ทำไมนักเรียนจึงไม่ชอบเช้าวันจันทร์
ความรู้สึกคงจะเหมือนกันที่นักเรียนเล็กๆไม่ชอบเช้าวันจันทร์ เพราะต้องไปโรงเรียน อาจจะต้องไปพบครูที่ใจร้าย เพื่อนๆแกล้ง หรืออะไรสักอย่าง เช่น การบ้านไม่เสร็จ ไม่ชอบวิชาภาษาอังกฤษ เป็นต้น
จึงเป็นเหตุให้ไม่อยากไปโรงเรียน และพาลเกลียดเช้าวันจันทร์ไปด้วย
ครูอ้อยก็เหมือนกัน แต่ไม่ใช่วันจันทร์หรอกค่ะ ครูอ้อยไม่ชอบวันเสาร์ และอาทิตย์ ตอนนี้ไม่ชอบเฉยๆนะคะ อีกหน่อยคงจะเกลียดแน่เลย
แต่เหตุผลรองลงมาเหมือนกันเลย คือไม่อยากไปเรียน และเหตุผลย่อยๆคือ งานไม่เสร็จ งานไม่สมบูรณ์ เดาใจอาจารย์ไม่ถูก หลงทางในการทำงาน ครูอ้อยจึงไม่ชอบวันเสาร์เลยจริงๆ (เพิ่งจะเป็นโรคนี้ตอนเรียนนี่ล่ะค่ะ)
ทำไมตอนเรียนปริญญาโท ชอบวันเสาร์อาทิตย์มากเลยนะ
ทำไมตอนมาเรียนปริญญาเอกจึงไม่ชอบเรียนวันเสาร์อาทิตย์เลย
คงเป็นเพราะวิธีการเรียนของสองระดับชั้นแตกต่างกัน กระมัง...
ขณะนี้ที่กำลังโพสต์อยู่ ยังรู้สึกว่า เอ...พรุ่งนี้จะพูดกับอาจารย์อย่างไร และ อีกอาจารย์ท่านที่สอง จะนำความรู้อะไรนะไปสอบ เพราะเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่แล้วขาดเรียน อีกทั้งอาจารย์ท่านที่สาม..ก็ไม่มีอะไรไปส่ง มัวแต่ทำงานของโรงเรียนอยู่...
อืมม..คิดไปทางบวกดีกว่า คิดว่า เราเป็นครู พอถึงเช้าวันจันทร์ เราให้การบ้านนักเรียนแล้ว ถ้านักเรียนมีปัญหากับการบ้านนี้ ครูอ้อยต้องพูดกับนักเรียนดีๆ
อย่างน้อย ....นักเรียนจะได้ไม่เกลียดเช้าวันจันทร์ต่อไป
ความเห็น (8)
ครูอ้อยคะ..
กะปุ๋มเข้าใจแล้วคะ...
แก้ที่ต้นเหตุนะคะ...ต้นเหตุแห่งความกลัว
ครูอ้อยต้องเผชิญ...กับความรู้สึกนั้นให้ได้นะคะ...
กลัว...กังวล...เพราะงานไม่เสร็จ...เมื่อไม่เสร็จ "กฏชีวิต"ที่มาจากการหล่อหลอมจากกฏของครอบครัว...บอกกับครูอ้อยว่า "ไม่ได้...ฉันเป็นคนมีความรับผิดชอบ งานฉันต้องเสร็จ"....พองานไม่เสร็จความเป็นจริงก็จะไปขัดแย้งกับความกฏว่าที่ว่านั้น...เกิดการยอมรับตนเองไม่ได้ว่า เออ!!!!!....ก็งานเราไม่เสร็จจริงๆ นี่...ก็เราเตรียมตัวไม่พร้อมจริงๆ...นี่...แทนที่เราจะยอมรับตนเองในจุดนี้ได้...เรากลับใช้กลไกทางจิตปกป้องตนเอง (Defrence mechanism) ด้วยการหนี หลบ ไม่เผชิญ....
การแก้ไขนะคะ..."ครูอ้อย"...
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ...
บอกกับตนเองว่าฉันทำได้...(ยิ้มให้กับตนเองนะคะ)
แล้วครูอ้อยก็ลงมือทำงานที่คั่งค้าง...เสร็จแค่ไหนก็แค่นั้น...อย่าปล่อยผ่านไปโดยที่เราไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย...แม้จะทำเพียงน้อยนิดก็ขอให้ทำ...สักวันหนึ่งเมื่อเราคุ้นชินมากขึ้น...คุณภาพก็จะเพิ่มขึ้น...
...
เมื่อไปใน class ก็เชิดหน้าอย่างทรนงว่า...คราวนี้ถึงแม้ฉันจะทำงานไม่สมบูรณ์..ก็ยังดีกว่าที่ฉันไม่มีอะไรเลยนี่นา...คราวหน้าฉันจะทำดีกว่านี้....อะ!!! ก็งานไม่เสร็จ...ไม่เสร็จจริงๆ...คราวหน้าฉันจะแก้ไข...เอาใหม่ๆๆๆ...ลงมือค่อยจัดการกับชีวิตเราให้ลงตัว...ได้แค่ไหนก็แค่ไหน...ทำไปเรื่อย...เดี๋ยวจะพอกพูนเอง....
....
เชื่อ
เชื่อ
ในตนเองนะคะ
*^__^*
กะปุ๋ม
ปล. หากยังไม่ได้ผลกะปุ๋มจะมาใหม่...แต่ต้องห่างกันสักสองสามสัปดาห์นะคะ....ครูอ้อยต้องลงมือปรับและแก้ไขด้วยตนเอง...นะคะ
ไม่มีอะไรพูด..ในช่วงเวลาที่เหลืออยู่ก่อนไปพบครู..ก็ต้องเตรียมและหาไปพูด...
ความรู้ที่จะนำไปสอบ...ก็ความรู้ในปัญญาเรานี่แหละคะ...
หากไม่มีอะไรไปส่งก็ไม่มี...เราคงไม่สิ้นลมเพราะไม่มีงานไปส่งนะคะ...แต่หากพอมีเวลาลงมือทำงานได้...ก็ขอให้ทำไปก่อน...เท่าที่ทำได้...เพระจะได้ไม่เป็นการสิ้นนับถือตนเองจนเกินไปคะ
*^__^*
กลับมาจากเรียนแล้วก็ลงมือจัดการชีวิตเราใหม่นะคะ...กะปุ๋มเชื่อศักยภาพของมนุษย์คะว่าเราทำได้...
กะปุ๋ม
วันนี้ เป็นเช้าวันจันทร์ มีนักเรียนคนหนึ่งพูดว่า ครูคะหนูเข้าไปในเว็บของครูแล้วค่ะ หนูอ่านบันทึกเรื่อง ทำไมนักเรียนจึงไม่ชอบเช้าวันจันทร์ หนูอ่านแล้วต้องปฏิเสธครูค่ะ เพราะหนูเป็นคนหนึ่งที่อยากให้เป็นวันจันทร์เร็ว และวันอังคารด้วย
ครูสิริพร รีบเงี่ยหูฟังอย่างเร็ว และถามว่า ทำไมล่ะคะ
นักเรียนตอบว่า หนูอยากเรียนภาษาอังกฤษค่ะ
ครูสิริพรรุดถามต่อว่า ครูสอนดีมากขนาดนั้นเชียวหรือคะ
นักเรียนตอบอย่างเร็ว ครูสอนสนุก เหมือนดูหนังสนุกค่ะ
ครูสิริพร คิด ตายล่ะ เราเป็นดาราหนังไปแล้วนี่ ครูอ้อย
แล้วจะรายงานต่อนะคะ สวัสดีค่ะ
สำหรับหนุ ๆ ก็ไม่ชอบเช้าวันจันทร์คะ อิอิ..แต่ไม่ใช่เพราะไม่อยากเรียน แต่เพราะว่า.....หนุต้องไปสอน ..แง ๆๆๆ ว่าแล้วก็สงสัยขี้เกียจสอนได้ไงเนี่ย เหอ ๆ แบบนี้อนาคตของชาติจะเป็นอย่างไรน๊ออออ....อิอิ...เพราะฉะนั้นก็ต้องขยันเรียน+ขยันสอน สู้ ๆๆๆ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ...คุณครู
น้องนิวคะ
ครูอ้อยแก้ปัญหาเบื้องต้นให้ตนเองสำเร็จแล้วบางส่วน เรื่องของการเรียนนั้น ครูอ้อยเดินไปคุยกับเพื่อสาขาอื่นที่เรียนด้วยกัน จะพบว่าทุกคนก็คล้ายกันหรือเหมือนกันไปเลย
ครูอ้อยกำลังเรียงลำดับของปัญหา และแก้มันไปทีละปัญหาค่ะ
ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ สวัสดีค่ะ
mitochondria
คุณไมโตคะ ครูอ้อยก็พูดกับนักเรียนบ่อยมากว่า ในหลวงของเราท่านอยากให้พวกเราจับปลากินเอง ท่านไม่จับปลาให้เรากินหรอก พวกเราต้องจับปลาให้เป็นนะ นักเรียนก็เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง (ป.4)
ตอนนี้ครูอ้อยชอบทุกวันแล้วค่ะ ไม่รังเกียจเลยแม้แต่วันเดียว แต่ถ้าเรามีสุข วันไหนเราก็ไม่เกี่ยงค่ะ
ขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะ
โอว...กรรมสนองหรือเปลาคะเนี่ยคุณครู
แต่สงสัยครูอ้อยจะเป็นครูที่ไม่ดุหรอกมั้งคะ...
ไม่น่าเชื่อว่าครูก็ไม่อยากไปเรียนเหมือนกัน
ตอนเด็กๆก็ไม่อยากไปเรียน...ทั้งที่ไม่ได้มีปัญหาเรื่องการบ้านหรือเพื่อนหรือครู
ตรงข้ามนะคะ...เราเป็นคนเรียนเก่ง..ครูรักด้วย..เพื่อนก็ดีด้วย...
แต่ที่ไม่อยากไปเรียนก็เพราะ "ขี้เกียจ" อย่างเดียวเลยอ่ะค่ะ...
แต่ตอนเรียนปริญญาโทชอบไปเรียนนะคะ...สนุกมากที่ได้กลับไปใช้ชีวิตการเรียนอีก
ครั้ง แต่ต้องยอมรับว่าเรียนไปทำงานไปมันกดดันมาก...ดังนั้น..ม.ส่วนใหญ่จังมักจะ
กำหนดให้เรียนเต็มเวลามั๊งคะ...คงเพราะว่าเป็นระดับที่ต้องเครียดมากขึ้นนั่นเองค่ะ
สู้ๆละกันค่ะคุณครู...ดิฉันก็กำลังคิดว่าจะเรียนป.เอก...แต่สาขาที่เกี่ยวข้องไม่เปิด
วันหยุด...ต้องลาศึกษาต่อเท่านั้น...ซึ่งยากมาก...เพราะหน่วยงานเราเค้าไม่ให้