วครับ
ผมเข้าใจ และเห็นใจทุกฝ่าย แต่ไม่รู้จะเอาใจช่วยยังไง
ขอบคุณลุงเอก ที่ส่งภาพครอบครัวที่น่ารักมาให้ชม ขออีกๆๆๆๆ
กำลังตามผ้าลายเซ็น อยู่ครับจะเอาไปแสดงในงานKM.
สวัสดีค่ะพ่อครูบา
ฟังที่พ่อครูบาพูด "เหนื่อยใจนิดหน่อยจากไปคุยเรื่อง “แนวทางผลิตบัณฑิตในฝัน” ที่ดูมันยังห่างไกลจากความจริง เพราะเงื่อนไขในการผลิตบัณฑิตให้มีคุณสมบัติที่ดี คืนให้แก่พ่อแม่คืนให้แก่สังคมไม่ใช่เรื่องง่าย" และอ่านจากบันทึกลุกเอกแล้ว ก็เหนื่อยตามไปด้วยค่ะ
แต่อย่างไรก็ตามข้าวต้มร้านโปรดและชาวเฮฮาศาสตร์ผู้รู้ใจคงทำให้พ่อครูบามีพลังสู้ๆๆ นะค่ะ