ความสำเร็จนั้น จะมาก จะน้อย จะดี หรือ ไม่ดี ต้องเทียบกับเป้าหมายที่ตั้งไว้ครับ

แต่ความสำเร็จในชีวิตนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าจะวัดอย่างไร แต่ที่แน่นอน ถ้าคิดว่ามีความสุขแล้ว ก็น่าจะถือว่าบรรลุเป้าหมายแล้วในระดับหนึ่งครับ

แต่อย่างไรผมว่าเป้าหมายของคนเราในชีวิต หรืองานนั้นก็ต้องมีการปรับเปลี่ยอยู่เสมอ ตามความเหมาะสม และตามกำลังของผู้ตั้งเป้าหมายครับ

สวัสดีค่ะน้องอึ่ง..Miss somporn poungpratoom

• บ่อยไปค่ะ..ที่นกบินขนานไปด้วยกัน  ไม่เห็นจะต้องตามกันเลยค่ะ
• นกบินเดี่ยวก็มีแต่เหยี่ยวน่ะล่ะค่ะ
• บ่อยครั้งค่ะที่ครูอ้อยแหกคอก...และเพราะแหกคอก..งานจึงผ่านเพราะมองว่า..สร้างสรรค์ค่ะ

ครูอ้อยตอบตรงประเด็นไหมนี่

• การแหกคอก บางที มองในมุมบวก ก็คือ การคิดอะไร นอกกรอบนะ
• มองทางบวก อะไรก็ดีหมด ว่าไหมค่ะ

Miss somporn poungpratoom

ขออนุญาติคัดข้อความดีๆบางตอนไปนะครับ

http://gotoknow.org/blog/mrschuai/98057

ขอบคุณมากครับ

โอ้โหพี่  เล่มนี้หนะ แป๊ดอ่านเมื่อยี่สิบปีที่แล้วเลยนะเนี่ย

พี่จำวลีเด็ด ๆ ได้ยังไงเนี่ย ค่ะ

งั้น ขอแหกกฎหัวใจ ด้วยคนก็แล้วกัน เนอะ

ขอบคุณครับแจ็ค

• การตั้งเป้าหมายในการทำงาน ขึ้นอยู่กับเป้าหมายขององค์กร (ซึ่งเราต้องทำตามนโยบาย)
• การตั้งเป้าหมายในชีวิต ขึ้นอยู่กับจริตของแต่ละคน ซึ่งก็สามารถปรับเปลี่ยนได้ตาม กาลเวลา และปัจจัยแวดล้อม

มีความสุขกับการใช้ชีวิตนะคะ

ครูอ้อยขา

• ถ้าบินขนานกันไปเพื่อทำตามสิ่งที่คิดว่าดี "ไม่เป็นไร"
• แต่บินขนาน บินตามกันไป พากันไปสู่ในสิ่งที่ไม่รู้ มันก็เหมือนพากันไปแบบไร้จุดหมาย
• ดังนั้นฉันรักเธอ(องค์กร) แต่ฉัน(ยัง)ต้องบิน(แบบแหวก)ไป

• คิดในสิ่งที่ดี คิดในเชิงบวก เป็นการสร้างสรรค์ในทุกรูปแบบค่ะ
• พรุ่งนี้วันพระ ไปวัดนะคะ

สิทธิรักษ์

ตามไปอ่านเมื่อเช้าแล้วค่ะ

ติดตามบันทึกนี้อยู่

ขอบคุณนะคะ

หนูแป๊ด

อยากให้ลูกได้อ่านเล่มนี้จัง 

แต่ไม่แน่ใจว่าจะยังเด็กเกินไปหรือเปล่า

อาจมีข้อคำถามมากมาย 

เป็นเล่มที่ 2 ที่น้าอึ่งอ๊อบจะส่งไปให้นะคะ (ยังไม่ลืมแมงมุมเพื่อนรักค่ะ)

• ประทับใจมากครับ ทั้งตัวบทของนวนิยายและบันทึกแห่งความคิด, ชีวิตและการงานจากพี่สาวที่ใจดี
• ....
• เรามีเสรีเสมอ  เฉกเช่นนักปราชญ์กล่าวในทำนอง  มนุษย์คือเสรีภาพ  และมนุษย์ก็ไม่ได้เกิดมาเพียงเพื่อถูกทำลาย  ซึ่งหมายถึงมนุษย์มีศักยภาพในการดำรงอยู่และมีปัญญาต่อการฝ่าข้ามอุปสรรคของชีวิต
• การดำเนินชีวิตนอกขนบ  บางทีอาจจะสะท้อนให้เห็นภาพแห่งการใช้ชีวิตและเรียนรู้ชีวิตที่น่าสนใจ  และการดำเนินชวิตที่นอกเหนือจากตนเองแล้ว  หากสามารถก้าวเดินไปแล้วก่อเกิดสิ่งอันดีงามต่อคนรอบข้างได้บ้าง  ผมว่านั่นและคือเสรีภาพอันแท้จริง..
• ....
• ช่วงนี้ผมให้เสรีภาพกับหัวใจของตนเอง  จึงพับบันทึกของตนเองไว้สักระยะ ...
• ระลึกถึงเสมอนะครับ

แนะนำให้ทำต่อค่ะ แต่ทำเงียบๆ ลองทำต่อนะ 

โจนาธาน

ดิฉันอ่านบันทึกนี้ของคุณอี่งอ๊อบอยู่สองสามหนแล้วค่ะ    เพราะ โจนาธาน ลิฟวิงสตัน นางนวล  เป็นวรรณกรรมที่ดิฉันชอบมาก

และยิ่งชอบมากเข้าไปใหญ่ เมื่อมีเวอร์ชั่นล้อเลียนแนว parody อย่าง ลุดวิก ฟอน วูฟแก็ง  อีแร้ง  ออกมา  เป็นเล่มบางๆหนึ่งเล่ม  แต่เข้มข้นด้วยอารมณ์ขัน

ยิ่งทำให้เข้าใจอารมณ์ "นางนวลอิสระ" มากขึ้นไปอีก    ดิฉันก็เคยรู้สึกอย่างนั้นค่ะ   อารมณ์อิสระในภาวะจำกัดขอบเขต  บังคับทิศทาง    ทำให้อึดอัดชะมัด

ดิฉันก็เลยตั้งหน้าตั้งตาทำในแบบของดิฉันเงียบๆ  แล้วก็ทำต่อไปและต่อไป    โดยไม่คาดหวังให้เขาคิดเหมือนเรา       ปรากฏว่าทำได้สบายอารมณ์กว่าตอนที่พยามยามบอกเพื่อนให้ทำอย่างที่เราคิด  

ตอนนี้ก็ยังมีหลายเรื่องที่ทำคนเดียว    สนุกลั้นลาอยู่คนเดียว    และยังมีความหวังอยู่เสมอว่าเพื่อนๆจะนึกสนุกที่จะทำในแบบที่เราเลือกมั่ง

คือดิฉันเป็นพวกช่างรอ.....  คาดว่าจะรอไปได้จนเกษียณอะค่ะ  : )

ปล.1  ดีใจจัง คิดเหมือนคุณหมอรวิวรรณอะค่ะ
ปล.2 คืออันนี้ดิฉันพยายามเขียนสั้นๆแบบว่าเต็มที่แล้วนะคะ     อิอิ

• ออตเคยเอาวรรณกรรมเรื่องโจนาทานไปเป็นแนวคิดในการสร้างกิจกรรมค่ายเห็นว่ากิจกรรมสนุก
• จนเราเรียกมันว่า ค่ายโจนาทาน
• และเอามาเขียนในบันทึกปีที่แล้ว ลองค้นดูนะครับ สนุกดี
• เดือนหน้าเราส่งสารเรียกโจนาทานให้กลับมารวมกัน เล่าเรื่องการทำงานของตนเองให้โจนาทานตัวอื่น ๆ ฟัง พร้อมที่ซัลลิแวนคอยให้คำแนะนำและเจียงคอยชี้แนะ