ฉุกได้คิดเมื่อเรียนปริญญาเอก
เช้าวันนี้เกิดอารมณ์เครียดมาก เพราะการบ้านที่อาจารย์สั่งนั้นยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งเลย แถมข้อเท้าก็เกิดบวมเป่งเพราะพลิกมันเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ฉุกคิดเมื่อเรียนปริญญาเอก ก็เกี่ยวข้องกับการบ้านที่อาจารย์ให้นั่นล่ะค่ะ ได้ข้อคิดมากเมื่อกลับมาสวมวิญญาณเป็นครูที่โรงเรียน เวลาให้การบ้านนักเรียนต้องคำนึงถึงศักยภาพของนักเรียนให้รอบด้าน และเวลาได้การบ้านกลับมาตรวจแล้ว ก็ควรพิจารณาให้รอบคอบ เพราะนักเรียนมีความแตกต่างกันทั้งทางกายภาพ ศักยภาพ ความเป็นอยู่ และเศรษฐกิจ
สิ่งแวดล้อมในเวลาเรียนปริญญาเอก คือ ความแตกต่างมีมากในระหว่างนักศึกษา
ดิฉันไม่ได้พาลนะคะ แต่ความเป็นจริงเป็นเช่นนั้น ดิฉันจะเป็นนักศึกษาที่อาวุโส มีเวลากับการทำงานที่โรงเรียนเสียมากที่ต้องรับผิดชอบทิ้งเสียไม่ได้เลย เวลาที่จะอ่านหรือเก็บเล็กผสมน้อยมีน้อยมาก ส่วนเรื่องตอนกลางคืนต้องนั่งอยู่ดึกๆอ่านหนังสือ ก็คงจะเท่ากัน เพราะทุกคนมี่เวลาเท่ากันคือ 24 ชั่วโมง
ต่อจากนี้ไป ดิฉันจะศึกษานักเรียนของดิฉันก่อนว่า แต่ละคนมีสิ่งแวดล้อม ศักยภาพ ครอบครัว เอื้อต่อการเรียนรู้ในระดับใด การบ้านก็ต้องผ่อนผันตามไปด้วย
ดิฉันมิได้ร้องขอให้อาจารย์ลดการบ้านนะคะ
หนังสือที่ยังไม่ได้อ่านก็คงอ่านวันหลัง
สรุปรายงานวิจัย journal และโครงร่างวิจัยเชิงคุณภาพ จะสำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป.........โฆษณา
ความเห็น (14)
รุ่งอรุณสวัสดิ์คะ..."ครูอ้อย"
กะปุ๋มมาแลกเปลี่ยนนะคะ....
มองว่าอยู่ที่ตัวเรานะคะ....ว่าจะทำให้เครียดหรือไม่ให้เครียดดี...
สมัยเรียน ป.เอกใบแรก ในสาขาจิตวิทยาให้คำปรึกษานั้น กะปุ๋มเรียนบริหารการพยาบาล ที่คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาฯ ควบคู่ไปด้วย ปกติจะนอนวันละ 2-3 ชั่วโมง....ก็ผ่านมาได้คะ....จึงได้มาพบสัจจธรรมที่ว่า
เครียดงานก็เสร็จ....
ไม่เครียดงานก็เสร็จ....
ด้วยความศรัทธาคะ....ดูแลสุขภาพนะคะ
กะปุ๋ม
พี่กำลังอยู่ในภาวะปรับตัว ชาวบ้านเรียกว่า วัยทอง
ขอบคุณมากค่ะ Dr-Ka-Poom ที่เป็นกำลังใจเสมอมา
หายใจเข้าปอดลึกๆแล้วค่ะ 3 ครั้ง ฮึด ฮึด และฮึด
พี่มีความโชคดี ที่คนดี ของพี่มาหาค่ะ
ด้วยจิตยินดียิ่งคะ...คุณครูอ้อย...
อยากเป็นกำลังใจให้นะคะ...
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับสภาวะแห่งจิตเรา...
จิตที่เรากำหนดและบอกตัวเอง....
กะปุ๋มเชื่ออย่างนั้นนะคะ....
เวลานอนอย่าลืมยกเท้าสูงและหาอะไรมารองเท้าไว้นะคะ....เท้าจะได้ไม่บวมไปมากกว่านี้คะ...
กะปุ๋ม
*^__^*
ให้กำลังใจคุณครูครับ
การงานที่หนักหน่วง แต่เมื่อบวกกับใจสู้อย่างอาจารย์แล้ว เรื่องทั้งหมดก็เป็นเรื่องเล็กๆเองครับ
สู้ครับ สู้ ...สู้
..............
คนญี่ปุ่น บอกว่า "ให้สู้ต่อไป"
แต่คนไทยรู้สึกจะพึ่งโชคชะตา ก็จะบอกว่า "ขอให้โชคดี"
ผมขอบอกว่า สู้ให้เต็มที่ แล้ว โชคดี จะตามมา ครับ
สู้อยู่แล้ว รู้สึกจะสู้แบบยิบตาค่ะ คุณจตุพร
มีคนเขาบอกว่า ชื่อคนที่มี..พร... มักจะเป็นคนพิเศษ
เพราะ พร แปลว่า สิ่งที่ดี
ขอบคุณค่ะ สู้ให้เต็มที่ แล้ว โชคดีจะตามมา ถูกต้องค่ะ ขอบคุณค่ะ
ฉันเคยนึกหวั่นใจ..ที่เส้นทางชีวิตของฉันไม่มีถนนสายราบเรียบให้เดิน..??
จังหวะก้าวที่ยาวเท่ากัน..??..นำผู้อื่นไปสู่เป้าหมายที่เร็วกว่า
ฉันทำได้แค่เพียงแอบมองดูอยู่ข้างหลัง..
ในเมื่อไม่มีทางอื่นให้เลือก..แต่ละก้าวของฉันจึงต้องมั่นคง และไตร่ตรอง
ถนนของฉันขรุขระ..บางช่วงจังหวะก็มีหลุมบ่อ..
ฉันต้องเรียนรุ้..ที่จะต้องเลี่ยงหลบก้อนหินที่แหลมคม
ฉันต้องเรียนรู้ที่จะก้าวข้าม..แอ่งน้ำเน่าเหม็น
ฉันต้องเรียนรู้ที่จะเหยียบย่ำโคลนตม
แม้รอยเท้าที่ก้าวไป..อาจจะไม่สวยงาม
แต่ฉันก็ภูมิใจ..หากต้องสะดุดคว่ำลงบนทางที่ขรุขระ..มากกว่าลื่นหกล้มบนถนนที่ราบเรียบ..??
** เป็นกำลังใจให้นะคะ..ยังไงหนูจะเป็นกำลังใจให้อาจารย์ สู้ ๆ เซลล่ามูนสีชมพูจะปกป้องโลกและพิทักษ์อาจารย์สิริพร เย้ๆๆๆ**
ครูอ้อยได้หัวเราะอีกครั้งหนึ่งแล้วค่ะ เดินลงบันไดได้ตามปกติแล้วค่ะ แต่ยังใส่รองเท้าคู่โปรดไม่ได้ ยังไม่รู้ว่าจะใส่คู่ไหนไปเรียนค่ะน้องนิว
พี่ดีใจและมีความสุขมาก คนดีของพี่
น่ารักจัง ครอบครัวแห่งนี้
สู้ๆๆๆ นะคะ ทำให้ฮึดสู้ด้วยเหมือนกัน