ช่วงวันหยุดยาวติดต่อกัน 3 วัน 12-14 ส.ค. 2549 นี้ หลายท่านอาจจะมีกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกับคุณแม่หรือครอบครัว ก็ขอให้ทุกท่านมีความสุขมาก ๆ สมดังที่ปรารถนา
สำหรับฉันถือโอกาสหยุดกิจกรรมทุกอย่าง หลังจากที่คร่ำเคร่งกับงานมาตลอด ดูแต่รายการ TV. เพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากงาน ซึ่งคุ้มค่าเหลือแสน รายการ TV.ต่าง ๆ ในวันหยุดนี้ส่วนใหญ่จะมีรายการเกี่ยวกับแม่ ฉันจึงมีความรู้สึกอิ่มเอมทั้งวัน และได้ทบทวนเรื่องราวของแม่กับฉัน
แม่กับเรื่องราวที่ที่ฉันจำได้
แม่กับพ่ออพยพมาจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่
สมัยฉันยังเด็กบ้านที่เราเช่าอยู่แถววงเวียนใหญ่
พ่อมีความสามารถทางช่างไม้ รับจ้างทำวงกบประตูหน้าต่าง
ส่วนแม่หาบขนมหวานประเภทข้าวเหนียวถั่วดำ ขนมประกิมไข่เต่า เต้าส่วน ขาย ในแถบวงเวียนใหญ่
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ ฉันมีพี่น้องทั้งหมด 7 คน มีผู้ชาย 2 คนอยู่หัวและท้าย คือพี่ชายคนโตและน้องชายเล็กสุด ระหว่างตรงกลางก็เป็นผู้หญิง 5 คน พ่อ-แม่ของเรา เป็นคนจีนที่ทันสมัยเพราะเลี้ยงลูกแบบให้การศึกษาทุกคน หากเป็นคนจีนแบบโบราณลูกผู้หญิงจะไม่มีสิทธิ์ได้เรียนหนังสือแน่นอน แถมเลี้ยงลูกแบบไม่บังคับจนลูก ๆ ที่บ้านพูดภาษาจีนตามแบบพ่อ-แม่ได้แค่พี่ชายและพี่สาวคนโตเท่านั้น นอกนั้นฟังได้อย่างเดียวพูดไม่เป็น
แม่เอาใจใส่ดูแลลูกจนลูกทุกคนด้วยตัวเองและเป็นตัวอย่างของความอดทน ขยันหมั่นเพียร ทำมาหากินด้วยการหาบขนมขาย เสียสละ ทำงานหนักเพื่อลูก ๆ สู้อดออมเก็บเงินเพื่อส่งให้ลูกได้เรียนหนังสือ ใจเย็น
ดังนั้นลูก ๆ ทุกคนจึงได้ความอดทน ขยันขันแข็ง หมั่นศึกษาหาความรู้ ไม่ทำอะไรนอกลู่นอกทางและเป็นคนดีของสังคมจากคำสั่งสอนของแม่นั้นเอง
ฉันจำได้ว่าเมื่อฉันเรียนจบแล้วมาทำงานที่โรงพยาบาลบำราศนราดูร (ในขณะนั้น) ด้วยเงินเดือน 2,765 บาท ฉันแบ่งปันเงินให้แม่เดือนละ 1000 บ้าง 500 บ้าง เพื่อแสดงถึงความกตัญญูและตอบแทนพระคุณหลังจากที่แม่เหนื่อยยากมานาน หวังให้แม่ได้ใช้จ่ายซื้อสิ่งของอย่างที่แม่ต้องการหลังจากที่ต้องอดออมสำหรับลูกมานาน
ปลายปี 2540 เป็นปีที่แย่ที่สุดของชีวิตฉัน มรสุมชีวิตได้เกิดกับแม่ภาวะอุดตันของเส้นเลือดซึ่งส่งผลให้แม่ที่เคยพูดได้เดินได้ กลับกลายเป็นพูดได้แต่ไม่ชัด แม่เป็นอัมพฤกษ์ซีกขวา แต่เดินได้บ้างโดยใช้ไม้สามขาช่วย เคยได้ยินมามากมายว่าผู้ที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์หลาย ๆ คนจะเป็นคนที่ขี้หงุดหงิด เจ้าอารมณ์ จนฉันกลัวว่าแม่จะยอมรับไม่ได้และเหมือนกับผู้ที่ป่วยเป็นอัมพฤกษ์หลาย ๆ คนที่ได้ยินมา
แต่...แม่ไม่ได้เป็นอย่างที่เคยทราบและได้ยินมาเลยแม้สักนิดเดียว แม่ยังคงเป็นแม่ที่ยิ้มเก่ง หัวเราะเก่ง อารมณ์ดี จนหลายคนที่เคยพบปะชื่นชมทุกคนว่า
"แม่ของเล็กเก่งนะ แกยอมรับสภาพตัวเองได้ดีมาก ๆ ทำให้ไม่หงุดหงิดแถมอารมณ์ดีอีกต่างหาก เห็นแกนั่งยิ้มที่หน้าบ้านทุกวัน "
ภาพโดยคุณ Bright Lily
น้าน!...มาไม่ทันสองท่านข้างบนเลยคะ...(ท่านบวร..ท่านชายขอบ)
มัวแวะรายทาง...เลยวิ่งมาช้าคะ...
....
อ่านแล้วชอบจัง...อยากบอกว่า..."คุณแม่" น่ารักจัง...อารมณ์ดีอย่างนี้จึงมีลูกสาวน่ารักๆๆ...อย่างพี่เล็ก...(แอบชมคนกันเอง...อิอิ)
ขอให้คุณแม่...ครอบครัว...และพี่เล็ก...มีความสุขนะคะ...
กะปุ๋ม
"น้องเล็ก" เขียนถึงแม่ต่ออีกนะคะ อ่านแล้วชอบจังเลย คิดถึงท่านด้วย ขอบคุณค่ะ
พูดถึงแม่แล้วมีความสุขเปี่ยมล้นหัวใจครับ
เป็นลูกหลานมังกรนี่เอง...
มาเที่ยว สันติชล ที่ปาย คงจะนึกภาพเก่าๆได้นะครับ
...
รักแม่ ครับ
ภาพสวยดีครับ บันทึกสดใส เหมือนเจ้าของ
จันทร์เมามายบอกว่า เจ้าของ Alert ดีครับ
ได้ B2B กับคุณชาญวิทย์มาอ่านบันทึกแล้ว ทำให้คิดวาทะหนึ่งซึ่งน่าจะตรงกับชีวิตของคุณที่สุดขึ้นมาได้ว่า
"ผู้ที่สามารถพลิกชีวิต พลิกโลกได้....ก็คือแม่นั่นเอง"
อ่านบันทึกของพี่เล็กแล้วคิดถึงแม่ของตนเองเหมือนกัน เพราะแม่ก็เคยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ พูดไม่ชัด ทานอะไรก็สำลัก อยู่ดีดีก็ร้องไห้ แต่ตอนนี้แม่ของแมวดีจนปกติแล้วอาจเป็นเพราะแม่เป็นน้อยและพบเร็ว ยังไงก็ของให้อาม่าดีวันดีคืนน้า
อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ...ซาบซึ้งในพระคุณแม่...แม่นะแม่ทำไมแม่ถึงรักลูกอย่างไร้เงื่อนไขได้เช่นนี้นะ
แม่คุณ "ศุภลักษณ์" น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ มิน่าลูกสาวถึงได้น่ารัก และเข้าใจชีวิตดีจังค่ะ
ขอบคุณmoomiมากนะจ๊ะ
ขอบคุณแมวเหมียวด้วยที่อวยพรแม่พี่
ถึงคุณ Vij
ดีใจนะคะ ที่ชอบภาพนี้เหมือนดิฉัน ดิฉันใช้ภาพนี้ ในการออกแบบใบเสนอราคาของ lily pools และเอกสารอื่นๆ ของ lily pools ค่ะ
เขียนเรื่องคุณแม่ได้ซึ้งมากนะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ ให้ได้เชยชมค่ะ
ขอบคุณที่เป็นลูกพ่อและแม่ ขอบคุณน้องสาวแสนดีที่เป็นสติให้ครอบครัวเราดูแลแม่ได้ดีเยี่ยมจนทุกวันนี้ ขอบคุณเล็ก