ความพยายามอยู่ที่ไหน : ความสำเร็จอยู่ที่นั่น


คติพจน์นี้คงไม่เก่าและไม่ล้าสมัยจนเกินไปสำหรับที่จะนำมาใช้ในการปลอบใจในยามลำบาก
   

วันนี้ครูอ้อยขอแนะนำให้รู้จักบุคคลสองคนที่มีความเกี่ยวข้องกับคติพจน์ที่เป็นชื่อบันทึกในวันนี้  คือ  ความพยายามอยู่ที่ไหน  :  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

สตรีทางซ้าย คือ คุณดี  เธอเป็นครูอาชีวศึกษา  เดินทางมาจากปัตตานี  ทุกวันศุกร์เพื่อมาเรียนปริญญาเอกที่กรุงเทพ ฯ  ในวันเสาร์และวันอาทิตย์  เธอต้องเสียเวลากับการนั่งรถทัวร์จากปัตตานี  การเรียนของเธอคือ  เธอเรียนจิตวิทยาให้คำปรึกษา  เวลาเธอต้องการความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ  เช่น  สิ่งของมากมาย  ก็จะนำมาเก็บไว้ที่รถของครูอ้อย  และจะติดต่อสื่อสารกันเพื่อความเข้าใจตรงกัน  จะได้ไม่เก้อเดินทางเสียเวลา

นับว่า  มีความพยายามยิ่งยวดเลย  เพื่อนของครูอ้อยท่านนี้

ส่วนสตรีทางขวามือ  คือ พี่ตุ๋ย

พี่ตุ๋ยเป็นคนอุตรดิตถ์  เป็นครูมัธยมศึกษา  สอนวิชาเคมี  เดินทางมาเรียนเหมือนกัน  เรียนสาขาจิตวิทยาแนะแนว  มีความพยายามไม่แพ้กัน  ผลงานของเธอเป็นที่ประจักษ์  การเรียนเห็นความก้าวหน้าอย่างชัดเจน  หัวข้อดุษฎีนิพนธ์ก้าวหน้าไปมาก  ในขณะที่ครูอ้อยยังไม่มีเลย    เราไม่ได้เรียนสาขาเดียวกัน  แต่ติดต่อสื่อสาร ช่วยเหลือกันอย่างสม่ำเสมอ

พ่อบ้านของครูอ้อย  ในระยะเริ่มแรกก็ให้ความสงสารเข้าช่วยเหลือต่างๆนานา  แต่พอรู้ว่ามีเพื่อนมาเรียนจากต่างจังหวัด  ซึ่งลำบากกว่าครูอ้อยมาก  ท่านชายเลยไม่สนใจไยดี ครูอ้อยช่วยตัวเองมาโดยตลอด 

แต่ไม่เป็นไร  ครูอ้อยชอบ

อย่างนี้ควรจะยกย่อง  และให้คติพจน์ปลอบใจท่านทั้งสองว่า

ความพยายามอยู่ที่ไหน  :  ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

หรือท่านว่าอย่างไร..

หมายเลขบันทึก: 56751เขียนเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2006 13:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:13 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (30)
สุดยอดค่ะ น่านับถือมากๆ มัทนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนแค่ 15 นาทีถึง แบบนี้ถ้าขี้เกียจเมื่อไร ต้องนึกถึง คุณดี กับ คุณตุ๋ย ให้มากๆ  จะได้หายขี้เกียจ  :  )

คุณมัท คะ

  • สมเจตนารมณ์ของครูอ้อยที่นำมาลงใน GotoKnow เลยค่ะ  ครูอ้อยจะไปเล่าให้คุณดีกับพี่ตุ๋ยฟังนะคะ
  • ตัวครูอ้อยเองยังไม่ขยันเท่าท่านทั้งสองเลยค่ะ 
  • เห็นด้วยครับ ว่าเรื่องราวแบบนี้ ช่วยสร้างกำลังใจให้ เมื่อยามเรารู้สึกขี้เกียจ ....จะได้รู้ว่ามีคนขี้เกียจกว่า เอ้ย ไม่ใช่ มีคนที่ลำบากกว่าเรา แล้วยังมีความมานะ เพียรพยายามมากกว่าเราหลายเท่านัก....จะได้รู้สึกว่าสมควรที่จะต้องขยันขึ้น
  • แล้วจะรอฟังความสำเร็จของทั้งสามท่านนะครับ...ก็รวมครูอ้อยเข้าไปด้วยอีกหนึ่ง

คุณไมโตคะ

  • ครูอ้อยอยากให้คุณไมโตอวยพรให้พวกเราทั้ง72 คน ลาออกไปแล้ว 1 คน ค่ะ
  • เพราะพวกเรามีความพยายามกันมากทีเกียว  เวลานั่งเรียน  ครูอ้อยหันไปมองพวกเธอ  เห็นหัวทุกคนหมุนเลยค่ะ  อิอิ
  • ครูอ้อยดีใจที่บันทึกนี้มีประโยชน์กว่าที่ครูอ้อยคิดไว้   จะไปเล่าให้คุณดีและพี่ตุ๋ยฟังนะคะ

ครูอ้อยคะ

  • เห็นด้วยกับคำว่า "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น"  จะเห็นตัวอย่างหลาย ๆ อย่างที่ครูอ้อยทำ  และตอนนี้ยังมีกัลยาณมิตรหลาย ๆ ท่านให้เห็นเพิ่มอีก "มีกำลังใจ"ขึ้นค่ะ
  • แต่สำหรับหนู "ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็ยังอยู่ที่นั่นค่ะ" อิอิ
เดี๋ยวครูอ้อยมา   สอนอีก 1 ชั่วโมงค่ะ
- แหม ครูอ้อยเนี่ย ว่างปุ๊บ แวะเข้า gotoknow ปั๊บเลยนะครับ

- เพื่อนรุ่นเดียวกับนายบอนก็มาไกลครัล เป็นพยาบาลอยู่ที่สุโขทัย แต่มาเรียนที่ มมส. ถือว่าอึดพอสมควร ส่วนอีกรายมาจากตราด ก็มาเรียนที่สารคาม

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่นจริงๆ
(แล้วความสำเร็จจะตามหลังมาเอง)

น้องอ๊อบ คะ

  • ครูอ้อยคิดถึงและเป็นห่วงมาก  เวลาครูอ้อยมีอาการแบบน้องอ๊อบ  ครูอ้อยจะเก็บตัวและไม่พูดกับใคร  คนใกล้ชิดต้องเข้าใจ 
  • แต่ตอนนี้ครูอ้อยไม่มีอาการแบบนั้น  เลยเข้าหาคนมากๆ ขอบคุย  พูด  และชมเชยให้กำลังใจกัน 
  • ครูอ้อยคิดว่า  "ครูอ้อยทำถูกนะคะ"

คุณบอนคะ

  • ครูอ้อยออนไลน์ไว้ 2 หน้าต่าง  คือ GotoKnow  กับการบ้าน
  • พอ "เครียด เข้า GotoKnow "  เป็นคติ ของครูอ้อยตอนนี้ อิอิ  ไม่ใช่  "เครียด กินเหล้า "  นะคะ
  • ยังมีเพื่อนๆที่แสดงถึงความ "อึด"  และจะนำมาเสนอ  ต้องให้เจ้าตัวอนุญาตก่อน  เดี๋ยว ดร.จันทวรรณดุเอาค่ะ  อิอิ
  • เพื่อนคุณบอน  เดินทางมาจากไกลๆก็มีหรือคะ  อืมมม.  ครูอ้อยจะนำ feed back ไปเล่าให้เพื่อนๆของครูอ้อยฟังค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ  คุณบอน
1) นายบอนจะเปิดไว้ 2 จอ คือ gotoknow และ Google Reader คือ ดึงบล็อกจากที่อื่นมาอ่้าน

2) พอเครียด ก็จะประมาณว่า "โอ๊ย หิว เครียด กินส้มตำ" หรือ "เหงา เครียด คิดถึงลูกสาวครูอ้อย" (แป่ววววววว!!!!!)

3) เพื่อนที่แสดงถึงความอึด เป็นบุคคลที่น่าสรรเสริญครับ แม้แต่คนที่อยู่ใกล้ๆที่เรียน แต่ต้องขับรถไปกลับสารคาม และบ้านพักที่กาฬสินธุ์ คือ พี่หมออนามัยที่เรียนกะนายบอนนี่เอง ตื่นแต่เช้า ขับรถร่วม 200 กิโลเมตร เลิกเรียนก็ขับรถกลับทุกวัน ในขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ พักที่หอพัก เวลามีการทำการบ้าน ก็รวมกลุ่มทำ เสร็จปุ๊บ ก็ขับรถกลับ ขนาด 6 ทุ่ม ก็ยังกลับ ถึงบ้านตี 2  ที่ต้องกลับเพราะที่บ้าน มีแต่ผู้หญิง คือ แม่บ้าน และลูกสาวที่เรียน ประถม กับ อนุบาลอีก 3 หน่้อ หัวหน้าครอบครัวต้องอึดครับ

4) "โอ๊ย หิว เครียด อยากกินข้าวกับ...
eddy 002

เอ้า ตบมุกเพลินไปหน่อย 55555 อยากเอารูปมาทำ Slide แปะไว้ดีนัก

5) การหยิบยกเรื่องความพยายามของเพื่อนร่วมชะตากรรม เอ๊ย เพื่อนร่วมเรียนมาบอกเล่า เหมือนเป็นการชื่นชม ยกย่อง และยังเป็นการให้กำลังใจคนอื่นให้ฮึดสู้บ้าง อย่างน้อยทำให้คนอื่นได้ใช้เป็นกระจกส่องดูเงาของตัวเอง
  • ยี้  คุณบอน  รูปใครคะน่ารักจัง....
  • เดี๋ยว ดร.จันทวรรณ ดุ นะ  นำภาพ  ดารามาโพสต์เนี่ย....
  • กระจกส่องดูเงา..เป็น bias นะคะ  ครูอ้อยถูกพาดพิง  ขอให้ถอนคำพูด  อิอิ ยิ้มยิ้ม
  • น่านับถือนะคะ  บุคคลที่ "อึด"
  • ขอยกนิ้วให้ " thumb up!"

 

1) ไม่ลำเอียงเลยนะครับ บอกมาได้ รูปดารา อิอิ
2) ถ้า ดร.จันทวรรณ ดุ มา ครูอ้อยต้องรับผิดชอบด้วยนะครับ นายบอนยังไม่รู้เลยว่า เ้ค้าเป็นดาราอะไรกันแน่

(.. รู้แต่ว่า เป็นดาราในใจของ.... ครูอ้อย)

3) ทำไมต้องถอนคำพูดครับ ไม่ได้พูดนี่นา ไม่ได้ออกเสียง แต่พิมพ์ครับ
4) บุคคลที่อึด สมควรยกย่อง แต่ไม่ค่อยมีใครยกย่องหรือหยิบยกมากล่าวถึง แต่ละคนเลยมองว่า ตัวเรานั้น ย่ำแย่ ทั้งๆที่คนอื่นอาจจะลำบากกว่า
5) ไม่ยิ้ม เพราะหิวน้ำ (อีกแล้ว)
ครูอ้อยกลับบ้านก่อน...และเจอกันใหม่อีก คนละ IP
ไปเดิน(เล่น)ก่อนนะคะ

ครูอ้อยคะ

  • เข้ามาทักทายและเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม
  • ระยะทาง ก็แพ้ความพยายามของคนเราจริง ๆ นะคะ  ยิ่งเหนื่อยก็ยิ่งสู้  แต่พอสบายก็เริ่มขี้เกียจ จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้  แต่ต้องยกนิ้วให้เพื่อน ๆ ของครูอ้อยจริง ๆ ค่ะ 
  • nutim มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์ทั้งสองค่ะ โดยเฉพาะอาจารย์ที่มาจากปัตตานี เพื่อนของนู๋ทิมก็อยู่ที่ ปานาเระ นู๋ส่งกำลังใจไปให้บ่อยๆค่ะ

น้องพัดคะ

  • ครูอ้อยสู้ยิบตา  ตอนนี้เหนื่อยก็พัก 
  • คิดไม่ออกก็เข้ามาหากำลังใจ 
  • ต่อมกำลังใจของครูอ้อยเธอฝ่อเร็วมาก 
  • ต้องเข้ามาสูบฉีดฮอร์โมนใน GotoKnow ค่ะ
  • สู้ สู้ครับ....มาด้วยกัน ไปด้วยกัน เลือดสุพรรณเอ๋ย........

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณไมโต

  • เมื่อคืนนี้ครูอ้อยนอนแต่วัน  อาการไม่ค่อยดี  ไอ  อากาศเปลี่ยน 
  • ค่ะ  สู้สู้  เย้! เชียร์

หายป่วยไวๆนะคะ

หนูเอง

หนูพันแสง ครูอ้อย  เพิ่งจะเริ่ม  รายงานหมู่บ้านวันนี้  อิอิ เจอทางตันค่ะ
  • เลือดเมืองกาญจน์ แวะมาให้กำลังใจครับผม
  • อ้าว พี่ไมโต กลายเป็นเลือดสุพรรณไปซะแล้ว
  • ดูแลสุขภาพบ้างนะครับ

งั้นหนูก็เลือดเชียงใหม่สินะคะ หุหุหุ มาด้วยกัน ไปด้วยกันค่ะ

หนูเองค่ะ

 

คุณขจิต  อารมณ์ดีจังเลย  คุณไมโตเธออยากเป็นเลือกสุพรรณ  ก็ตามใจเธอค่ะ  อิอิ 
น้องพันแสง  ครูอ้อยยังไม่ได้ตั้งตัวทำการบ้านเลย  ตั้งไม่ได้สักทีค่ะ  อิอิ  ยิ้มยิ้ม 

ครูอ้อยสู้ๆนะคะ แต่ก็ต้องดูแลตัวเองด้วยค่า... บายค่ะ เจอกันวันพรุ่งนี้ค่ะ 

 

หนูอีกละ

ค่ะ  น้องพันแสง  พบกันวันพรุ่งนี้ค่ะ

เหมือนเพื่อนของน้องนิวเลยคะ เค้าอยู่จ.อุบลฯ เค้าเดินทางมาเรียนด้วยรถทัวร์ทุกเสาร์-อาทิตย์คะ (เห็นว่าใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมง)  ซึ่งมันทำให้นิวพบว่ามีคนที่ต้อง "ตั้งใจ" มากกว่าเราอีกมาก เพราะฉะนั้น เราอยู่จังหวัดใกล้ ๆ แค่นี้ เดินทางแค่ 2-3 ชั่วโมง  นิวก็ไม่ควรบ่น...อิอิ...

แหะ ๆ และนี่ ๆๆๆ  หน้าตา blog ใหม่ของน้องนิวคะ

 

คลิกที่ blog ของน้องนิว
  • สวยค่ะน้องนิว 
  • เก่งมาก 
  • ครูอ้อยยังไม่ลองทำเลยค่ะ 
  • กำลังเขียนบันทึก  เพื่อทำวิจัยรักของครูอ้อยค่ะ อิอิ
และแล้วความพยายามที่มานาน 1 ปี  ก็ทำให้พวกเราทุกคน  ผ่านมาแล้ว 1ปี  ด้วยความพยายาม..ที่ยังไม่พบกับความสำเร็จ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท